Δύο παλιοί μας γνώριμοι, που έχουν τόσες παραστάσεις από τα παρκέ της Ευρώπης όσο ελάχιστοι, ο Ντέιβιντ Λόγκαν και ο Ζακ Ράιτ, έρχονται στο ΟΑΚΑ για να αντιμετωπίσουν την ΑΕΚ, με σκοπό το πρώτο «βήμα» για το Final Four του Champions League, φορώντας την φανέλα της Στρασμπούρ.
Αν γνωρίζουμε κάτι για το Final Four του Basketball Champions League, είναι πως έχει σημαντικές πιθανότητες να διεξαχθεί στην χώρα μας, εφόσον η ΑΕΚ καταφέρει να προκριθεί σε αυτό. Το Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων είναι ιδανικό για μία τέτοια διοργάνωση και η διοίκηση της Ένωσης έχει εκφράσει αρκετές φορές την επιθυμία της προς αυτή την κατεύθυνση. Πρώτα, όμως, υπάρχει κι ένα τελευταίο «εμπόδιο» και μία ομάδα από την Αλσατία, που έχει έναν πρωταθλητή Ευρώπης στον πάγκο της, τον Βενσάν Κολέ (Ευρωμπάσκετ 2015), θέλει να επικρατήσει η... δική της άποψη.
Η Στρασμπούρ παίζει, όπως και η ΑΕΚ, ένα σημαντικό κομμάτι της παρτίδας απόψε (19:30), οφείλοντας στην χειρότερη περίπτωση να φύγει από την χώρα μας με μία ήττα, που δε θα εμπεριέχει απαγορευτική διαφορά για τη ρεβάνς στο Στρασβούργο. Αυτό είπε σε δηλώσεις του και ο ίδιος ο Κολέ, άλλωστε, και στην φετινή καμπάνια της ομάδας του, έχει στη διάθεσή του δύο παίκτες που... ξέρουν τα λημέρια του ΟΑΚΑ.
Ο λόγος γίνεται για τους Ντέιβιντ Λόγκαν και Ζακ Ράιτ. Δύο παίκτες, με αρκετούς παρονομαστές στην καριέρα τους. Και οι δύο, για παράδειγμα, μετρούν στην επαγγελματική τους πορεία εννέα χώρες συνολικά (πλην ΗΠΑ), όπου έχουν αγωνιστεί και όλες ήταν στην Ευρώπη, με την ιδιαίτερη εξαίρεση του Ισραήλ για τον πρώτο, αφού μπορεί να βρίσκεται σε άλλη ήπειρο, αλλά οι ομάδες της παίζουν στις διοργανώσεις της δικής μας ηπείρου.
Ένα δεύτερο σημείο, είναι το γεγονός ότι αμφότεροι έχουν φορέσει την «πράσινη» φανέλα. Ο Λόγκαν είχε έρθει στον Παναθηναϊκό τη σεζόν 2011-2012, έχοντας εντυπωσιάσει την προηγούμενη με την φανέλα της Κάχα Λαμποράλ (νυν Μπασκόνια), αγωνιζόμενος σημαδιακά στην τελευταία χρονιά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς (και πολλών άλλων) ως κατοίκου Ελλάδας.
Ο Ράιτ είχε προλάβει, πάντως, αυτή την εποχή, αλλά ως αντίπαλος, αφού την ίδια σεζόν όπου αναφερόμαστε, φορούσε τα χρώματα του Ρεθύμνου. Αυτή ήταν και η πρώτη γνωριμία του ελληνικού κοινού με τον «εκρηκτικό» πλέι μέικερ, για να έρθει κι εκείνος στο ΟΑΚΑ στα μέσα της σεζόν 2013-2014, κατακτώντας το πρωτάθλημα Ελλάδας με τον Παναθηναϊκό του Φραγκίσκου Αλβέρτη κι έχοντας εντυπωσιάσει σε έναν εντός έδρας αγώνα με την Φενέρμπαχτσε για την Ευρωλίγκα, στην πρώτη επιστροφή του «Ζοτς» στον χώρο όπου δοξάστηκε. Τα παιχνίδια της μοίρας, άλλωστε, είναι γνωστά...
Θα αναφέρουμε κι ένα τρίτο. Και όχι, δε θα σας πούμε το εύκολο, που είναι η κοινή τους παρουσία στη Στρασμπούρ φέτος. Αξίζει να επισημάνουμε, λοιπόν, ότι οι δυο τους έχουν ευρωπαϊκό διαβατήριο, ο Λόγκαν πολωνικό και ο Ράιτ βοσνιακό, ώστε να μπορούν να αγωνίζονται με τις εθνικές ομάδες των εν λόγω χωρών. Ε και τώρα θα το πούμε. Είναι τέτοιο το κάρμα τους, που δε θα μπορούσαν να μη σμίξουν σε μία ομάδα μαζί.
