Ο Δημήτρης Χείλαρης ήταν ο απόλυτος ήρωας του Κοροίβου με το καλάθι του, που έσωσε την ομάδα της Αμαλιάδας απέναντι στο Πευκοχώρι, και μίλησε στο Basketa.gr για την ανάγκη της νίκης, που υπήρχε, το στόχο της παραμονής χωρίς play out, το μεγάλο του καλάθι και την ξεχωριστή αφιέρωση στη μητέρα του, εξηγώντας τους λόγους, που διάλεξε να μείνει στην Πελοπόννησο, μετακομίζοντας λίγο πιο μακριά από την Πάτρα, ενώ το καλοκαίρι βρέθηκε κοντά σε επιστροφή στη Θεσσαλονίκη, με τον Ηρακλή τελικά να... εξαφανίζεται.
Είναι κάποιοι παίκτες, που έχουν μάλλον... στο αίμα τους την ικανότητα να κρίνουν αγώνες την τελευταία στιγμή. Ο Δημήτρης Χείλαρης δεν το έχει κάνει μόνο μία φορά, καθώς είναι από τους παίκτες, όπου μπορείς να εμπιστευτείς τις τύχες της ομάδας σου και το επιβεβαίωσε στον Μιχάλη Κουταλιανό, παίρνοντας την τελευταία προσπάθεια στην αναμέτρηση με το Πευκοχώρι και δίνοντας στον Κόροιβο ένα αποτέλεσμα, που μπορεί στο τέλος της κανονικής περιόδου την Α2 να σημαίνει τα πάντα, αναφορικά με τη σωτηρία δίχως να χρειαστούν τα play out.
Ο Έλληνας φόργουορντ, που πέρυσι είχε «σφραγίσει» ματς στο «Σαλούν» για τον Απόλλωνα Πατρών, έκανε το... θαύμα του και φέτος και στο Basketa.gr εξήγησε το τι σημαίνει να παίρνεις αυτό το σουτ, καθώς και το να γίνεσαι ο ήρωας της ημέρας για την ομάδα σου. Και, μάλιστα, αφιερώνει αυτό το σουτ στη μητέρα του, με τον πατέρα του να έχει γίνει το... πρόσωπο της αφιέρωσης στο προηγούμενο buzzer beater του. Ο ίδιος αναφέρθηκε στην πίεση, που υπήρχε για άλλο ένα εντός έδρας «πρέπει», το πώς διάλεξε τελικά την Αμαλιάδα, με τον Ηρακλή να... εξαφανίζεται ενώ είχαν συμφωνήσει, ενώ καμία ομάδα της Basket League δεν έκανε σοβαρή πρόταση, σύμφωνα με τα λόγια του, στην φλοσοφία του Μιχάλη Κουταλιανού, καθώς και στο τι θα έπρεπε να κάνει ο Κόροιβος, ώστε να γίνει ξανά πρωταγωνιστής.
Πόσο μεγάλη ήταν η πίεση της ανάγκης για νίκη σε αυτό το ματς;
Γνωρίζαμε από την αρχή της εβδομάδας που πέρασε, όταν ξεκινήσαμε να προετοιμάζουμε αυτό το παιχνίδι μαζί με τους προπονητές μας, ότι ο αγώνας ήταν κομβικός για τη συνέχεια και ότι θα ήταν ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι. Κι αυτό, γιατί οι δυο ομάδες χρειάζονταν πάση θυσία την νίκη, καθεμία για το δικό της στόχο. Όσο αφορά την ομάδα μου, τον Κόροιβο, ήταν ένα παιχνίδι που έπρεπε να κερδίσουμε οπωσδήποτε, για να έχουμε ξανά ελπίδες για την απευθείας παραμονή στην κατηγορία. Αυτός ήταν άλλωστε από την αρχή της χρονιάς και ο στόχος του συλλόγου. Οπότε η πίεση για νίκη είναι μεγάλη, γιατί τα όρια στενεύουν.
