Η 30η επέτειος από το αλησμόνητο Ευρωμπάσκετ του 1987 πλησιάζει και ένας άνθρωπος που έζησε από πρώτο χέρι την πορεία προς τον θρίαμβο αποφάσισε να μοιραστεί τις αναμνήσεις του με όλους τους Ελληνες.
Στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας βρίσκεται από χθες το βιβλίο "Είμαστε πια πρωταθλητές", το οποίο κυκλοφορεί από την Τυποεκδοτική και είναι το... εκδοτικό παιδί του εξαίρετου δημοσιογράφου Βασίλη Σκουντή.
Πρόκειται για μια κατάθεση ψυχής, διανθισμένη από ιστορίες που θα μας...βάλουν στο Ευρωμπάσκετ που άλλαξε την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και πραγματικά αξίζει να διαβαστεί και να μπει στη βιβλιοθήκη κάθε Ελληνα.
Ενδεικτικό είναι το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα. Καλοτάξιδο Βασίλη.
Η καψούρα της επίσηµης αγαπηµένης!
Ο χρόνος τρέχει, µα το ρολόι έχει µείνει σταµατηµένο,
εδώ και τριάντα χρόνια, σε εκείνη τη στιγµή.
Στις δέκα και πέντε το βράδυ της 14ης Ιουνίου του ’ 87, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας...
Δώδεκα µέρες ένας ολόκληρος λαός ακροβατεί στα όρια της µαγείας,
της ανατριχίλας, του παροξυσµού, της κατάνυξης, της µέθεξης, της απόλυτης έκστασης:
από τις 3 έως τις 14 Ιουνίου του σωτηρίου (για το µπάσκετ, για τον αθλητισµό,
για έναν ολόκληρο λαό) 1987, οι δώδεκα µέρες που άλλαξαν τον κόσµο!
Όταν το απίθανο παίρνει σάρκα και οστά...
Όταν δυνατά γίνονται τα αδύνατα...
Όταν ο Δαβίδ ξαναρίχνει στο καναβάτσο τον Γολιάθ...
Όταν η Ελλαδίτσα παίρνει παραµάζωµα τους κολοσσούς, τινάζει την µπάνκα στον αέρα
και προκαλεί ολούθε σοκ και δέος...
Εις ανάµνησιν αυτού του έπους, λοιπόν...
Για το χατίρι των παλιών καιρών, που έλεγε (στην «Καζαµπλάνκα»)
και η Ίνγκριντ Μπέργκµαν στον πιανίστα...
Για το χατίρι της νοσταλγίας, του ντελίριου και του τρέµουλου...
Για το χατίρι του χρέους και της ευγνωµοσύνης προς αυτή την οµάδα,
που µας σήκωσε από τη γη και µας εκτόξευσε στον έβδοµο ουρανό...
Για το χατίρι των στιγµών, των εικόνων και των συγκινήσεων,
που θα µείνουν ανεξίτηλα χαραγµένες
και για πάντα αιχµάλωτες στη συλλογική µνήµη...
Για το χατίρι της «επίσηµης αγαπηµένης», που µπορεί να γκρίζαρε,
να έβγαλε ρυτίδες και να σκεβρώνει σιγά σιγά, µα όσο περνάει ο καιρός,
τόσο περισσότερο την καψουρευόµαστε!
Bασίλης Σκουντής,
Μάιος 2017
