Μια και το Παγκόσμιο Κύπελλο γίνεται στην Κίνα, ας μιλήσουμε λίγο κινέζικα. "Μια εικόνα, χίλιες λέξεις", έλεγαν από αρχαιοτάτων χρόνων οι Κινέζοι. Εγώ επιλέγω δύο εικόνες από το σημερινό παιχνίδι με την Τσεχία, στις οποίες αποτυπώνεται όλη η προσπάθεια της Εθνικής σε αυτή τη διοργάνωση.
Στη μία οι διεθνείς, έχοντας αποχωρήσει από τον αγωνιστικό χώρο, παραμένουν για λίγα λεπτά στο διάδρομο έξω από τα αποδυτήρια δίχως να έχουν το κουράγιο να μπουν μέσα σε αυτά. Ακουμπισμένοι στον τοίχο, με τα κεφάλια σκυμμένα, προσπαθούν αποκαμωμένοι να συνειδητοποιήσουν ότι την Τρίτη το πρωί θα πάρουν το αεροπλάνο για να πάνε όχι στη Σανγκάη για να παίξουν τον προημιτελικό, αλλά στην Αθήνα με τη στάμπα του αποτυχημένου για μία ακόμα φορά κολλημέση στο μέτωπό τους.
Η Εθνική έλαβε το χρίσμα του φαβορί για ένα μετάλλιο όχι μόνο από εμάς, τους καλομαθημένους σε επιτυχίες, αλλά στερημένους την τελευταία δεκαετία Έλληνες. Το έλαβε από όλο τον μπασκετικό πλανήτη, που έβλεπε ένα ρόστερ γεμάτο ποιότητα και με μπροστάρη τον καλύτερο παίκτη του ΝΒΑ και αδυνατούσε να πιστέψει ότι αυτή η ομάδα δεν θα έφτανε ψηλά. Δικαίως εν πολλοίς. Μόνο που αυτή η ομάδα επιστρέφει και πάλι πρόωρα και άδοξα στη βάση της.
Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους διεθνείς ότι δεν το ήθελαν. Δεν μπορεί να τους κατηγορήσει ότι δεν έδωσαν όλο τον εαυτό τους. Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους προπονητές ότι δεν δούλεψαν. Δεν τα κατάφεραν όμως. Και δυσκολεύονταν να το πιστέψουν. Το βάρος αυτής της αποτυχίας θα τους ακολουθεί και έρχεται να προστεθεί σε αυτό που κουβαλούν στους ώμους τους από προηγούμενες διοργανώσεις.
Διότι χωρίς αμφιβολία η Εθνική απέτυχε και φέτος. Ευθύνες υπάρχουν, αναλογούν σε όλους και πρέπει να αποδοθούν, όχι όμως με τον τρόπο που επιχειρούν οι διάφοροι "ειδήμονες" και ο όχλος των social media, οι οποίοι, για παράδειγμα, έχουν αρχίσει να ζητούν την κεφαλή του Σκουρτόπουλου επί πίνακι περίπου έξι μήνες πριν αρχίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο! Άλλοι από ασχετοσύνη και άλλοι για να κάνουν την πολιτική τους χτυπώντας το σαμάρι.
Στο θέμα των ευθυνών και του προπονητή θα επανέλθω προσεχώς. Πάντως πρέπει να σημειώσω το εξής: αν έμπαινε και η τρίτη βολή του Σλούκα στο παιχνίδι με τη Βραζιλία και η Εθνική νικούσε στην παράταση, σήμερα θα κάναμε την προαναγγελία του ημιτελικού με την Αυστραλία. Τόσο απείχε η επιτυχία από την αποτυχία στην Κίνα. Μία βολή.
Η δεύτερη εικόνα που λέει πάρα πολλά είναι αυτή του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος με τη λήξη του αγώνα με την Τσεχία κατευθύνεται στους διαιτητές προσπαθώντας να καταλάβει τι τους είχε κάνει και του φέρθηκαν με αυτό τον τρόπο. Ο πολυτιμότερος παίκτης του ΝΒΑ, ο κατά τεκμήριο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, ο αθλητής-εικόνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Κίνας αποχωρεί από τη διοργάνωση όχι μέσα σε χειροκροτήματα και αποθέωση, αλλά κυνηγημένος από τα... κοράκια.
Η FIBA πρέπει να ντρέπεται για τον τρόπο με τον οποίον οι διαιτητές αντιμετώπισαν τον Αντετοκούνμπο όχι μόνο στο σημερινό αγώνα, αλλά σε ολόκληρο το τουρνουά.