Πριν από το σουτ σου τι ήταν αυτό που θεωρείς ότι κάνατε σωστά σε αυτό το ματς για να φτάσετε στην νίκη;
Νομίζω, ότι η oμάδα όσες φορές προσπάθησε να πάει το παιχνίδι σε γρήγορους ρυθμούς, δηλαδή σε up tempo παιχνίδι, κατάφερε να βρει εύκολα καλάθια, είτε από αιφνιδιασμούς είτε από ελεύθερα σουτ. Χάρη σε αυτά τα στοιχεία, σε συνδυασμό με μια πιεστική και σφικτή άμυνα κυρίως στο τέταρτο δεκάλεπτο, οδηγήσαμε την αντίπαλη ομάδα σε λάθη, άγχος, που είχε ως αποτέλεσμα να κάνουν κακές ή βιαστικές ενέργειες. Επίσης, πιστεύω ότι ήταν από τα λίγα παιχνίδια που η ομάδα μου και όλα τα παιδιά στο τέλος του παιχνιδιού και σε τόσο κρίσιμα λεπτά, πίστευε ότι θα κερδίσει, ήταν καθαρά συγκεντρωμένη στο πλάνο του προπονητή και οι παίκτες στήριζαν και βοηθούσαν ο έναν τον άλλον, κυρίως δε όσοι ήταν στον πάγκο. Αυτό έδωσε κίνητρο και δύναμη σε αυτούς που ήταν μέσα να είναι ψύχραιμοι εκείνη τη στιγμή.
Αντιμετωπίζατε ίσως αυτό το ματς σαν ένα «τώρα ή ποτέ»;
Προσωπικά και ομαδικά ανεξαρτήτως ποιος είναι ο αντίπαλος παίζουμε για να κερδίσουμε όλα τα παιχνίδια. Σίγουρα το συγκεκριμένο ήταν ένα παιχνίδι τώρα ή ποτέ. Όπως είναι και όλα τα εναπομείναντα παιχνίδια στη συνέχεια. Γιατί τα όρια στενεύουν και δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες ήττες. Αν θέλουμε να κατακτήσουμε το στόχο μας.
Η επίθεση φάνηκε να έχει εκτελεστεί σωστά μετά από τις οδηγίες του προπονητή σας. Τι ήταν αυτό που ζήτησε σχεδιάζοντας την;
Κάναμε κατά γράμμα αυτό που μας είχε σχεδιάσει ο προπονητής μας και το υποστηρίξαμε μέχρι το τέλος. Πράγμα που σε άλλα παιχνίδια ίδιας μορφής είτε από το άγχος, είτε από καλή άμυνα του αντιπάλου, είτε από απειρία κάναμε κάτι άλλο, όπως με τον Ιπποκράτη Κω και το Ψυχικό. Παρά το γεγονός αυτό, η ομάδα δούλεψε σε αυτό στην προπόνηση. Έμαθε από τα λάθη της, βελτιώθηκε πάρα πολύ στο κομμάτι συγκέντρωσης και εκτέλεσης ειδικών καταστάσεων. Και σε τόσο κρίσιμες στιγμές και παρά το άγχος κατάφερε να κάνει αυτό που ζήτησε ο προπονητής. Ο κόουτς σχεδίασε να πάρω την μπάλα και από εκεί και πέρα διαβάζοντας το τι μου δίνει η άμυνα να αποφασίσω τι να κάνω. Να εκτελέσω ή να πασάρω. Συγχαρητήρια πρέπει να δοθούν σε όλους τους συμπαίκτες μου για την προσπάθεια τους στο παρκέ. Και ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη τους στο τέλος. Kαι ιδιαίτερα στον κόουτς Μιχάλη Κουταλιανό, που χάρη σε αυτόν και ό, τι σχεδίασε κερδίσαμε. Το ίδιο ισχύει και με το παιχνίδι της Καρδίτσας στην έδρα μας που στο τέλος ήταν παιχνίδι ειδικών καταστάσεων και με ειδικά συστήματα και κομπίνες κατάφερε ο κόουτς πρώτα ο Τομς Λειμάνις να βάλει ένα εύκολο καλάθι και μετά να σουτάρω εγώ κάποιες βολές και να κερδίσουμε.
