Ο Ζώης Καράμπελας «εκτέλεσε» τον Παναθηναϊκό στη μεγάλη ανατροπή-πρόκριση του Περιστερίου στους τελικούς της Α’ ΕΣΚΑ Εφήβων και μίλησε στο Basketa.gr για τη σπουδαία εμφάνιση, τόσο της ομάδας όσο και του ιδίου, τα όνειρά του ως… πριγκιπόπουλο και την παρουσία του Γιάννη Καλαμπόκη.
«Η σκληρή δουλειά κερδίζει το ταλέντο, όταν το ταλέντο δε δουλεύει σκληρά», αναφέρει μία φράση που χρησιμοποιείται συχνά στο μπάσκετ και, για να καταλάβει οποιοσδήποτε παίκτης κάτι τέτοιο, πρέπει να έχει δίπλα του κατάλληλα άτομα, για να του εμφυσήσουν αυτή την φράση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο Ζώης Καράμπελας, είχε στη ζωή του τέτοια άτομα και αυτός είναι ένας από τους λόγους που, όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερο «ξεδιπλώνει» με αρμονικό τρόπο το ταλέντο του στο παρκέ.
Ο γεννηθείς το 2001 «μπόμπερ», που νωρίτερα βρισκόταν υπό τις οδηγίες του Κώστα Παπαδόπουλου στον Δούκα, πλέον οδηγείται σε μονοπάτι επιτυχιών με τον Γιάννη Καλαμπόκη στους Εφήβους του Περιστερίου. Με αυτούς, άλλωστε, κατάφερε να πετύχει μία τεράστια ανατροπή κόντρα στον Παναθηναϊκό, με το τελικό 76-69 να στέλνει τα… πριγκικόπουλα στους τελικούς της Α’ ΕΣΚΑ. Στο επιμέρους 31-7 που πραγματοποιήθηκε, αφού πρώτα η ομάδα του ήταν πίσω με διαφορά 14 πόντων (45-59), ο ίδιος συνέβαλε τα μέγιστα με 36 πόντους και οκτώ τρίποντα.
Ο ίδιος, μιλάει στο Basketa.gr και εξηγεί, σχετικά με την ανατροπή, ότι «αυτό που έγινε, επί της ουσίας, είναι ότι μας μίλησε ο κόουτς στα αποδυτήρια και μας είπε να δείξουμε ποιοι είμαστε. Μας μίλησε, για το τι έχουμε κάνει όλη την χρονιά. Μπορεί να κάναμε ένα κακό ξεκίνημα, όντως, αλλά μετά βγάλαμε ψυχή και αποδείξαμε για ακόμη μία φορά, ότι είμαστε μία τρομερή ομάδα». Όσο για την προσωπική του απόδοση, πώς μπορεί με τέτοια πίεση να φτάσει σε τέτοια εμφάνιση; «Ο κόουτς με πιστεύει και μου το έχει δείξει. Για αυτό το λόγο θεωρώ, ότι μπορώ να πραγματοποιώ καλές εμφανίσεις. Εκτός αυτού, στο ματς αυτό ήμουν και σε καλή ημέρα, γι’ αυτό και ευστόχησα, για να βοηθήσω την ομάδα. Δεν μπορώ να παραλείψω, φυσικά, το πόσο με βοηθούν οι συμπαίκτες μου σε κάθε περίπτωση», ήταν η απάντησή του.
Ο ίδιος, δεν παρέλειψε να μας μιλήσει για την παρουσία του Γιάννη Καλαμπόκη και δεν κρύβει την χαρά, ότι ένας άνθρωπος που μέχρι πριν από δύο χρόνια έπαιζε στα κορυφαία γήπεδα με την φανέλα της ΑΕΚ, είναι ο προπονητής του. «Δεν το περίμενα ποτέ, γιατί πριν από λίγο καιρό, όπως ανέφερες κι εσύ, ήταν εν ενεργεία παίκτης. Ένας παίκτης, που έβλεπα και θαύμαζα. Είναι τιμή μου, λοιπόν, να τον έχω προπονητή μου και προσπαθώ να κάνω ό,τι μου λέει», τονίζει ο Ζώης Καράμπελας, ο οποίος είναι αισιόδοξος για την πορεία του… κόουτς πλέον Καλαμπόκη, λέγοντας ότι «είναι νέος ακόμη στη δουλειά αυτή, αφού είναι μόλις η δεύτερη χρονιά του σε αυτήν. Έχει δείξει από τώρα, όμως, ότι έχει έρθει στο επάγγελμα, για να αφήσει το στίγμα του».
Λογικό, πάντως, για κάθε νεαρό αθλητή του Περιστερίου, θα ήταν σε μία ομάδα με αυτό το βεληνεκές και την προοπτική της Stoiximan.gr Basket League να προβάλλει για τους Άνδρες, το όνειρο να αποτελεί να βρεθεί δίπλα στους «αστέρες» της ομάδας. «Πρώτος στόχος είναι να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας με την εφηβική ομάδα και να πάρουμε το πρωτάθλημα που έχουμε μπροστά μας. Δεν μπορεί να μην έχουμε στο μυαλό μας, βέβαια, και την ανδρική ομάδα για το μέλλον, ιδιαίτερα από τη στιγμή που παίζουμε στο Περιστέρι», υπογραμμίζει ο Ζώης Καράμπελας, που παρότι την εποχή που το Περιστέρι του Αργύρη Πεδουλάκη μεγαλουργούσε στο ελληνικό πρωτάθλημα, με ταυτόχρονη παρουσία στην Ευρωλίγκα, εκείνος γεννιόταν, δε θα μπορούσε να μην νιώσει τη μετάδοση του «βάρους» της φανέλας. «Με το που ήρθα στην ομάδα, άκουγα πολλές ιστορίες για το παρελθόν της και… είχα πάθει πλάκα, με όλους τους θρύλους της ομάδας, καθώς και πόσο την αγαπάνε οι φίλαθοί της εδώ. Θέλω να γίνω κι εγώ, φυσικά, μέρος αυτής της ιστορίας, αν μου δοθεί αυτή η ευκαιρία», μας είπε.
Επειδή, πάντως, η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια, δεν αποκλείεται ο 17χρονος Ζώης να βρει μπροστά του τον Δούκα στους τελικούς, την ομάδα όπου αγωνιζόταν πριν από λίγο καιρό. Πώς θα ένιωθε, άραγε, σε αυτή την περίπτωση; «Είναι όλοι οι φίλοι μου σε αυτή την ομάδα και τους αγαπάω. Θα είναι λίγο περίεργο σαν συναίσθημα, η αλήθεια είναι, γιατί έπαιζα μόλις μισό χρόνο νωρίτερα εκεί. Το μπάσκετ, όμως, είναι… μπάσκετ και, αν τους αντιμετωπίσω τελικά στο γήπεδο, πρέπει να το αντιμετωπίσω ανάλογα», διευκρίνισε ο ίδιος.
