Η Εθνική φεύγει από τον Καναδά χωρίς το πολυπόθητο εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο και αυτό είναι που δεν αλλάζει. Η ψυχρή προσέγγιση λέει ότι από τέτοια τουρνουά μόνο τον νικητή θυμούνται και αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι Τσέχοι ήταν η καλύτερη ομάδα του Προολυμπιακού, ήταν καλύτερη και στον μεγάλο τελικό και δίκαια πανηγύρισαν τον θρίαμβό τους. Κρίμα για την ΕΘνική, αλλά όχι άδικο.
Αδικο θα είναι σβήσει το αποτέλεσμα τη συνολική εικόνα της ομάδας. Παρηγορεί κανέναν αυτό; Σίγουρα όχι από τα μέλη της. Κανέναν, στο ελάχιστο και για κανέναν λόγο. Δικαιολογεί όμως μερικά χαμόγελα, έστω συγκρατημένα, έστω πικρά.
Κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει αυτή την ομάδα για την προσπάθειά της. Κανείς δε μπορεί να τη αφαιρέσει την αξιοπρέπεια. Κανείς, εκτός ομάδας, δε μπορεί να υποστηρίξει ότι περίμενε η μάχη να κρατήσει τόσο πολύ και να φτάσει μέχρι τη διεκδίκηση του εισιτηρίου στον τελικό.
Η Εθνική έβγαλε μια εικόνα υγείας, απέσπασε αβίαστα και όχι ψεύτικα εγκωμιαστικά σχόλια, έπαιξε ωραίο μπάσκετ στο μεγαλύτερο διάστημα της παρουσίας της, έστω κι αν και το χάλασε στον τελικό. Εδειξε ψυχικά αποθέματα, έδειξε εμπιστοσύνη κόντρα σε πολλούς που την είχαν ξεγραμμένη, μάλλον μπέρδεψε όσους επιχειρήσουν να κάνουν το ταμείο. Διότι είπαμε, ο στόχος χάθηκε και αυτό δεν αλλάζει, αλλά το τουρνουά έχει πράγματα για να θυμόμαστε.
Η Εθνική το πάλεψε με κορμό την ομάδα των παραθύρων, η οποία είχε... φροντίσει πριν να εξασφαλίσει την παρουσία της ομάδας σε ένα ακόμα μεγάλο ραντεβού, το Ευρωμπάσκετ του 2022. Αυτό που δεν κατάφερε ήταν να ξορκίσει την κατάρα των Προολυμπιακών. Και μπορεί αυτή τη φορά να μην ήταν ούτε το... σοκ και δέος του Καράκας ούτε ο... βουβός αποκλεισμός του Τορίνο, αλλά στην παρέλαση δεν θα είναι η ομάδα.
Θα ήταν μια δικαίωση για πολλούς από αυτούς τους αθλητές που δεν είχαν ευκαιρία για παρουσία σε ένα μεγάλο αθλητικό ραντεβού. Θα ήταν μια τονωτική ένεση συνολικά για το άθλημα που ψάχνει μια σημαντική επιτυχία για να πιαστεί. Θα ήταν δυστυχώς και άδικο για την Τσεχία, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Μαζί με αυτή την προσπάθεια, έκλεισε και το κεφάλαιο Ρικ Πιτίνο για την Εθνική ομάδα. Μια ιστορία που άρχισε αιφνιδιαστικά και με όχι πολλούς να πιστεύουν ότι η... αστραπιαία συμφωνία και παρουσίαση θα έφτανε μέχρι την τελική συνεργασία. Μια ιστορία που έστω και μέσα από συγκυρίες, δυσκολίες και αντιξοότητες καταγράφεται ως ένα ξεχωριστό κεφάλαιο και πρόσφερε πράγματα. Οχι με το αποτέλεσμα αν και το πλησίασε απροσδόκητα για πολλούς, αλλά περισσότερο με κάποιες αλήθειες που είπε για τα ισχύοντα στο ελληνικό μπάσκετ και τους προβληματισμούς για το μέλλον του, μη έχοντας λόγους να είναι διπλωμάτης.
