Ουδείς γνωρίζει αυτή τη στιγμή εάν ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να χωρέσει από τη...χαραμάδα στην πρώτη οκτάδα της Ευρωλίγκας.
Με βάση την ποιότητα των παικτών του, τη δυναμική του συλλόγου, τον προπονητή του αυτό φαντάζει εφικτό.
Όμως με βάση τη νοοτροπία που (συνεχίζει να) δείχνει δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα να είναι καν στην πρώτη δεκάδα της διοργάνωσης.
Πολύ απλά γιατί πάνω από αυτόν μπορούν να βρεθούν ομάδες όχι καλύτερες σε αγωνιστικό πλάνο, σε παίκτες, σε ένταση, σε δύναμη αλλά με ένα τρομερό πλεονέκτημα. Την αγωνιστική νοοτροπία.
Η (όχι απρόσμενη με τον τρόπο που προσέγγισαν τον αγώνα προπονητής και παίκτες) ήττα από τη Βιλερμπάν μπαίνει σε μια τετράδα «κακών» ηττών που θα κυνηγούν τους Ερυθρόλευκους μέχρι το φινάλε.
Από αυτές μόνο στη μία ήταν 101% δικαιολογημένοι σε αυτή από τη Μπασκόνια εντός όπου οι Ερυθρόλευκοι δεν είχαν προλάβει να συνέλθουν από το δυνατό χτύπημα του κορονοϊού.
Σε μια ακόμα, την εντός έδρας από τη Ζαλγκίρις είχαν μεν επαρκή δικαιολογία (πρεμιέρα διοργάνωσης για μια νέα ομάδα) αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να δικαιολογεί το χαρακίρι μέχρι το τέλος και από το +13 χωρίς μάλιστα να χρειαζόταν καν καλάθι στο τελευταίο δίλεπτο. Ένα ριμπάουντ θα ήταν αρκετό !
Οι άλλες δύο «κακές» ήττες είναι απαράδεκτες (ιδιαίτερα για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας) όταν μάλιστα προέρχονται μετά από δύο επικές εκτός έδρας νίκες με τον τρόπο που αυτές έγιναν σε Βελιγράδι και Τελ Αβίβ. Μετά το «διπλό» επί του Ερυθρού Αστέρα ήρθε η παράδοση άνευ όρων στη Βαλένθια στο ΣΕΦ και τώρα το κάζο από τη Βιλερμπάν.
Λες και το έχει...τάμα ο Ολυμπιακός εφέτος να σταματάει το νικηφόρο του σερί μόλις συμπληρώνει τρεις νίκες στη σειρά.
Είναι η 3η φορά που το...πετυχαίνει ως τώρα, αν και στο πρόγραμμα μπορεί να προσθέσει μια 4η στη σειρά νίκη (που όμως δεν θα είναι πραγματικά στη χρονική σειρά) εάν επικρατήσει την Τρίτη της Βιλερμπάν στη Γαλλία στο εξ’ αναβολής παιχνίδι.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν είναι χθεσινός στο κουρμπέτι και όμως δεν έχει μπορέσει να πείσει τους παίκτες του για κάποια απλά πράγματα. Όπως για παράδειγμα ότι η Βιλερμπάν μπορεί να συνδύασε και τις διακοπές της στην Αθήνα μια εβδομάδα (καθώς δεν έχει καμία τύχη να μπει στην οκτάδα) αλλά έχει ένα αθλητικό εγωϊσμό και όταν ο αντίπαλος της δώσει ρυθμό μπορεί ακόμα και να σε...διαλύσει (βλέπε Μπαρτσελόνα).
Το γεγονός ότι ο Κώστας Σλούκας όχι απλά πέτυχε το πρώτο του καλάθι στα 46’’ πριν το τέλος του αγώνα αλλά σε εκείνο το σημείο επιχείρησε το πρώτο του δίποντο σε συνολικά 20 λεπτά συμμετοχής και το ότι ο Βασίλης Σπανούλης δεν μοίρασε ούτε μια ασίστ στα 22 λεπτά που αγωνίστηκε λένε πολλά. Διότι μιλάμε για δύο παίκτες που αν έχουν κάνει θαύματα στην καριέρα τους, το κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό χάρις στην νοοτροπία που είχαν στο γήπεδο από την απλή προπόνηση μέχρι τους αγώνες.
Ωραίες οι δηλώσεις του Ελις («Δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιες εμφανίσεις») και του Χάρισον («Πρέπει να παίζουμε σκληρά σε κάθε παιχνίδι σαν να είναι τελικός») μετά το παιχνίδι διότι μέσα σε αυτό βρίσκονταν και αυτοί σε άλλο γήπεδο, πνευματικά και σωματικά...
Πλέον ο Ολυμπιακός εάν θέλει να έχει ρεαλιστικές ελπίδες πρόκρισεις πρέπει να κανει δύο νίκες στα επόμενα τρία - συνεχόμενα - εκτός έδρας παιχνίδια με Βιλερμπάν, Ζαλγκίρις και Αρμάνι Μιλάνο.
Δεν θέλει αλλαγή παικτών, αλλά νooτροπίας
