Ο Γιώργος Διαμαντόπουλος ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του, αναλαμβάνοντας ως προπονητής την Ερμιονίδα και μιλάει στο Basketa.gr για την απόφασή του να ακολουθήσει αυτό το δρόμο, την επιλογή της ομάδας από την Αργολίδα, τους στόχους του ως τεχνικός και την εποχή, όπου γοήτευε στα γήπεδα ως αθλητής.
Ίσως να γεννήθηκε... προικισμένος για να είναι στο μπάσκετ. Γιατί ως παίκτης, είχε ένα ιδιαίτερο ταλέντο να χαρίσει στο κοινό, παίζοντας από πολύ μικρός και ξεκινώντας την πορεία του από τον Παπάγου το 1997, για να τελειώσει στην Ερμιονίδα 20 χρόνια μετά. Μπορεί να μην είχε - όπως ο ίδιος παραδέχεται - την εξέλιξη που θα ήθελε, αλλά θα μείνει πάντα στο μυαλό όλων, ως ένας γνήσιος σκόρερ, που ήξερε πώς να γοητεύσει τον κόσμο που τον παρακολουθούσε.
Τώρα, όμως, ξεκινά μια νέα σελίδα στη ζωή του και αυτή δε θα μπορούσε να μην έχει... το μπάσκετ σε πρώτο πλάνο. Και η απόφασή του ήταν ιδιαίτερη, καθώς όχι μόνο συνεχίζει ως προπονητής, αλλά διάλεξε να κάνει τα πρώτα του «βήματα» στην ομάδα, που αποτέλεσε τον τελευταίο του σταθμό, για να ολοκληρώσει... μια δουλειά που δεν είχε καταφέρει να κάνει πριν από ενάμιση περίπου χρόνο στην παρουσία της ομάδας στη Γ' Εθνική, χάνοντας τότε στις λεπτομέρειες την παραμονή. Η σχετική ανακοίνωση, ξεκινούσε κι επίσημα την νέα του πορεία, με μια σημαντική πρόκληση για αρχή.
Ο Γιώργος Διαμαντόπουλος αναλαμβάνει τα ηνία της τεχνικής ηγεσίας της Ερμιονίδας με σκοπό να την επαναφέρει στις εθνικές κατηγορίες και μίλησε στο Basketa.gr για την απόφασή του να γίνει προπονητής και τη σημασία του να επιστρέψει στην Ερμιόνη. Παράλληλα, αναφέρεται στο τι θέλει να πετύχει ως προπονητής, το τι... του έλειψε από την καριέρα του ως παίκτης, την χειρότερη εμπειρία που έχει βιώσει και την νοοτροποία που αναμένεται να ακολουθήσει, τώρα που θα τον φωνάζουν όλοι... κόουτς Διαμαντόπουλο.
Γιώργο, πόσο καιρό νωρίτερα έκανες τη σκέψη να ακολουθήσεις το δρόμο της προπονητικής;
Η σκέψη μου για να γίνω προπονητής υπήρχε αρκετά χρόνια πριν, μιας και έζησα με τον πατέρα μου πολλά τον καιρό που ήταν προπονητής. Μου αρέσει η προπονητική και η πίεση που φέρει η θέση του προπονητή. Έτσι… έχω μάθει, άλλωστε, να ζω από τα 14 μου, και χωρίς αυτό δεν έχει το ίδιο νόημα η καθημερινότητά μου.
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε τελικά να πάρεις την απόφαση, όντας την προηγούμενη σεζόν τηλεσχολιαστής;
Είχα πάρει την απόφαση εδώ και χρόνια. Είχα σκεφτεί, ότι όταν θα σταματούσα, θα ήθελα να συνεχίσω στο δρόμο που χάραξε ο πατέρας μου. Στην Cosmote δεν ήμουν τηλεπαρουσιαστής, αλλά τεχνικός αναλυτής φάσεων από παιχνίδια. Είναι κάτι που με βοήθησε πολύ, γιατί έμαθα πολλά πράγματα, βλέποντας για πολλές ώρες αρκετούς προπονητές, το πώς σκέφτονται και πώς αντιμετωπίζουν καταστάσεις. Εκτός αυτού, έμαθα όλους τους παίκτες από όλα τα πρωταθλήματα.
Ποιοι ήταν οι λόγοι να αποφασίσεις να αναλάβεις τις τύχες της Ερμιονίδας;
Ο λόγος που αποφάσισα να αναλάβω την Ερμιονίδα ήταν, ότι γνωρίζω κάθε παίκτη της πολύ καλά αγωνιστικά και προσωπικά, γνωρίζω τους ανθρώπους της και το πώς σκέφτονται, όπως γνωρίζω τον κόσμο και την επιθυμία του να επιστρέψει η ομάδα στις εθνικές κατηγορίες.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ανέλαβες ομάδα τοπικής κατηγορίας, για να υλοποιήσεις εκεί πρώτα ένα πλάνο αρκετών ετών που θα μπορούσε να κάνει την ομάδα να φανεί στο μπασκετικό κοινό, ενώ θα έδειχνε μακροπρόθεσμα τη δική σου δουλειά;
Δεν γνωρίζω το πόσο θα μείνω στην Ερμιονίδα, μιας και η φετινή χρονιά θα είναι ορόσημο για πολλά πράγματα στο μέλλον .Στόχος μου είναι να επανέλθει η ομάδα στην Γ’ Εθνική, αλλά και να αναδειχθούν παίκτες για το μέλλον. Μπορώ να σου πω, ότι αυτό το τελευταίο για μένα είναι το μεγαλύτερο κίνητρο. Όταν φύγω, δηλαδή, να έχω αφήσει κάτι αξιόλογο πίσω μου.