Πώς είναι να γίνεσαι ο ήρωας της ημέρας σε ένα καθοριστικό ματς;
Είναι όμορφο συναίσθημα να χαρίζεις με δικό σου σουτ στο τέλος, τη νίκη της ομάδας σου. Και το έχω κάνει ξανά και πέρυσι, όταν έπαιζα για τον Απόλλωνα Πάτρας εναντίον του Παπάγου. Τέτοια σουτ είτε σε κάνουν ήρωα και χαίρονται όλοι, σε αγκαλιάζουν, σε αγαπάνε, είναι όλοι χαρούμενοι μαζί με σένα, είτε αν το χάσεις σε κάνουν άχρηστο, στεναχωριούνται όλοι και πιο πολύ εσύ. Εσύ στεναχωριέσαι μόνος πιο πολύ από όλους. Παρόλα αυτά, θα ήθελα πάλι να έχω τη μπάλα στα χέρια μου στο τέλος και να έχω αυτό το ρίσκο. Βλέπω παλιούς συμπαίκτες μου να διαπρέπουν άλλοι στο NBA (Γιάννης Αντετοκούνμπο), άλλοι στην Basket League (Θανάσης Αντετοκουνμπο, Νίκος Γκίκας, Χρήστος Σαλούστρος) και χαίρομαι πραγματικά για αυτούς. Από την άλλη, όμως, προσπαθώ και εγώ να αποδείξω ότι είμαι παίκτης για την πρώτη κατηγορία και θέλω να καθιερωθώ σε αυτήν. Και αυτό το αποδεικνύεις μόνο μέσα στο γήπεδο βάζοντας τέτοια σουτ, με τις προσωπικές στατιστικές του μπάσκετ (πόντοι, ριμπάουντ, ασσίστ, κλεψίματα, κοψίματα, άμυνα), αλλά και με το πιο σημαντικό από όλα, κατακτώντας δηλαδή τον στόχο που έχεις βάλει σαν ομάδα. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, θέλω να έχω την μπάλα στα χέρια μου στο τέλος και να βοηθάω την ομάδα μου όπως μπορώ είτε επιθετικά είτε αμυντικά. Το συγκριμένο buzzer beater με την ευκαιρία που μου δίνεται, θέλω να το αφιερώσω στη μητέρα μου, γιατί το buzzer beater που έβαλα πέρσι με τη φανέλα του Απόλλωνα Πατρών εναντίον του Παπάγου το είχα αφιερώσει στον πατέρα μου και είχα υποσχεθεί στην μητέρα μου ότι το επόμενο θα είναι για αυτήν.
Τι είναι αυτό που έχει αλλάξει στην έλευση του κόουτς Κουταλιανού, που φαίνεται να το έχετε αφομοιώσει αποδίδοντας αρκετά καλύτερα τον τελευταίο καιρό;
Πρώτα από όλα πιστεύω ότι και οι δυο προπονητές (Σορώτος-Κουταλιανός) είναι πολύ έμπειροι και ταυτόχρονα καλοί προπονητές, και εκτός από αυτό και καλοί άνθρωποι, κάτι σπάνιο στο χώρο. Ο καθένας στο, χώρο του μπάσκετ έχει αποδείξει και έχει καταφέρει πολλά. Νομίζω, ότι με την έλευση του κόουτς Κουταλιανού προσπαθούμε να πάμε το παιχνίδι σε πιο γρήγορους ρυθμούς, σε up tempo παιχνίδι. Θεωρώ, ότι σιγά σιγά μπαίνουμε στη φιλοσοφία του παιχνιδιού που θέλει ο κόουτς σε άμυνα και σε επίθεση. Και θα βελτιωθούμε περισσότερο με το χρόνο.
