Ο τίτλος "Αγιος Βασίλης" τέτοιες μέρες στις εφημερίδες μετά από ένα μεγάλο παιχνίδι του Σπανούλη, είναι σαν να κλέβεις εκκλησία. Καθώς ο ηγέτης του Ολυμπιακού είναι ο...προστάτης άγιος της ομάδας του όλα αυτά τα χρόνια και σε εποχές εκτός Χριστουγέννων. Απλά στα δύο τελευταία παιχνίδια του, κόντρα σε ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Εφές Αναντολού o Kill Bill θύμισε το πόσο έλειψε η ενέργειά και η κλάση του από την ομάδα του εδώ και ένα δίμηνο που (υποχρεωτικά λόγω ενοχλήσεων στο γόνατο) απουσιάζει. Και όμως στην Πόλη και στη νίκη επί της Εφές, ο τίτλος δεν είναι "Αγιος Βασίλης", αλλά Αγιος Ιωάννης (Παπαπέτρου), Αγιος Γεώργιος Νο 2 (καθώς πρόκειται για τον Μπόγρη και όχι για τον συνήθη ύποπτο αλλά απόντα λόγω μέσης και διαστρέμματος τον τελευταίο καιρό, Πρίντεζη), Αγιος Κωνσταντίνος (Παπανικολάου) και ενδεχομένως για κάποια άλλη χώρα που μπορεί να έχει τέτοιους αγίους, όπως ο Αγιος Τζαμέλ και ο Αγιος Χόλις...
Το επιμύθιο μιας από τις πιο σημαντικές νίκες της σεζόν είναι ότι ο Βασίλης Σπανούλης αλλά κυρίως ο τρόπος λειτουργίας του κλάμπ είναι τέτοιος που έχει "μπολιάσει" όλους τους νέους παίκτες (αλλά ακόμα και τους ξένους που έρχονται στην ομάδα) με το πνεύμα του νικητή αλλά όχι μόνο. Διότι υπάρχει και αυτό που δίνει σε κάθε παίκτη το κίνητρο να κυνηγήσει και την τελευταία μπαλιά, την πιο δύσκολη άμυνα, ακόμα και εκεί που δεν νοιώθει από την κούραση τα πόδια του.
Ναι η Εφές δεν είναι η κορυφαία ομάδα της Ευρωλίγκας και εκτός συνταρακτικού απροόπτου θα είναι και εκτός πλέι οφ. Δεν παύει όμως να είναι ένα σύνολο εξαιρετικά ταλαντούχων παικτών που ξέρουν να σκοράρουν με κάθε τρόπο. Οχι κόντρα στον Ολυμπιακό ο οποίος κράτησε την τουρκική ομάδα στους 39 πόντους σε 30 λεπτά (!) και στους 58 συνολικά.
"Ας νικάμε με την άμυνα και ας βάζουμε 50 πόντους και σε όποιον αρέσει" είχε πει πρόσφατα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος θέλοντας όμως να δείξει ότι η άμυνα μπορεί να σου δώσει μεγάλες νίκες και στις κακές σου μέρες. Με την Εφές ο Ολυμπιακός ήταν άδειος από ενέργεια (λόγω ΤΣΣΚΑ και σημαντικών απουσιών) κόντρα σε μια ομάδα που με νέο προπονητή πριν από μια εβδομάδα είχε άλλη ψυχολογία και έπαιζε ένα από τα τελευταία της χαρτιά για διάκριση. Αν ο Ολυμπιακός άνοιγε το ρυθμό, πιθανότατα θα άναβε το λαμπάκι της βενζίνης στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, άντε βία του τρίτου δεκαλέπτου. Συνεπώς η άμυνα και ο έλεγχος του ρυθμού αποτελούσε μονόδρομο.
Ομως το σημαντικό είναι ότι για μια ακόμα φορά κάθε παίκτης (ο Παπαπέτρου στο κρίσιμο τρίποντο και όχι μόνο, ο Παπανικολάου γενικά σε άμυνα και επίθεση, ο Μπόγρης στην εξαιρετική του άμυνα και ο ΜακΛίν περισσότερο επιθετικά) της ομάδας δείχνει ότι έχει καταλάβει ότι μπορεί σε κάθε φάση να γίνει αυτός ο Σπανούλης της ομάδας, όχι με ένα μεγάλο τρίποντο πάντα. Αλλά με ένα κλέψιμο, με ένα ριμπάουντ, με μια καλή άμυνα και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο (που έχει καταφέρει να τους πείσει για αυτό) και τον Ολυμπιακό.
Photo Credit: Eurokinissi
