O Κωνσταντίνος Δενδρινός ήταν ο ήρωας της τελευταίας στιγμής για το Δούκα, καθώς το εύστοχο buzzer beater τρίποντό του, ‘λύτρωσε’ την ομάδα του Νάσου Χούμπαυλη η οποία κατάφερε να εξασφαλίσει τη νίκη επί του Παπάγου με 80-79.
Μιλώντας στο Basketa.gr, o γκαρντ του Δούκα, αναφέρθηκε στους στόχους που έχει θέσει τόσο ο ίδιος όσο και η ομάδα του για τη φετινή σεζόν, στην επαγγελματική δουλειά που γίνεται καθημερινά στην ομάδα αλλά και σε όλα αυτά που του έχει μεταλαμπαδεύσει ο πατέρας του, Μάκης Δενδρινός.
Κωνσταντίνε η χτεσινή βραδιά έκλεισε με εντυπωσιακό τρόπο για εσένα και την ομάδα σου, με ένα εκπληκτικό σουτ που «λύτρωσε» τον Δούκα.
Όταν η ομάδα κερδίζει με νικητήριο σουτ δεν μπορείς παρά να χαρείς. Μετά από λίγο όμως που ηρεμεί αυτή η χαρά, ηρεμείς κι εσύ, καταλαβαίνεις ότι για να φτάσει σε αυτό το σημείο το παιχνίδι μάλλον κάτι δεν πήγε τόσο καλά στην αρχή. Ο Παπάγος μπήκε πολύ προετοιμασμένος στο παιχνίδι και μας ανάγκασε να ακολουθήσουμε το ρυθμό του. Θα σκεφτούμε τι πήγε λάθος και θα προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να το διορθώσουμε.
Είδαμε ότι η ομάδα του Παπάγου διαμαρτυρήθηκε αρκετά για την τελευταία αυτή φάση και μάλιστα έκανε ένσταση, πώς βλέπεις εσύ προσωπικά την αντίδραση αυτή;
Κάθε ομάδα κάνει αυτό που νομίζει ότι πρέπει να κάνει. Όταν τελείωσε ο αγώνας, κάποιοι φίλοι μου από τον Παπάγο με έπιασαν και μου είπαν ότι το τρίποντο ήταν πεντακάθαρο και ότι δεν πατούσα γραμμή. Εγώ μέσα στη χαρά μου ούτε καταλάβαινα τι συνέβαινε.
Η περσινή χρονιά δεν έληξε με τον καλύτερο τρόπο για εσένα στο Κορωπί, καθώς συνοδεύτηκε από τον υποβιβασμό της ομάδας, ήταν κάτι που λειτούργησε αρνητικά για εσένα;
Σίγουρα όταν υποβιβάζεσαι δεν είναι το καλύτερο ούτε για την ομάδα αλλά ούτε και για σένα. Το καλοκαίρι ήμουν σε πολλές σκέψεις, ήμουν πολύ στεναχωρημένος. Προσπαθήσαμε όλοι αλλά τελικά δεν ήρθε αυτό που θέλαμε. Το έχω αφήσει πίσω μου όμως, είμαι σε άλλη ομάδα και έχω νέους στόχους. Βέβαια δεν παύει να είναι κάτι αρνητικό που όμως έχω αφήσει πίσω και προσπαθώ κάθε φορά να σκέφτομαι τι μπορεί να έφταιξε για να μην επαναληφθεί στο μέλλον.
Πριν από κάποια χρόνια βρέθηκες στο Παγκράτι και την Α2. Πιστεύεις ότι η παρουσία σου στην ομάδα σε συνδυασμό με την καθοδήγηση του Ντίνου Καλαμπάκου ήταν κάτι που βοήθησε την καριέρα σου να απογειωθεί;
Σίγουρα ο κάθε παίκτης κάθε χρόνο κερδίζει και από κάτι. Εκείνη τη χρονιά η ομάδα έκανε μία υπέρβαση και σίγουρα έχω κρατήσει πολλά θετικά στοιχεία. Το Παγκράτι για μένα ήταν κάτι σαν restart, γιατί τα προηγούμενα χρόνια σπούδαζα στην Ξάνθη και έπαιζα εκεί. Οπότε ήταν μία ευκαιρία για να ξαναμπώ στη δράση. Κάθε νέα σεζόν είναι και μια ευκαιρία να αποδείξεις τι αξίζεις και εκείνη η χρονιά ήταν πραγματικά μία υπέρβαση και είμαι πολύ χαρούμενος που βρέθηκα εκεί.
Φέτος με το Δούκα κάνεις μία νέα προσπάθεια, ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου για τη φετινή χρονιά σε ομαδικό αλλά και προσωπικό επίπεδο;
Σε ατομικό επίπεδο αυτό που θέλω πάντα είναι να βοηθάω την ομάδα με κάθε τρόπο, να κάνω δηλαδή ό, τι μπορώ είτε με προπονήσεις είτε μέσα από το παιχνίδι μου για να κερδίζει η ομάδα μου. Στόχος της ομάδας σε πρώτο επίπεδο είναι να κερδίσουμε την Δάφνη Δαφνίου την Κυριακή. Αυτό σκεφτόμαστε. Μακροπρόθεσμα το καλύτερο θα ήταν να τερματίσουμε στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος ή και μέσα στην τετράδα. Στο Δούκα γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια απ’όλους και έχουμε θέσει υψηλούς στόχους. Οι άνθρωποι που δουλεύουν στην ομάδα είναι όλοι επαγγελματίες, οι προπονητές, η διοίκηση και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουμε είναι επίσης πολύ επαγγελματικές.
Ο πατέρας σου ήταν ένας άνθρωπος σταθμός για την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, τι παρακαταθήκη θα έλεγες ότι σου έχει αφήσει;
Η παρακαταθήκη που μου άφησε ο πατέρας μου δεν είχε να κάνει με το μπασκετικό κομμάτι αλλά κυρίως με το τι άνθρωπος θα ήθελε να γίνω, με τις αξίες και τα ιδανικά που με δίδαξε, πάντα με βοήθεια της μητέρας μου γιατί για εμένα αυτοί οι δύο ήταν ένα. Δεν μπορώ να πω ότι με βοήθησε τόσο μπασκετικά όσο με το να χτίσω τον χαρακτήρα μου σαν άνθρωπος, να φτιάξω τη δική μου προσωπικότητα και είμαι πολύ περήφανος για τον πατέρα μου.