Πώς προέκυψε για σένα η προοπτική του Κοροίβου το καλοκαίρι, μετά από αρκετές θητείες σε ομάδες υψηλού επιπέδου είτε στην Α1 είτε στην Α2;
Προέρχομαι από τέσσερις πολύ καλές χρονιές, όπως ανέφερες και εσύ, με Ρέθυμνο, Ηρακλή και Απόλλωνα Πάτρας. Και ιδιαίτερα τις τελευταίες δυο χρονιές σε Ηρακλή και Απόλλωνα, με γεμάτες χρονιές και με συμπαίκτες Α1 κατηγορίας αλλά και NBA (Άλεξ Άκερ) κατάφερα να καθιερωθώ, να είμαι πρωταγωνιστής σε πολλά παιχνίδια και να βοηθήσω τις ομάδες είτε αμυντικά είτε επιθετικά να κατακτήσουμε τους στόχους που είχαμε βάλει. Το καλοκαίρι όσες προτάσεις ήρθαν από την Basket League ήταν… για γέλια και δεν με γέμιζαν ούτε σαν άνθρωπο ούτε σαν καλαθοσφαιριστή. Από Α2 είχα αρκετές προτάσεις. Η πρώτη ομάδα που με είχε πλησιάσει ήταν ο Ηρακλής και ήμουν σίγουρος ότι θα επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη. Τα είχαμε βρει σχεδόν όλα, αλλά ξαφνικά ο πρόεδρος του Ηρακλή χάθηκε για ένα μεγάλο διάστημα σε κρίσιμο σημείο και δεν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί του. Εκεί παρουσιάστηκε ο Κόροιβος, μου έδειξε εμπράκτως πόσο με εμπιστεύεται και πόσο πολύ ήθελε να με στελεχώσει στην ομάδα του. Τα βρήκαμε σε όλα και ήρθα να βοηθήσω άλλον ένα ιστορικό σύλλογο να επιτύχει τους στόχους του.
Τώρα που η ομάδα παίζει στην Α2, ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου και της πόλης γενικά;
Η ανταπόκριση του κόσμου, για να σου πω την αλήθεια, δεν ήταν αυτό που περίμενα. Είναι λίγος. Περίμενα το γήπεδο να είναι γεμάτο, αλλά είναι κατανοητό. Όλα κάνουν τον κύκλο τους. Παρόλα αυτά, αυτοί οι λίγοι που έρχονται μου φτάνουν. Μπορεί να είναι λίγοι, αλλά μας υποστηρίζουν πραγματικά. κυρίως στα δύσκολα. Και προσωπικά σαν παίκτης προσπαθώ να τους ψυχαγωγώ είτε με κάποια ωραία φάση (κάρφωμα), είτε με νίκες που είναι το πιο σημαντικό από όλα. Αυτό που με χαροποίει παρόλα αυτά, είναι ότι τελευταία έρχονται πολλά παιδιά νεαρής ηλικίας και αυτό με γεμίζει ψυχικά. Θέλω να ευχαριστήσω αυτούς τους λίγους που έρχονται και μας στηρίζουν και να τους υποσχεθώ ότι θα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να επιτύχουμε το στόχο μας. Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω τον Πέτρο Αλεξόπουλο, τον Παναγιώτη Σακελλαρόπουλο, τον Σπήλιο και τον αδελφό του Σωτήρη, από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές.
Τι θεωρείς πως πρέπει να κάνει αυτή η ομάδα για να σταθεί στα πόδια της, μετά από αυτό που της είχε συμβεί τη σεζόν που μας πέρασε;
Νομίζω, ότι η ομάδα του Κοροίβου, για να σταθεί στα πόδια της και να έχει βλέψεις επιστροφής στην Basket League, πρέπει να στελεχώσει την ομάδα με βασικό κορμό Ελλήνων έμπειρων παικτών, που γνωρίζουν την κατηγορία. Αυτό ισχύει και για τους ξένους. Και ταυτόχρονα Έλληνες και ξένοι να έχουν καλό χαρακτήρα, με μοναδικό σκοπό τον στόχο της ομάδας και όχι τον ατομικό στόχο.
Είναι στόχος σου να μείνεις και τη βοηθήσεις να ορθοποδήσει ξανά, για να γίνει ξανά πρωταγωνίστρια η ομάδα;
Στόχος μου είναι να καταφέρουμε να εκπληρώσουμε τον στόχο που έχουμε βάλει φέτος. Και αυτός είναι η σωτηρία της ομάδας. Από εκεί και πέρα, αν η ομάδα είναι ευχαριστημένη με έμενα σαν αθλητή και σαν άνθρωπο θα ήθελα και γιατί όχι, λοιπόν, να τη βοηθήσω να ξανά πρωταγωνιστήσει. Όλα με τη σειρά τους.
