Αφησε τα Ουράλια Ορη και τη Ρωσία για να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Να παίξει μπάσκετ που τόσο πολύ αγαπάει…
Μπορεί τα χρόνια να έχουν περάσει, το καλοκαίρι να κλείνει τα 48, όμως η Τατιάνα Ζότοβα δεν το βάζει κάτω. Συνεχίζει ακόμα την περιπλάνησή της στα παρκέ της Α1 έχοντας μάλιστα και πρωταγωνιστικό ρόλο φέτος στις Εσπερίδες. Η έμπειρη σέντερ μιλάει στο basketa.gr για τη φετινή προσπάθεια της ομάδας, τις ελπίδες που έχει για παραμονή στην κατηγορία, αλλά και για πότε σκέφτεται βάλει τους τίτλους τέλους στην καριέρα της.
Είσαι η μεγαλύτερη εν ενεργεία σε ηλικία αθλήτρια στην Α1 Γυναικων. Πως σε αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοι;
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμιά διαφορά… Η κάθε αντίπαλος μπαίνει στο γήπεδο και δεν σκέφτεται ποια είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη. Συνήθως καλούμαι να μαρκάρω τις αντίστοιχες ψηλές της αντίπαλης ομάδας που επί το πλείστον είναι Αμερικανίδες. Δεν τους νοιάζει η ηλικία μου ή ποιαν έχουν απέναντί τους. Θέλουν να κερδίζουν και φυσικά το ίδιο θέλω και εγώ. Παίζω για να κερδίζω. Για μένα η νίκη είναι πια η χαρά του αθλητισμού. Φυσικά μεγάλο ρόλο διαδραματίζουν οι συμπαίκτριές μου, ενώ υπάρχει καλή επικοινωνία και με τις Αμερικάνες που έχουμε στην ομάδα. Κάνουμε μεγάλη προσπάθεια φέτος και ο προπονητής μας Γιώργος Ρουμπελάκης χειρίζεται πολύ καλά την κατάσταση, παρά τα οικονομικά προβλήματα. Είμαστε μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης και αυτό μας κρατάει στο γήπεδο».
Περίμενες όταν ξεκινούσες το μπάσκετ ότι θα έπαιζες ως αυτή την ηλικία; Μέχρι πότε θα σε βλέπουμε στα γήπεδα;
«Σίγουρα δεν το περίμενα… Όταν ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ δεν σκεφτόμουν κάτι τέτοιο, ούτε μου πέρασε από το μυαλό ότι θα έφτανα τόσο μακριά... Μου άρεσε σαν άθλημα, μετά άρχισε η επαγγελματική μου καριέρα και ακόμα συνεχίζω. … Προς το παρόν δεν έχω βάλει κάποιο όριο για το πότε θα σταματήσω».
Τι είναι αυτό που κρατάει άσβεστη τη φλόγα της παίκτριας μέσα σου;
«Αναμφισβήτητα η χαρά του παιχνιδιού. Τα συναισθήματα που σου προσφέρει δεν μπορείς να τα βρεις εκτός παρκέ. Το μπάσκετ είναι η δική μου διασκέδαση και το απολαμβάνω πάρα πολύ».
Ο βασικός στόχος για τις Εσπερίδες είναι η παραμονή στην Α1 κατηγορία. Πόσο κοντά είστε στο να το καταφέρετε;
«Μιλάμε για μπάσκετ και κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα συμβεί. Εμεις σαν ομάδα κάνουμε την προσπάθειά μας για να μείνουμε στην κατηγορία και θα τα δώσουμε όλα γι’ αυτό. Παίζουν, πάντως, πολλοί παράγοντες ρόλο».
Είσαι παράλληλα και προπονήτρια στα μίνι και στις παγκορασίδες των Εσπερίδων. Πως είναι αυτός ο ρόλος για σένα;
«Μου αρέσει πάρα πολύ να δουλεύω με τα παιδιά. Πιστεύω ότι έχω πολλά τους να δώσω και να τους διδάξω πράγματα για το μπάσκετ. Δεν με ενδιαφέρει η ηλικία των παιδιών που προπονώ, αφού πρωταρχικός μου στόχος είναι να μάθουν μπασκετική και αθλητική νοοτροπία. Να μην τα παρατάνε και να παλεύουν, να τολμάνε και να πιστεύουν στους εαυτούς τους. Αυτά είναι στοιχεία που πρέπει να τους ακολουθούν στη ζωή τους. Και ελπίζω οι γονείς να καταλάβουν κάποια στιγμή ότι το μπάσκετ σε αυτές τις ηλικίες είναι αποκλειστικά διασκέδαση, να μην πιέζουν τα παιδιά τους και να τα αφήσουν ελεύθερα».
Σε βλέπουν ως πρότυπο τα παιδιά;
«Νομίζω ότι είναι μια ερώτηση που καλύτερα να απευθυνθεί στα παιδιά. Θα ήθελα, πάντως, να με βλέπουν σαν πρότυπο και ελπίζω να το κάνουν. Θεωρώ ότι έχω μια τεράστια εμπειρία στα γήπεδα, έχω δουλέψει με μεγάλους προπονητές, έχω αγωνιστεί σε πολλά και καλά πρωταθλήματα και νομίζω ότι έχω πολλά να τους δώσω. Εχω δει πως δουλεύουν ακαδημίες σε αρκετές χώρες και θεωρώ ότι μπορώ να προσφέρω στα παιδιά».
