Στην Kalamata BC δε θα μπορούσαν να μιλούν για εθνικές κατηγορίες και καταξίωση χωρίς τον Γιώργο Γιαννουκάκη, με τον αρχηγό των «μελανόλευκων» να προβαίνει στη δική του «εξομολόγηση» στο basketa.gr.
Δεν είναι εύκολο για μία ομάδα να βρίσκει τον ηγέτη της. Δε μιλάμε τόσο πολύ για αυτόν που θα πάρει το «μεγάλο» σουτ ή θα παίξει την καταλυτική άμυνα, που θα σου δώσει το παιχνίδι. Μιλάμε για αυτόν που θα προσφέρει στους συμπαίκτες του ασφάλεια και στους αντιπάλους του… τρόμο, μόνο και μόνο αν τον δουν να φοράει την φόρμα. Εκείνον που θα δηλώνει πάντοτε «παρών», ακόμη και σε μία «παταγώδη» αποτυχία. Μήπως έτσι δεν κατέληξε η προσπάθεια της Kalamata BC, που ξεκίνησε με όνειρα στην προηγούμενη Γ’ Εθνική, αλλά αρκετές ατυχίες της στέρησαν τη δυνατότητα να διεκδικήσει μέχρι τέλους την παραμονή της, με αποτέλεσμα να βρίσκεται πάλι στα «αλώνια» του τοπικού πρωταθλήματος; Μία σειρά παικτών, όμως, που έχουν «δεθεί» με αυτό το σύλλογο, αποφάσισαν να μείνουν και να τον στηρίξουν, πιστεύοντας πως μπορεί, έστω και μακροπρόθεσμα, να γίνει ο «πόλος» που αναζητά το μεσσηνιακό μπάσκετ στις εθνικές κατηγορίες, μετά τη διάλυση του Ποσειδώνα το 2008.
Μπροστάρης δε θα μπορούσε να είναι άλλος από έναν άνθρωπο που ξέρει να μην κρύβεται σε αυτές τις στιγμές και όταν μιλάει, γίνεται… αφοπλιστικός με την ειλικρίνειά του. Η έκπληξη δε σχετίζεται τόσο πολύ με την ειλικρίνειά του αυτή καθεαυτή, αλλά με το αν αντιπαραθέσει κανείς το «τουπέ» αρχηγού που θα προσέξει πάνω του με μία πρώτη ματιά. Ο Γιώργος Γιαννουκάκης, όμως, γνωρίζει πολύ καλά… ποιος είναι και τι μπορεί να προσφέρει. Διαφορετικά δε θα μιλούσε μέσω του basketa.gr για «δύση» στην καριέρα του, μόλις στα 31 του χρόνια και διαθέτοντας αναμφισβήτητα σπουδαίο ταλέντο, με θητεία νωρίτερα σε Περιστέρι, Ιωνικό ΝΦ, Δόξα Λευκάδας, ΕΑ Πατρών, Πολυκράτη Σάμου και Ακάδημο. Δεν κρύβει, πάντως, την αγάπη του για τη «Μαύρη Θύελλα» και τη διάθεσή του να βοηθήσει, ώστε τα μεγάλα της όνειρα να γίνουν πραγματικότητα, αν και φροντίζει να στείλει και το δικό του «μήνυμα» προς κάθε κατεύθυνση για να «τρυπήσει» ο σύλλογος το «ταβάνι» του. Παράλληλα, αναφέρεται στα πεπραγμένα της καριέρας του, τη μοναδική στιγμή που έχει… μετανιώσει, ενώ φροντίζει να είναι ευθύς και στην άποψή του για την φετινή ομάδα που παρατάσσει ο Αντώνης Κούτρης στο πρωτάθλημα της Α’ ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ.
