Πέρασαν εφτά χρόνια από την 9η Ιανουαρίου 2015, όταν έφυγε από τη ζωή ο αυτοκαταστροφικός βιρτουόζος του μπάσκετ Ρόι Τάρπλεϊ. Ενας αθλητής που η τύχη τα 'φερε έτσι ώστε να τον απολαύσουμε για χρόνια στην Ελλάδα, τύχη κακή για τον ίδιο το ότι αναγκάστηκε να ψάξει καριέρα στην Ευρώπη, αφού αν δεν είχε προδοθεί από τα πάθη του θα έγραφε μια ιστορία πιθανότατα με πολλά ρεκόρ για πάντα στο ΝΒΑ.
Στο νοσοκομείο “Arlington Health Memorial Hospital” στο Άρλινγκτον του Ντάλας, η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά μόλις στα 50 του χρόνια, με το συκώτι του να έχει πάθει και προκαλέσει τις μεγαλύτερες ζημιές. Οι καταχρήσεις στο ποτό και σε ουσίες ήταν η μόνιμη παρέα που ποτέ δεν κατάφερε να αποχωριστεί και που τον έβγαλαν από έναν δρόμο που ανοιγόταν μπροστά πλατύς και μόνο με επιτυχίες.
Από τα κολλεγιακά του χρόνια στο Μίσιγκαν, το 1982-86 φάνηκε η τεράστια προοπτική του. Το 1985 αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της “Big Ten” και με μέσους όρους 13,1 πόντων, 7,8 ριμπάουντ και 2,1 μπλοκ ανά συμμετοχή επιλέχθηκε στο νούμερο 7 του ντραφτ του NBA το 1986 από τους Ντάλας Μάβερικς.
Από τη σεζόν 1989-90 κιόλας άρχισαν οι περιπέτειες. Τρεις φορές τον συνέλαβαν να οδηγεί μεθυσμένος, αποβλήθηκε από το ΝΒΑ και όταν το 1995 επέστρεψε στο Ντάλας, επανέλαβε το παράπτωμα με συνέπεια την οριστική του αποβολή.
Η Ελλάδα αποτέλεσε ένα επαγγελματικό λιμάνι για πολλά χρόνια. Πρώτα με τον Αρη, τη σεζόν 1992-93 όταν και κατέκτησε το κύπελλο κυπελλούχων, μετά με τον Ολυμπιακό το 1993-94 όταν και πήγε μέχρι τον τελικό του πρωταθλητριών στο Τελ Αβίβ,στη συνέχεια με τον Ηρακλή και τον Εσπερο, ενώ προσπαθώντας να κατηθεί ενεργός και κυρίως μακριά από τα προβλήματα έφτασε μέχρι και την Κύπρο και τον Απόλλωνα Λεμεσού, το 1998.
Οι καταχρήσεις δεν τον άφησαν ποτέ σε ησυχία. Οσο κι αν το πάλεψε, δεν τις απαρνήθηκε με συνέπεια τη διαρκή επιβάρυνση του οργανισμού του. Κάπως έτσι, το 2015 έφυγε πρόωρα από τη ζωή και άφησε για πάντα πίσω του το ερώτημα για το πόσα α μπορούσε να έχει πετύχει απαλλαγμένος από αυτές.
