Πριν από 54 ολόκληρα χρόνια ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες και σημαντικότερες προσωπικότητες που φόρεσαν τη φανέλα της ΑΕΚ άφησε την τελευταία του πνοή. Ο λόγος για τον Γιώργο Μόσχο, ο οποίος πέθανε σε ηλικία μόλις 29 ετών και η "Ένωση" τον τίμησε.
Η ΚΑΕ ΑΕΚ αναφέρει αναλυτικά:
«Δεν μπορώ άλλο ρε Γιώργο... Ξέρεις πώς παίζω; Έτσι παίζω... Είναι καιρός τώρα...»
Η σπαραξικάρδια στιγμή, που ο Γιώργος Μόσχος (τον υποδύθηκε ο Αχιλλέας Σκεύης) αποκαλύπτει στον Γιώργο Αμερικάνο (τον υποδύθηκε ο Αλέξανδρος Αμερικάνος) την καταραμένη αρρώστια, που του κατέτρωγε τα σωθικά, χαρακτηρίστηκε δικαιολογημένα από τους κριτικούς ως μία από τις συγκλονιστικότερες της Μεγάλης Οθόνης. Η ταινία-έπος «1968» των Μάκη Αγγελόπουλου και Τάσου Μπουλμέτη στην κορύφωσή της.
30 Μαρτίου 1966. Μιλάνο. Η σπουδαία ΑΕΚ μίας άλλης εποχής, πιο ρομαντικής, πιο γήινης, έχανε στο ημίχρονο 47-34, από το... πεπρωμένο της, τη Σλάβια Πράγας, στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Ο «Πικκολίνο», ο λεοντόκαρδος πλέι μέικερ, αποκαμωμένος από την άνιση μάχη με τον καρκίνο, δεν τα είχε πάει καλά.
«Ρε γαμώτο... Θέλω να παίξω, αλλά δεν έχω άλλες δυνάμεις», είπε στους συμπαίκτες του στο ημίχρονο.
Και προκάλεσε σοκ. Ανατριχίλα. Η κρυφή χημειοθεραπεία στο Λονδίνο, από το οποίο άλλωστε ταξίδεψε μονάχος για να προλάβει τους αγώνες, είχε αρχίσει να τον εξαντλεί. Υπερήφανος όμως. Έκρυβε για μήνες το βάσανο. Ο γιατρός Δημήτρης (Μίμης) Γιαννακόπουλος και ο προπονητής Μίσσας Πανταζόπουλος από την ομάδα γνώριζαν μόνο. Τους είχε ξορκίσει να μην πουν τίποτε, έχοντας επιλέξει μόνος τον ανηφορικό δρόμο. Για να μη ρίξει στα Τάρταρα το φρόνημα των συμπαικτών του...
Η «επίθεση» από τον Αμερικάνο στ’ αποδυτήρια και ό,τι επακολούθησε έμελλε να μείνει στην Ιστορία. Όπως έμεινε στην Ιστορία και ο χαμός του, σαν σήμερα πριν από 54 χρόνια. Μετά την Ιταλία, ακόμα 9 μήνες αντρίκιας πάλης με το θεριό δηλαδή...
28 Δεκεμβρίου 1966. Φεύγει από τη ζωή. 29 χρονών παλικάρι...
«Τα μελαγχολικά του μάτια τα γεμάτα αναζητήσεις έχουν κλείσει βαρειά για έναν ύπνο αιώνιο», έγραφε ο Τύπος.
Πανελλήνια συγκίνηση.
Σ’ έναν ήδη ταραγμένο Δεκέμβρη. Που η Ελλάδα πενθούσε 200 και πλέον παιδιά της, που θαλασσοπνίγηκαν βορειοανατολικά της Φαλκονέρας.
Οι συμπαίκτες του δεν τον ξέχασαν ποτέ... 29 Δεκεμβρίου... Εκείνοι κράτησαν το φέρετρο, μέχρι την τελευταία του κατοικία, μέσα σε σπαραγμό.
«Ο θρήνος των χιλιάδων ανθρώπων εξεχείλισε σαν ποτάμι», έγραφε άλλη εφημερίδα.
