Η έκπληξη της χρονιάς στο μπάσκετ έχει... ονοματεπώνυμο: Ιμπεροστάρ Τενερίφε. Μια ομάδα που έχει κάνει όλους τους μπασκετικούς να στρέψουν το βλέμμα εκεί στον Ατλαντικό, απέναντι από τις ακτές της Αφρικής. Ο αρχιτέκτονας της προσπάθειας αυτής έχει το δικό του ονοματεπώνυμο: Τσους Βιδορέτα.
Έφτασε πέρυσι μετά την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου στο νησί με την ομάδα στο 0-5 και φέτος μετά και την 23η αγωνιστική είναι πρώτη στο ισπανικό πρωτάθλημα. Από τους βασικούς συντελεστές ένα δικό μας παιδί, ο Γιώργος Μπόγρης, που κάνει την καλύτερη και ουσιαστικότερη χρονιά του. Και τα λόγια του Βιδορέτα γι’ αυτόν έρχονται να επιβεβαιώσουν κάθε καλή είδηση που φτάνει για τον Έλληνα σέντερ από την Ισπανία στη χώρα μας (και όχι μόνο).
Το δέσιμό τους ισχυρό και η φιλοσοφία του Βάσκου τεχνικού και βοηθού του Σέρτζιο Σκαριόλο στην Εθνική Ισπανίας «δένει» με αυτή του Μπόγρη 100%, δίνοντας την πραγματική του εικόνα. Εκεί που στη χώρα μας έβλεπαν ένα «χαμένο ταλέντο» στα 21 του χρόνια, αυτός βλέπει έναν τύπο που δουλεύει σκληρά και κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Δικός του ο λόγος σε μια κουβέντα που έγινε μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη και λίγο πριν τη ρεβάνς στην Τενερίφη.
-Τι είναι αυτό που σας αρέσει στο Γιώργο ως παίκτη; Είχατε συζητήσει την απόκτησή του και σε προηγούμενη ομάδα σας.
«Στο Γιώργο αυτό που μου αρέσει περισσότερο, είναι η ικανότητά του να μεταδίδει, να μεταφέρει αυτά που λέμε στο γήπεδο. Είναι ένας παίκτης πλήρης! Δεν είναι αυτός με το περισσότερο ταλέντο στον κόσμο στη θέση του, αλλά είναι ένας παίκτης με μεγάλη επιθυμία, πάθος, που θέλει να πάει καλά, που το χαίρεται να βρίσκεται στο γήπεδο και το μεταδίδει στους συμπαίκτες του. Είναι ένας παίκτης πολύ σταθερός αμυντικά και είναι παίκτης που κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Και αυτό είναι κάτι που με τραβούσε πάντα σε αυτόν τον παίκτη».
-Σας αρέσει η ψυχολογία και αναζητείται τον τρόπο να πλησιάσετε τον κάθε παίκτη σας. Τι κάνατε με τον Γιώργο;
«Δεν χρειάστηκε να κάνω και πολλά. Είμαστε και οι δύο άνθρωποι που μας αρέσει η ζωή, μας αρέσει το μπάσκετ, χαιρόμαστε αυτό που κάνουμε, οπότε ήταν πολύ εύκολο να επικοινωνήσουμε από την πρώτη στιγμή. Και επίσης είμαστε ίδιοι σε κάτι ακόμη: Ο Γιώργος είναι ένας παίκτης που του αρέσει να δουλεύει σκληρά κάθε μέρα. Έγινε έτσι ένα πολύ βασικό σημείο αναφοράς για την ομάδα, όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά και έξω από αυτό, στη χημεία της ομάδας».
-Ποια είναι η φιλοσοφία σας σε ότι αφορά τη δουλειά της ομάδας; Σας αρέσει η σκληρή δουλειά, αλλά ξέρετε και πότε θα αφήνετε τους παίκτες να βγουν, έχετε βγει κάποιες φορές και μαζί τους μέσα στη χρονιά. Πώς βρίσκετε αυτή την ισορροπία;
«Είμαστε μια ομάδα που περνάμε όλες σχεδόν τις ώρες μαζί. Περισσότερες από ότι περνάμε με την οικογένειά μας. Όλο το χρόνο παίζουμε δύο αγώνες την εβδομάδα, πολλές φορές είμαστε πέντε μέρες μαζί στο δρόμο, μακριά από τα σπίτια μας και αυτό ήταν θεμελιώδες για μένα για να χτιστεί μια καλή σχέση. Η βάση για όλα είναι ο σεβασμός προς όλους και η σκληρή δουλειά στην προπόνηση. Και, όπως είπα και πριν, υπάρχει ειλικρίνεια. Πρέπει να χαιρόμαστε αυτό που κάνουμε μέσα και έξω από το γήπεδο."
