Ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης θυμάται την πρώτη του, την πιο ιδιαίτερη, αλλά και την πιο περίεργη πρεμιέρα στην 20άχρονη καριέρα του στα παρκέ.
Στα 36 του πλέον, ο Χανιώτης σέντερ ετοιμάζεται για το ντεμπούτο του στο φετινό πρωτάθλημα της Stoiximan.gr Basket League. Η Κύμη δοκιμάζεται τη Δευτέρα (09/10, 17.00) στο Λαύριο κι εκείνος, μέσω του blog που διατηρεί στην επίσημη ιστοσελίδα του ΕΣΑΚΕ, αναφέρεται στην αγωνία και το άγχος της πρεμιέρας, αλλά και το επίπεδο της λίγκας, το βασικό στόχο της σωτηρίας που έχουν φέτος οι Ευβοιώτες και το… κάτι παραπάνω που «καλοβλέπουν».
Αναλυτικά όλα όσα έγραψε: «Γεια σας φίλοι μου, είμαι ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης και από εδώ θα τα λέμε πριν από κάθε αγώνα της ομάδας μας, του Γυμναστικού Συλλόγου Κύμης. Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω τον ΕΣΑΚΕ που δίνει την ευκαιρία σε εμάς του αθλητές να ερχόμαστε σε επικοινωνία με τον φίλαθλο κόσμο που αγαπάει και στηρίζει το ελληνικό μπάσκετ. Προσωπικά, θέλω να εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία για να μοιραστώ μαζί σας κάποιες από τις εμπειρίες που έχω αποκομίσει από την 20άχρονη ενασχόλησή μου με το επαγγελματικό μπάσκετ.
Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες στην καθημερινότητα των αθλητών κυριαρχούν η αγωνία και το άγχος για την έναρξη του πρωταθλήματος, άγχος το οποίο όμως οφείλουμε να το διαχειριστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να το μετατρέψουμε σε ενέργεια και δημιουργικότητα. Σε αυτήν τη θέση της αγωνίας για τη σεζόν που αρχίζει βρίσκομαι από τη σεζόν 1997/98, η οποία ήταν και η πρώτη μου στο πρωτάθλημα της Α1 και μάλλον και η πιο ιδιαίτερη. Παιδί 17 χρονών τότε βρέθηκα από την Κρήτη στον Παναθηναϊκό, μια μεγάλη ομάδα με σπουδαίους παίκτες, όπως ο Μπάιρον Σκοτ και ο Ντίνο Ράτζα. Έπεσα κατευθείαν στα «βαθιά» και αυτό με βοήθησε να μπω γρήγορα στο νόημα της Α1 και να αντιληφθώ την δυναμική της.
Η επόμενη πρεμιέρα που ήταν πολύ σημαντική για εμένα ήταν αυτή του 2002/03, όταν και αγωνιζόμουν στο Περιστέρι. Τότε για πρώτη φορά ένιωσα το βάρος να θεωρούμε βασικό στέλεχος μιας ομάδας και ήθελα να είμαι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για να μην απογοητεύσω αυτούς που με εμπιστεύτηκαν. Η χρονιά δεν ξεκίνησε καθόλου καλά, είχαμε πολλά προβλήματα, στην πρεμιέρα ηττηθήκαμε και γενικά ο πρώτος γύρος ήταν πολύ άσχημος. Η συνέχεια όμως ήταν πολύ διαφορετική, καθώς τερματίσαμε τελικά στην 3η θέση του πρωταθλήματος, κερδίζοντας τον Ολυμπιακό στον «μικρό» τελικό. Η εναλλαγή συναισθημάτων μέσα στην χρονιά ήταν απίστευτη!
Μια άλλη ιδιαίτερη πρεμιέρα ήταν αυτή στο Καζακστάν όταν έπαιζα στην Αστάνα. Τότε την πρώτη αγωνιστική του τοπικού πρωταθλήματος παίζαμε εκτός έδρας σε μια πολύ απομακρυσμένη πόλη. Το γήπεδο χρησιμοποιούταν στο παρελθόν για ice hockey, οπότε κάτω από το παρκέ υπήρχε πάγος, ενώ από πάνω για θέρμανση υπήρχαν δεξαμενές που έμοιαζαν με φλογοβόλα! Γενικά η πρώτη εντύπωση ήταν πολύ κακή, αλλά ευτυχώς η σεζόν εξελίχθηκε με πολύ ωραίο τρόπο, καθώς αναδειχθήκαμε νταμπλούχοι Καζακστάν, ενώ αγωνιστήκαμε και στην πολύ δυνατή VTB League.
Αφήνω τώρα στην άκρη το παρελθόν και έρχομαι στο φετινό πρωτάθλημα, στο οποίο θεωρώ ότι θα υπάρχει πολύ υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού, με τις έδρες να είναι πολύ δυνατές και δύσκολα να «σπάνε». Σίγουρα ξεχωρίζουν πέντε ομάδες, κυρίως λόγω ονόματος, εμπειρίας και μπάτζετ, με τις υπόλοιπες να είναι σε παρόμοιο επίπεδο. Ο δικός μας στόχος είναι αρχικά η εξασφάλιση της παραμονής το ταχύτερο δυνατόν. Όταν το καταφέρουμε αυτό θα επιδιώξουμε και το κάτι παραπάνω. Ο άμεσος στόχος μας βέβαια είναι να είμαστε έτοιμοι και ανταγωνιστικοί σε κάθε ματς της σεζόν. Η επιτυχία μιας ομάδας άλλωστε δεν κρίνεται σε κάποια συγκεκριμένα παιχνίδια, αλλά εξαρτάται από κάθε αγωνιστική ξεχωριστά. Τώρα, λοιπόν, κοιτάμε μόνο την αναμέτρηση της Δευτέρας (09/10) με το Λαύριο, με την πρεμιέρα να είναι ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι, καθώς η νίκη μπορεί να δώσει ψυχολογική ώθηση για τη συνέχεια. Η πρεμιέρα όμως είναι δεδομένο ότι δεν θα αντικατοπτρίζει σε απόλυτο βαθμό το αγωνιστικό πρόσωπο που θα έχουν οι ομάδες μέσα στην σεζόν, αφού κανείς δεν είναι απολύτως αυτήν τη στιγμή. Αυτά λοιπόν από εμένα, στις επόμενες εβδομάδες θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε πολύ περισσότερα».