Ο μεγάλος αρχηγός, ο Γιώργος Αμερικάνος, πλάνταξε στο κλάμα. Το ίδιο και όλοι οι συμπαίκτες του. Σκηνές αρχαίας τραγωδίας.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ έκαναν πράξη την υπόσχεση για αγωνιστική εκδίκηση επί της Σλάβια και τού αφιέρωσαν το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης του ’68 στο Καλλιμάρμαρο, μια υπόσχεση, που «υπεγράφη» με τα δάκρυά τους σ’ εκείνη τη μεγάλη αγκαλιά του ’66 στην Ιταλία.
Ακόμη και ο τέως Πρόεδρος της ΑΕΚ, Μιχαήλ Τρίκογλου, το είχε «προαναγγείλει» με δήλωσή του ανήμερα του Τελικού του ’68: «Με ένα μεγάλον θρίαμβον τα άξια τέκνα της αθλητικής Ελλάδος, δεν θα χαρίσουν μόνον την ασύνορον ευτυχίαν εις τας χιλιάδας των φιλάθλων. Αλλά θα εκπληρώσουν εις το ακέραιον μίαν ιεράν επιθυμίαν, την επιθυμίαν του αξέχαστου Γιώργου Μόσχου, να κατακτήση η ΑΕΚ το Κύπελλον Ευρώπης. Ήλθεν η μεγάλη στιγμή λεβέντες της ΑΕΚ, λεβέντες της Ελλάδος...».
Ο Μόσχος, είχε ποτίσει με το αίμα του και τον ιδρώτα του το χώμα και θέριεψε το «κιτρινόμαυρο» δέντρο. Και έβγαλε κλαδιά. Έβγαλε καρπούς. Και έφτασε η ΑΕΚ στην παγκόσμια καταξίωση.
«Μία θριαμβευτική «ρεβάνς» ζητά σήμερα η ψυχή του ήρωα. Και η «επιθυμία» του είναι ιερή επιταγή. Η ΑΕΚ πρέπει να κερδίση!», έγραφε το «Match Programme» του Τελικού της 4ης Απριλίου, που ήταν αφιερωμένο στο μεγάλο απόντα με τίτλο «Για τον ήρωα... που έφυγε».
Και η... ρεβάνς πραγματοποιήθηκε. Και ήταν όντως θριαμβευτική. Και πήρε υπερκόσμια διάσταση. Η ψυχούλα του Μόσχου, που είχε ζητήσει ένα «Κύπελλο Ευρώπης» από τους συναθλητές του πριν να φύγει για πάντα, αναπαύτηκε...
Σύμπασα η οικογένεια της ΑΕΚ, θα τον τιμά εσαεί.
Κάποτε ονοματοδότησε «Γεώργιος Μόσχος» το νέο της γήπεδο, στη Νέα Φιλαδέλφεια, η επιγραφή του οποίου ωστόσο κάπου καταχωνιάστηκε στα γκρεμοχαλάσματα του 2003.
Επί της παρούσης διοίκησης η ΑΕΚ του ’66 τιμήθηκε δεόντως, ενώ η φανέλα ρετρό του F4 της Ιταλίας με το «5» παραδόθηκε στη μοναχοκόρη του Μαρία, σήμερα γνωστή φωτογράφο στη Γαλλία, όταν με τον σύζυγό της αποδέχτηκαν την πρόσκληση και επισκέφτηκαν τις 16 Ιανουαρίου 2018, σε άκρως συγκινησιακή ατμόσφαιρα, τα Γραφεία της ΑΕΚ, στη Λεωφόρου Ηρακλείου.
Ο τετράκις Πρωταθλητής Ελλάδος και Μεικτοευρωπαίος Γιώργος Μόσχος, ο εύχαρις αθλητής της αυταπάρνησης, του ηρωισμού, της λεβεντοσύνης, της υπερηφάνειας, θ’ αποτελεί παντοτινό σύμβολο για την Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως εις τους αιώνας των αιώνων.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΣΧΟΣ. ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
AEK BC
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΣΧΟΣ: Απόσπασμα από το «1968» https://t.co/1bIFdHhnEu μέσω @YouTube #AEKBC #AEKHistory
— AEK B.C. (@aekbcgr) December 28, 2020
baskt