Πριν αρχίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο ο συνάδελφος Νίκος Παπαδογιάννης μού έλεγε ότι με τον τρόπο που παίζει ο Γιάννης και με τα προσόντα που έχει, το πιο λογικό ήταν ότι θα έκανε νέο ρεκόρ σε ελεύθερες βολές στη διοργάνωση. Δεν είχε άδικο, λογικά ο μόνος τρόπος για να σταματήσεις ένα τέτοιο θαύμα της φύσης, ειδικά όταν επιλέγει να μπει μέσα στη ρακέτα, είναι το φάουλ.
Τελικά στην Κίνα ο Γιάννης, παρόλο που το παιχνίδι της Εθνικής περιστράφηκε γύρω του και παρά το "ξύλο" που έφαγε από όλες ανεξαιρέτως τις αντίπαλες άμυνες, εκτέλεσε μόνο 6,8 βολές ανά αγώνα. Ο Κινέζος Γι Γιανλιάν (7,2), ο Ιορδανός Τάκερ (7,8) και ο Πολωνός Πόνιτκα (8,2) εκτέλεσαν περισσότερες! Και σαν να μην έφτανε αυτό, στα δύο από τα πέντε παιχνίδια της Εθνικής (με Βραζιλία και Τσεχία) αποβλήθηκε με πέντε φάουλ, παρόλο που είναι ένας παίκτης ο οποίος δεν επιδιώκει την επαφή στην άμυνα, διότι ξέρει ότι μπορεί να κλέψει ή να κόψει στον αέρα την μπάλα, χάρη στα τεράστια χέρια και τα σπάνια αθλητικά προσόντα του.
Το αποκορύφωμα ήταν η αισχρή αντιμετώπιση του Γιάννη από τους διαιτητές στον αγώνα με την Τσεχία. Τον σημάδεψαν από την αρχή, τον άφησαν να υποφέρει από τις δυνατές άμυνες της τσέχικης άμυνας και στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα τον πέταξαν έξω με ένα αμυντικό φάουλ, που βαφτίστηκε επιθετικό και δεν θα το έδινε ούτε ο Μπάλβιν που το έκανε!
Πραγματικά, είναι να απορεί κανείς με τη FIBA. Υποτίθεται ότι ο Αντετοκούνμπο ήταν ό,τι πιο λαμπερό είχε να παρουσιάσει το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας με δεδομένη την απουσία των Αμερικανών σταρ του ΝΒΑ. Ήταν ο "κράχτης" σε όλα τα γήπεδα, ήταν το πρόσωπο πάνω στο οποίο στήριξαν σε μεγάλο βαθμό όλο το μάρκετινγκ της διοργάνωσης. Κι αντί να προστατέψουν αυτόν και την επένδυση που έκαναν πάνω του (προσοχή, όχι να του χαριστούν, αλλά να του φερθούν με τον σεβασμό που δικαιούται επειδή είναι αυτός που είναι), του συμπεριφέρθηκαν σα να ήταν ένας οποιοσδήποτε ρούκι.
Η διαμάχη της FIBA με την Ευρωλίγκα έχει καταστρέψει τη διαιτησία. Η Ευρωλίγκα έχει πάρει τους καλούς διαιτητές, η FIBA τραβώντας το σκοινί από την άλλη πλευρά κάνει τις διοργανώσεις της με κάτι τυχάρπαστους σαν κι αυτούς που σφύριξαν σήμερα την Εθνική μας και το αποτέλεσμα είναι να την πληρώνουν αυτοί που δεν φταίνε. Σήμερα η ελληνική ομάδα, προχθές η Λιθουανία, που έμεινε εκτός προημιτελικών εξαιτίας ενός άλλου ανεκδιήγητου διαιτητή... κι ακόμα δεν έχουν αρχίσει τα παιχνίδια που θα κρίνουν τα μετάλλια.
Λίγο πριν φύγει για την Κίνα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε δηλώσει στο basketa.gr ότι δεν θα έχει πρόβλημα να προσαρμοστεί στους κανονισμούς της FIBA. Λογάριαζε όμως χωρίς τους διαιτητές. Την επόμενη φορά θα το σκεφτεί διπλά για να έρθει. Κι αυτό δεν θα είναι κακό μόνο για την Εθνική μας, αλλά και για την ίδια τη FIBA και τις διοργανώσεις της.
Ας το έχει αυτό στο μυαλό του ο γενικός γραμματέας της FIBA, Ανδρέας Ζαγκλής, που είναι και Έλληνας. Και περιμέναμε να είναι πιο υποψιασμένος...