Καθένας με τη δική του πορεία, αλλά με πολλά κοινά στοιχεία. Ο Ντέιβιντ Λόγκαν, για να ξεκινήσουμε από αυτόν, ήρθε για πρώτη φορά στην Ευρώπη, όταν τον ανακάλυψε η ιταλική Πάβια, αφού μετά τα τέσσερα χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Ινδιανάπολης δεν επιλέχθηκε από κανέναν στο draft του 2005. Στη γειτονική μας χώρα θα γνώριζε ίσως τις μεγαλύτερες δόξες του, αλλά αρκετά αργότερα, όταν το 2015 θα έκανε το double με την φανέλα της Σάσαρι, με την οποία αναδείχθηκε και MVP του Κυπέλλου. Τότε, βέβαια, είχε ήδη... κάνει όνομα, με τα πρώτα μεγάλα δείγματα γραφής να βρίσκονται στην αγωνιζόμενη κάποτε στην Ευρωλίγκα Πρόκομ. Δύο σεζόν από το 2008, ισάριθμα πρωταθλήματα και ένας τίτλος MVP το 2010.
Η συνέχεια του αναφέρθηκε και πριν στα πιο σημαντικά της σημεία. Λαμποράλ, Παναθηναϊκός και μετά Μακάμπι, Άλμπα Βερολίνου, Σάσαρι, Λιέτουβος Ρίτας και στο τέλος Αβελίνο, πριν πάει για πρώτη φορά στη ζωή του στη Στρασμπούρ. Μέσα σε 13 χρόνια καριέρας δεν έχει σταματήσει να «βομβαρδίζει» τα αντίπαλα καλάθια και στα 35 του (36 τον Δεκέμβριο), μετρά κατά μέσο όρο 13.6 πόντους, 2.3 ασίστ και 2.3 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, με 57.1% στα δίποντα και 40.9% στα τρίποντα. Παλιά και σταθερή αξία...
Ας πάμε και στον πιο «εκρηκτικό» του διδύμου αυτού. Κι όταν λέμε «εκρηκτικός», δε μιλάμε μόνο για την ενέργεια που βγάζει στο παρκέ. Όλα ξεκινούν από την εποχή του κολλεγίου, με τους συνεχείς τσακωμούς με τον προπονητή του, όπως έχει αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο SFR Sport, να τον ωθούν στην απόφαση να φύγει από το Little Rock, όπου ήταν «πρώτο βιολί», για να πάει στο Κεντρικό Μιζούρι για την τέταρτη χρονιά του. Τελικά δεν επιλέχθηκε ούτε αυτός στο draft το 2007 και ξεκίνησε το δικό του ταξίδι από την Μπραουνσβάιγκ.
Και στη Γερμανία θα έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, αφού οι εμφανίσεις του με την Μπάμπεργκ στη Γερμανία οδήγησαν τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού στην απόφαση να τον φέρουν μεσούσης της χρονιάς στην Ελλάδα. Η φανέλα με το «19», που νωρίτερα είχε φορέσει ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ήταν αρκετά «βαριά» για... τα κιλά του, και κάπως έτσι, έχοντας περάσει πριν από αρκετές ομάδες της Γαλλίας (Ελάν Σαλόν, Λιμόζ, Λε Μαν), το Ρέθυμνο, την Τσιμπόνα και τη Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης, όπου έπαιξε μαζί με τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη, συνέχισε στην Τουρκία και στην Ίστανμπουλ.
Η δική του μοίρα μάλλον τον φέρνει να πετυχαίνει στη Γαλλία, με την επιστροφή για χάρη της Μονακό να τον «εκτοξεύει» και πάλι. Νικητής δις του Leaders Cup και μέλος της κορυφαίας πεντάδας του περσινού Champions League, αποφασίζει πως το «Πριγκιπάτο» δεν είναι... για τα γούστα του και πάει πολύ πιο βόρεια, στο Στρασβούργο. Η ομάδα παίρνει πέντε συνεχόμενα χρόνια τη δεύτερη θέση και ο Ράιτ αποφασίζει πως στα 33 του χρόνια πρέπει να την «ωθήσει» στο να γίνει επιτέλους πρώτη. Και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη. Και ο ζήλος του να το πετύχει, φαίνεται πολύ καλύτερα στην πρώτη φωτογραφία, μετά την ανατροπή κόντρα στην Νεπτούνας, όπου... ουκ ολίγες θαυμάστριες τον έχουν αγκαλιάσει. Φαίνεται και από τα νούμερά του στο Champions League, με 9.6 πόντους, 5.4 ριμπάουντ και 4.4 ασίστ ανά αγώνα, μη φοβούμενος την ευθύνη στα κρίσιμα.
Κάπως έτσι, λοιπόν, οι δύο... ήρωες αυτής της ιστορίας, με τόσο διαφορετικό κόσμο μέσα τους, αλλά και τόσα κοινά στοιχεία να μοιραστούν, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη «Βασίλισσα» με ένα μόνο στόχο. Αυτός δεν είναι άλλος, από το να ανεβάσουν τη Στρασμπούρ στο «θρόνο», εντός κι εκτός συνόρων. Εντάξει, αυτός εδώ και πάρα πολλά χρόνια δε βρίσκεται στις Βερσαλλίες, αλλά και η μία εκ των πατρίδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου... δεν τους πέφτει άσχημα.
Photo Credits: Eurokinissi+Basketballcl.com
