Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς είπε πολλές φορές στη συνέντευξη Τύπου πριν το παιχνίδι προς τιμήν του ότι είναι πολύ τυχερός άνθρωπος που πέρασαν τόσοι μεγάλοι παίκτες από τα χέρια του, αλλά η αλήθεια είναι πως τυχερό στάθηκε το ελληνικό μπάσκετ (και ιδιαίτερα ο Ολυμπιακός) που είχε τη χαρά και την τιμή να έχει αυτό τον άνθρωπο τόσα χρόνια δίπλα του.
Πήρε πολλά το μπάσκετ (παγκοσμίως) από τον Ντούντα και ευτυχώς ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της καριέρας του το έζησε στη δεύτερη πατρίδα του την Ελλάδα, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι του σε γενιές και γενιές μπασκετμπολιστών και ομάδων. Από τους 28 τίτλους που κατέκτησε, κάποιοι εξ αυτών ήταν με ελληνικές ομάδες αλλά εξίσου σημαντικά ήταν τα επιτεύγματα του ακόμα και όταν δεν πανηγύριζε έναν τίτλο όπως για παράδειγμα η διετία με τον Πανιώνιο που κάλλιστα θα μπορούσε να συγκριθεί με ένα πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ ή τον Ολυμπιακό.
Ο Ντούντα είχε χθες το βράδυ στο ΣΕΦ, το μπασκετικό φινάλε που του άξιζε, ανάμεσα σε πολλούς φίλους αλλά και χιλιάδες φιλάθλους του Ολυμπιακού, που τον αποθέωναν, δύο φορές μάλιστα με standing ovation. Η επίδειξη πολιτισμού, ήθους και κουλτούρας από μπασκετικούς (και πάνω από όλα) φιλάθλους ήταν το μεγαλύτερο κέρδος και φάνηκε στο χειροκρότημα προς τον Κώστα Σλούκα και ακόμα περισσότερο στις ατελείωτες φωτογραφίες που έβγαλαν οι φίλοι του Ολυμπιακού με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Αυτός ήταν ο σεβασμός προς τον Ντούσαν Ιβκοβιτς πρώτα από όλα αλλά και η εκτίμηση του απλού και σωστού κόσμου ότι τέτοιους αστέρες (παίκτες και προπονητές και ακόμα και τενίστες όπως ο εκ των κορυφαίων Νόβακ Τζόκοβιτς) δεν τους έχεις κάθε μέρα στην Ελλάδα.
Επί προεδρικής θητείας των αδελφών Αγγελόπουλων, ο Ολυμπιακός κατέκτησε αρκετούς τίτλους, αλλά χθες το βράδυ πρόσθεσε έναν ακόμα και είναι από τους σημαντικότερους. Διοργανώνοντας ένα μοναδικό πάρτι στον άνθρωπο που άλλαξε (δις) την ιστορία του μεγάλους αυτού συλλόγου βάζοντας τον σε άλλα μονοπάτια διάκρισης και καταξίωσης,
Το μεγάλο κατόρθωμα του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου ήταν ότι έπεισαν τον Ντούντα για πρώτη και τελευταία φορά στην πολύχρονη καριέρα του να δουλέψει για δεύτερη φορά σε ομάδα που είχε περάσει από τον πάγκο της (σε συλλογικό πάντα επίπεδο αναφερόμαστε) και χθες ανταπέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο αυτό το δώρο που είχαν πάρει από αυτόν τον μεγάλο προπονητή.
Στο γήπεδο και γενικά στις εκδηλώσεις κοινής θέας ο Ντούσαν Ιβκοβιτς ήταν πάντα ένας σκληρός άνθρωπος που δύσκολα θα επέτρεψε να φανούν τα συναισθήματά του παρουσία παικτών και θεατών. Χθες το βράδυ όμως ένοιωθε σαν στο σπίτι του και άφησε τα συναισθήματα να τον πλημμυρίσουν με τη συγκίνησή του να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Το μόνο που μπορούμε να του πούμε εμείς σε μια τέτοια στιγμή, είναι το κλασσικό ρητό που χρησιμοποιείται στο ΝΒΑ, σε ανάλογες περιπτώσεις:
"Κόουτς, ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις".
