Τις δύο τελευταίες χρονιές στην Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός στην κανονική περίοδο πήγε…τρένο καπαρώνοντας από πολύ νωρίς (με σερί μεγάλων νικών εντός και εκτός έδρας) το πλεονέκτημα έδρας.
Που τον οδήγησε στο φάιναλ φορ το 2017 (όπου μάλιστα έφτασε μέχρι τον τελικό της Πόλης χάνοντας το τρόπαιο από τη Φενέρμπαχτσε) αλλά όχι και το 2018 όταν και αποκλείστηκε – αν και με πλεονέκτημα έδρας - από τη Ζαλγκίρις στα πλέι οφ.
Εφέτος εκ των πραγμάτων δείχνει πολύ δύσκολο (αν και στον αθλητισμό κανείς δεν υπογράφει συμβόλαιο με την επιτυχία ή την αποτυχία) να έχουν οι Ερυθρόλευκοι ένα ανάλογο ξεκίνημα, πολύ απλά διότι έχουν τις περισσότερες αλλαγές στο ρόστερ των τελευταίων ετών και όχι μόνο σε παίκτες, αλλά και στον προπονητή.
Η έλευση του Ντέηβιντ Μπλάτ, σημαίνει και αλλαγή φιλοσοφία σχεδόν σε όλα μετά από μια τετραετία και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό να χρειάζεται περισσότερο χρόνο.
Παράλληλα ο Ισραηλινός – που έχει υπομονή – είχε σημειώσει στο μπλοκάκι του αυτό το τριήμερο στην Κρήτη για να δει για πρώτη φορά πλήρη την ομάδα του, αμ δε. Ο Παπανικολάου δεν έπαιξε καθόλου λόγω τραυματισμού ενώ ο Σπανούλης με μια προπόνηση στον τελικό με την Ούνιξ τον οποίο μάλιστα “καθάρισε” περισσότερο με την κλάση και το ένστικτό του καθώς έπαιξε με μια προπόνηση (λόγω γυρισμάτων στην Ευρωλίγκα).
Μάλιστα τραυματισμό είχε και ο αρχηγός που υπέστη εξάρθρωση στο μικρό δάκτυλο του αριστερού του χεριού και του έγινε ανάταξη ενώ σήμερα θα υποβληθεί σε εξετάσεις.
Ο Αμερικανοισραηλινός κόουτς (που και αυτός ήρθε…τραυματίας στην ομάδα αναρρώνοντας από μια επέμβαση στη μέση) θα πρέπει να τα περιμένει αυτά σε μια ομάδα που έχει τους τραυματισμούς ψωμοτύρι.
Παρ΄ όλα αυτά, φάνηκαν πράγματα σε αυτά τα δύο παιχνίδι με Χάποελ και Ούνικς, που αφ’ ενός δείχνουν κάτι ελκυστικό (στην επίθεση τουλάχιστον) για τους φίλους του Ολυμπιακού χωρίς ξαναλέμε αυτό να διασφαλίζει την επιτυχία, που σε μια ομάδα όπως οι Ερυθρόλευκοι είναι οι κούπες στο τέλος της χρονιάς.
Το καλό είναι ότι η ακραιφνώς μπασκετική διοίκηση του Ολυμπιακού έχει ιώβεια υπομονή (όπως πρέπει να κάνει κάθε λογικός παράγοντας με νέο προπονητή) και το ίδιο οφείλει να πράξει στο ξεκίνημα της σεζόν και ο κόσμος που δεν χρειάζεται ούτε υπέρμετρο ενθουσιασμό σε 1-2 μεγάλες νίκες αλλά ούτε απογοήτευση σε κάποια στραβοπατήματα.
Ο Μπλάτ είναι δεδομένο ότι θέλει να παίξει πολύ γρήγορα, αλλά με συνταγή καλού…ταχυφαγείου (γρήγορα ναι, πρόχειρα όχι) και ήδη από μια τετράδα νέων παικτών ξεχωρίζουν δύο και δύο .