-Είστε ψηλά στη βαθμολογία, αλλά τα πράγματα δεν ξεκίνησαν έτσι. Στην περίοδο της προετοιμασίας βρεθήκατε στο 0-5. Δεν κάνατε ούτε μια νίκη. Σας ανησύχησε και τι κάνατε για να το αλλάξετε;
«Ήταν αγώνες προετοιμασίας. Αυτά τα αποτελέσματα δεν μετράνε. Μόνο τα επίσημα. Και όταν αρχίσαμε είχαμε τέσσερις συνεχόμενες νίκες. Όταν ήρθα πέρυσι στην Τενερίφη η ομάδα είχε ρεκόρ 0-5 στο πρωτάθλημα. Χρειάστηκε πολλή δουλειά για να ανακάμψουμε πνευματικά. Όμως αυτή τη φορά, το μόνο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να διορθώσουμε μικρές λεπτομέρειες και λαθάκια. Ήμασταν πολύ καλοί στην preaseason, όμως χάσαμε τα παιχνίδια. Και είχαμε και την τύχη να ξεκινήσουμε με νίκη επί της Γκραν Κανάρια. Ένα ντέρμπι που για εμάς ήταν πολύ σημαντικό. Και αυτό μας έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση ενόψει μιας σεζόν, στην οποία τελικά είμαστε όπως ξέρεις πρώτοι στη βαθμολογία, κάτι που είναι για όλο τον κόσμο μια έκπληξη, αλλά για εμάς είναι μεγάλη χαρά.»
-Τι νιώσατε όταν προσγειωθήκατε στην Αθήνα και είδατε πως είστε πρώτοι στη βαθμολογία;
«Ήταν λίγο περίεργο και είχαμε και ένα παιχνίδι παραπάνω από αυτούς. Αλλά κάναμε αυτό που λέω και επαναλαμβάνω πάντα: Να ευχαριστηθούμε τη στιγμή. Είμαστε μπροστά από τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Μπαρτσελόνα, τη Βαλένθια, την Μπασκόνια αυτό είναι κάτι απίστευτο για εμάς και είναι πολύ καλό για τη δουλειά που κάναμε, αλλά την ίδια στιγμή είμαστε συγκεντρωμένοι στα παιχνίδια που έρχονται, στο επόμενο παιχνίδι. Χάσαμε στη Θεσσαλονίκη, ήταν δύσκολο για εμάς, δεν κάναμε το καλύτερό μας παιχνίδι, αλλά δεν πήραμε και το χειρότερο αποτέλεσμα όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, οπότε θα δούμε...»
-Και τι σκέφτεστε για τη ρεβάνς;
«Ελπίζω σίγουρα να νικήσουμε. (γελώντας) Να νικήσουμε με τουλάχιστον 4 πόντους., για να μπορέσουμε να φτάσουμε στους προημιτελικούς. Σίγουρα όμως θα είναι ένα παιχνίδι πολύ δύσκολο. Ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα σοβαρή, πολύ καλά χτισμένη. Που δουλεύει πολύ καλά συνολικά τα παιχνίδια.»
-Επισκεφθήκατε το μουσείο του ΠΑΟΚ στην Πυλαία, μία μέρα πριν τον αγώνα. Δεν είναι μια κίνηση που κάνει συχνά ένας αντίπαλος προπονητής. Τι σήμαινε για εσάς;
«Είναι η πρώτη φορά που παίζω απέναντι σε μια ελληνική ομάδα ως προπονητής. Έχω παίξει στο Eurocup, αλλά ποτέ απέναντι σε μια ελληνική ομάδα. Δεν είχα την εμπειρία να βρεθώ σε ένα γήπεδο όπως αυτό, με ένα μουσείο με μια ιστορία στην οποία συναντάς ονόματα όπως του Φασούλα, του Στογιάκοβιτς... Για μένα ήταν πολύ συγκινητικό να βλέπω παίκτες, φωτογραφίες, φανέλες παικτών με τους οποίους μεγάλωσα βλέποντας μπάσκετ. Ήμουν 20 χρονών και θυμάμαι τέλεια τους ευρωπαϊκούς τελικούς που έπαιξε ο ΠΑΟΚ. Ήταν πολύ συναισθηματικό για μένα να βρίσκομαι εδώ. Ήθελα να παίξουμε εδώ, ήθελα να νικήσουμε, κάτι που δεν στάθηκε δυνατό. Αλλά ενώ είχα παίξει με την Εθνική Ισπανίας με την Εθνική Ελλάδας, ακόμη και με την Εθνική Εφήβων, δεν είχα παίξει σε συλλογικό επίπεδο με μια ελληνική ομάδα και ήταν κάτι ξεχωριστό για μένα να ζήσω αυτή την ατμόσφαιρα αυτού του παιχνιδιού. Και πιστεύω πως είναι λογικό να δείχνεις αυτόν τον σεβασμό. Κάτι που ο ΠΑΟΚ το αξίζει απόλυτα».
-Θα μας λέγατε τρεις λέξεις για τον Γιώργο;
«¡Un gran compañero!» («Ένας μεγάλος σύντροφος...»)
*Μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη του Τσους Βιδορέτα ΕΔΩ
- Photo ACB και η σύνθεση από Carol Edits (@carolainedits)
