Ο Ολυμπιακός έπαθε (κατά τη διάρκεια της χρονιάς) αλλά δεν έδειξε να μαθαίνει και ήδη το πλήρωσε με την απώλεια του - θεωρητικά - πιο βατού τίτλου της χρονιάς. Ο τρόπος που θα κινηθεί πλέον και οι αλλαγές που θα κάνει θα δείξουν εάν και πόσο θα μπορέσει να είναι ανταγωνιστικός για το κάτι παραπάνω που δεν θα είναι απλά η συμμετοχή σε ένα ακόμα φάιναλ φορ Ευρωλίγκας ή σε ένα τελικό πρωταθλήματος και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας κόντρα στον πρωταθλητή Παναθηναϊκό.
Το θέμα των ξένων του εφέτος ήταν κάτι που απασχόλησε αρκετά νωρίς τεχνικό επιτελείο και διοίκηση, χωρίς όμως να τολμήσουν να προχωρήσουν νωρίτερα σε αλλαγή. Ο Τόμπσον δεν βρήκε ποτέ τον ρόλο του (όχι μόνο με δική του ευθύνη) ενώ για τον Ρόμπερτς δεν υπήρχε η παραμικρή δικαιολογία. Και να ήταν ξένος των 200.000 ευρώ, συμπληρωματικός μπορεί να πει μια ομάδα πάει στα κομμάτια, αλλά εδώ μιλάμε για βασικότατο ξένο εκατομμυρίου.
Δεν άντεξε, δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο της χρονιάς ως τώρα να μπει στα παπούτσια του ρόλου και απλά ήταν ένας κομπάρσος στα περισσότερα παιχνίδια. Και σε τελική ανάλυση το σύστημα σου δίνει το δικαίωμα, αν δεν θέλεις να προχωρήσεις σε αλλαγές, να κάνεις προσθήκες, όπως για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός που προτιμάει για λίγο διάστημα να έχει εννέα ξένους, θέλοντας να διαλέξει τελικά το καλύτερο σχήμα για την Ευρώπη (όπου μπορούν να παίξουν και οι εννέα) και για την Ελλάδα (όπου θα επιλέξει τους έξι).
Ο Ολυμπιακός έκανε μόλις μια προσθήκη δεύτερου ρόλου (Ουίλτζερ) ο οποίος στον πρώτο αγώνα που έκρινε κούπα...λιποθύμησε έστω και αν συνολικά για τη σχέση αξίας-τιμής έχει προσφέρει σημαντικά ως τώρα στην ομάδα. Ομως είναι δεδομένο ότι απαιτείται κάτι καλύτερο πλέον (επαναλαμβάνουμε δεν είναι απαραίτητο να φύγουν 2-3 ξένοι και να έρθουν άλλοι) έστω με προσθήκες αν και η λογική λέει ότι η αντικατάσταση τουλάχιστον ενός εκ των Τόμπσον (φαβορί) και Ρόμπερτς θα πρέπει πλέον να είναι αποφασισμένη και θα δρομολογηθεί άμεσα.
Και μια κουβέντα για τους Ελληνες. Δεν τίθεται θέμα, ότι ένα βασικό συστατικό της επιτυχίας αυτής της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια είναι ο βασικός ελληνικός κορμός τον οποίο συνήθως συμπλήρωναν οι ξένοι. Ομως στον τελικό μόνο ο Βασίλης Σπανούλης έδειξε να είναι στο κλίμα του αγώνα και αυτό έχει να κάνει κυρίως με θέμα ψυχολογίας. Καθώς φάνηκε καθαρά ότι οι υπόλοιποι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν την πίεση του φαβορί σε έναν ελληνικό τελικό, διότι δεν συμβαίνει το ίδιο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Πλέον πρέπει να βγουν και αυτοί μπροστά και να αναλάβουν και τις ευθύνες τους.
Φυσικά τον δικό του ρόλο οφείλει να παίξει και ο κόουτς Γιάννης Σφαιρόπουλος που χρεώνεται στο μεγαλύτερο βαθμό την απώλεια του τροπαίου και κυρίως το πως ήρθε αυτή χωρίς η ομάδα του να βγάλει την αντίδραση που ήθελε τόσο στην περίφημη άμυνα όσο και γενικότερα στην αντιμετώπιση του αγώνα.
Υ.Γ. Μετά από χρόνια είδαμε έναν εκπληκτικό τελικό μεταξύ δύο ομάδων με μεγάλο πυρήνα φανατικών οπαδών. Τέτοια ατμόσφαιρα συνήθως συναντούσαμε μόνο όταν ο ένας φιναλίστ ήταν το Μαρούσι, ο Απόλλων Πατρών, ο Φάρος Κερατσινίου ή το Ρέθυμνο. Μετά από σχεδόν είχαμε μια εκπληκτική εικόνα στις εξέδρες, πράγμα που επίτρεψε και στις δύο ομάδες να προσφέρουν φοβερό θέαμα. Ισως από τότε που πήρε η ΑΕΚ τελευταία φορά το κύπελλο (2001) σε ένα τρομερό - επίσης - τελικό με τον Παναθηναϊκό είχαμε να δούμε τόσο καλή ατμόσφαιρα και σήμερα μάλιστα ήταν ακόμα καλύτερη και αυτό πιστώνεται στην ΕΟΚ που πήρε την απόφαση. Οταν ομάδες και πολιτεία δεν βοηθούν και δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους τέτοιες αποφάσεις είναι εκ των ουκ άνευ.