Στην πρώτη γραμμή ο Ζαν ΛεΝτέι και ο Ουίλιαμ Γκός και λίγο πιο πίσω ο Σάσα Βεζένκοφ και ο Γιάνις Τίμα.
Ηδη με τον ΛεΝτέι οι πιο μυημένοι μπασκετικοί φίλοι του Ολυμπιακού θυμούνται τον Κάιλ Χάινς με τη διαφορά ότι ο ΛεΝτέι δείχνει ότι είναι πολύ καλύτερος σουτέρ με εξαιρετική ισορροπία στον αέρα και ας μην έχει την ταχύτητα (και αν θέλετε και την αθλητικότητα) του “Ηρακλή τσέπης” τον οποίο και θυμίζει έντονα.
Σαφώς και στην Ευρωλίγκα θα βρει πιο ικανούς ψηλούς αντιπάλους από αυτούς της Χάποελ, κόντρα στην οποία έκανε θραύση, όμως είναι πολύ δυνατός, έχει καλές τοποθετήσεις και θα προσφέρει αρκετά χάιλαιτς σε επίθεση αλλά και άμυνα (με τρομερά κοψίματα).
Ο Ουίλιαμ Γκός έδειξε ότι μπορεί να σταθεί δίπλα ή και καλύπτοντας κάποια λεπτά του Βασίλη Σπανούλη, απλά χρειάζεται να βρει τα πατήματά του. Ομως με αυτόν μέσα ο Ολυμπιακός είχε εξαιρετική (και γρήγορη) κίνηση και τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι οι Ερυθρόλευκοι θα είναι πολύ πιο απρόβλεπτοι – για την αντίπαλη άμυνα – εφέτος στην επίθεση.
Κόντρα στη Χάποελ ο Ολυμπιακός είχε πάνω απο 90 κατοχές και κάτι τέτοιο για περίοδο προετοιμασίας είναι σπάνιο. Οσο όμως και αν ο Μπλάτ είπε την – σωστή – ατάκα, ότι: “Μάτς στους 60-70 πόντους νικούν πολλές ομάδες, στους 90 λίγες” είναι δεδομένο ότι δεν έμεινε ευχαριστημένος από τα πολλά λάθη και τα εύκολα καλάθια που δέχτηκε η ομάδα του στην άμυνα (με “τριαντάρες” σε κάποια δεκάλεπτο τουλάχιστον με τη Χάποελ). Αντίθετα με την Ούνικς που ήταν πολύ καλύτερη ομάδα τα λάθη μεν δεν έλειψαν και πάλι αλλά η άμυνα ήταν πολύ καλύτερη.
Ο Σάσα Βεζένκοφ ήταν η ευχάριστη έκπληξη δείχνοντας ότι στη Βαρκελώνη δεν βρήκε ποτέ το ρόλο του και μπορεί να δώσει σημαντικές λύσεις δίπλα ή και χωρίς τον Πρίντεζη, ενώ ο Γιάνις Τίμα προσθέτει σημαντικό όγκο στη ρακέτα και λύσεις όταν όμως πάρει ανάσες και συνέλθει από την μεγάλη συμμετοχή που είχε στα προκριματικά με τη Λετονία.
Η γρήγορη επαναφορά μετά από καλάθι είναι ένα στοιχείο που βοηθάει στο να μην προλάβει η άμυνα να μπει σε διαδικασία…γκρίνιας (για το ποιός έφταιγε) ενώ εντυπωσιακό ήταν και το κομμάτι μετά από ριμπάουντ, που όποιος το έπαιρνε (πλίν ίσως του Μιλουτίνοφ) κατέβαζε και τη μπάλα !
Είπαμε ότι αν μη τι άλλο – διότι είναι πολύ νωρίς – ο νέος Ολυμπιακός δημιουργεί προσδοκίες στον κόσμο του ότι θα προσφέρει καλό μπάσκετ. Αν καταφέρει σε βάθος χρόνου να το συνδυάσει και με επιτυχίες θα έχει πετύχει την τέλεια συνταγή.