Τι είναι αυτό που σε σύνδεσε συναισθηματικά με την Ερμιονίδα παρότι έπαιξες μόλις έναν χρόνο, αν και πρακτικά ήταν η τελευταία ομάδα της καριέρας σου;
Η Ερμιονίδα ήταν ο τελευταίος σταθμός μου σαν παίκτης και ένας από τους καλύτερους. Πέρασα υπέροχα, δέθηκα με τον κόσμο, τους ανθρώπους της ομάδας και τον ίδιο τον τόπο. Έκανα σημαντικές φιλίες για μένα, θα έλεγα φιλίες ζωής και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Τους παίκτες που θα προπονώ φέτος, τους αγαπαω πραγματικά. Είναι όλοι εξαιρετικά παιδιά και πιστεύω ότι θα έχουμε καλή συνεργασία.
Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι επέλεξες αυτή την ομάδα, για να ολοκληρώσεις τη δουλειά που είχες αναλάβει ως παίκτης, σε εκείνη την χρονιά της Γ’ Εθνικής;
Θα μπορούσε να είναι και αυτός ένας λόγος. Δε μου αρέσει να χάνω στη ζωή μου και όταν έπεσε η ομάδα με πείραξε. Θέλω να επαναφέρω την ομάδα στις εθνικές κατηγορίες και εκεί πιστεύω ότι η διοίκηση θα κάνει αυτό που πρέπει, ώστε αυτή την φορά να μείνει.
Αποσύρθηκες κάπως απότομα, έχοντας πέρυσι συμφωνήσει με τα Χανιά, αλλά τελικά αποφασίζοντας να αποχωρήσεις. Τι συνέβη τότε;
Αποσύρθηκα, γιατί πλέον δεν με γέμιζε το αγωνιστικό κομμάτι. Ήθελα να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα, γιατί… δόξα το θεό έπαιζα από τα 14 μου επαγγελματικά και ευχαριστήθηκα το μπάσκετ. Εννοείται, ότι υπάρχουν στιγμές που μου λείπει πολύ, αλλά πρέπει να προχωρήσω στη ζωή μου.
Πριν από δύο χρόνια ήσουν προπονητής στους Sharks Γλυφάδας στη Δ’ ΕΣΚΑΝΑ. Ήταν μήπως ένας προάγγελος;
Στους Sharks ήμουν τα πάντα. Η ομάδα ήταν δημιούργημα μου και πιο πολύ για τα παιδιά. Ξόδεψα πολλά χρήματα, για να μάθουν τα παιδιά μπάσκετ, χωρίς να έχω καμία βοήθεια από πουθενά. Κάποια στιγμή κουράστηκα να παλεύω για κάτι που δεν μπορούσε να είχε συνέχεια. Όπως και να έχει, βέβαια, η οικογένεια μου κι εγώ κάναμε πολλά για τα παιδιά της Γλυφάδας.
Λίγο πριν ξεκινήσεις ως προπονητής, υπάρχει κάτι που πιστεύεις ότι δεν πέτυχες ως παίκτης και θα ήθελες να το είχες πετύχει;
Σαν παίκτης δεν έφτασα ποτέ στο ταβάνι μου. Πέτυχα πολλά σε στόχους ή σε προσωπικά ρεκόρ, έπαιξα απέναντι σε μεγάλους παίκτες, όπως είχα και σπουδαίους συμπαίκτες, ενώ γνώρισα μεγάλους προπονητές. Το πιο σημαντικό, είναι ότι έπαιξα όπως ήθελα και όσο ήθελα.
Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη χρονιά της καριέρας σου και για ποιο λόγο;
Θα μιλήσω για την χειρότερη χρονιά στην καριέρα μου και αυτή ήταν με προπονητή τον κόουτς Μπαρτζώκα. Είχαμε τσακωθεί και είναι κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου. Προς αποφυγή παρεξήγησης, βέβαια, τονίζω πως όποια σχέση κι αν έχω μαζί του, τον εκτιμώ πολύ σαν προπονητή.
Τι είναι αυτό που ήθελες να πετύχεις ως προπονητής; Ποια είναι η δική σου επιδίωξη, τώρα που μπήκες σε αυτό τον χώρο;
Θέλω να πετύχω σαν προπονητής. Το κυριότερο, είναι να μπορέσω να βγάλω στους παίκτες όλα αυτά που έζησα, τις εμπειρίες μου, την φιλοσοφία που έχω σαν άνθρωπος. Θέλω, γενικά, να καταφέρω να είμαι στον χώρο του μπάσκετ. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος για τον προπονητή, αλλά μου αρέσει και δεν φοβάμαι.
Σε θυμόμαστε σαν παίκτη επιθετικογενή, με μεγάλο ένστικτο στο σκοράρισμα, ταλέντο στο να βάζεις την μπάλα στο καλάθι. Θα ήθελες η ομάδα σου να παίζει ένα παρόμοιο μπάσκετ;
Η ομάδα μου θέλω να παίζει απλό και ωραίο μπάσκετ, γιατί για μένα το απλό είναι και το πιο ωραίο. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και το πιο δύσκολο. Η επίθεση φέρνει κόσμο και η άμυνα τίτλους. Αυτά πρέπει να δεθούν μεταξύ τους, για να υπάρχει το αποτέλεσμα. Θα προσπαθήσω να παντρέψω όλα αυτά που έμαθα όλα τα χρόνια, με τις δικές μου σκέψεις, τη δική μου φιλοσοφία και, επειδή πάντα πίστευα ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής, αυτός είναι που θα δείξει τι μπορώ να καταφέρω και αν είμαι κατάλληλος για αυτή τη δουλειά.
Photo Credits: Eurokinissi