Για αυτούς τους λόγους, άλλωστε, διαφέρει ως αρχηγός…
Γιώργο, είναι η τρίτη σου σεζόν στην Kalamata BC. Τι είναι αυτό που κρατά έναν αθλητή σε μία ομάδα, όταν έχει βιώσει μία άσχημη στιγμή, όπως ήταν ο υποβιβασμός από τη Γ’ Εθνική;
Δεν είναι άσχημη στιγμή ο υποβιβασμός, είναι κάτι που μπορεί να σου συμβεί. Άσχημες στιγμές, μπορείς να πεις πως ήταν οι ατυχίες που είχαμε την προηγούμενη σεζόν, μαζί με μερικά αναπάντεχα αποτελέσματα. Οι νίκες και οι ήττες, άλλωστε, όπως και οι άνοδοι με τους υποβιβασμούς, είναι μέσα στο πρόγραμμα. Αυτή είναι η ομορφιά του αθλήματος, εξάλλου, και γι’ αυτό παίζουμε. Θεωρώ, επίσης, πως δεν υπάρχει στο μυαλό μας ο υποβιβασμός αυτός, ούτε καν στο «πίσω μέρος» του, όπως λέμε. Το μοναδικό που σκεφτόμαστε, είναι η επιστροφή στις εθνικές κατηγορίες.
Στο πλαίσιο ενός restart;
Μακάρι να είναι στην πραγματικότητα ένα restart και περιμένουμε, σε πρώτο επίπεδο, να μας το δείξει η διοίκηση, μιας και από αυτήν ξεκινούν όλα. Στη συνέχεια θα πάρουμε σειρά ο προπονητής κι εμείς, ώστε να οδηγήσουμε την ομάδα στο δρόμο που της αξίζει.
Ελπίζεις παράλληλα σε ένα δικό σου, έχοντας αντιμετωπίσει ένα σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού που σε ταλαιπωρεί ακόμη από πέρυσι;
Όχι, δεν ελπίζω σε δική μου «επανεκίννηση». Εγώ θέλω μόνο να βοηθώ την ομάδα μου και μέσα από αυτή να παίρνω κι εγώ την αντίστοιχη βοήθεια. Δεν «κυνηγώ» κίνητρα ξεχωριστά από αυτά της ομάδας.
Είχες διαγράψει νωρίτερα μία σταθερή πορεία στις εθνικές κατηγορίες με Περιστέρι, Ιωνικό ΝΦ, Δόξα Λευκάδας, Πολυκράτη Σάμου και Ακάδημο. Ποιο είναι το σημείο του πλάνου μίας διοίκησης που πείθει έναν αθλητή, για μία ομάδα που βρίσκεται, τουλάχιστον προς το παρόν, μεταξύ Γ’ Εθνικής και τοπικού πρωταθλήματος;
Για έναν παίκτη, είναι πολύ σημαντικό να του δείχνει μία διοίκηση, ότι τον αγαπάει, τον θέλει και διαμορφώνει για τον ίδιο ένα όμορφο περιβάλλον. Οι οικονομικές συνθήκες, φυσικά, μαζί με τις επιδιώξεις της ομάδας, βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες, είναι εξίσου σημαντικά στοιχεία που μπορεί να σε οδηγήσουν σε μία χαμηλότερη κατηγορία. Εγώ, ας πούμε, είδα μία ομάδα που διοικείται από ανθρώπους που αποτελούν πρωτίστως εξαιρετικούς χαρακτήρες, ενώ η ομάδα αυτή είναι η καλύτερη της Μεσσηνίας. Πρέπει, φυσικά, να τονίσω πως δεν μπορείς να αρνηθείς, όταν σου κάνει πρόταση μία ομάδα με το όνομα «Καλαμάτα». Όταν είσαι άνθρωπος της πόλης, οφείλεις να τη βοηθήσεις.
Επειδή είσαι αρχηγός της ομάδας, θεωρείς πως η αντιμετώπιση που απολαμβάνεις σε αυτό το ρόλο στις τάξεις της, φτάνοντας ακόμη και στα επίπεδα ενός «τοτέμ», είναι ένα στοιχείο που σε κρατά στην Kalamata BC και σε κάνει αρνητικό στο να ψάξεις κάτι διαφορετικό;
Δε θεωρώ πως υπάρχει κάτι άλλο, στο οποίο μπορώ να ψάξω την τύχη μου, για τον απλούστατο λόγο ότι είμαι στη «δύση» της καριέρας μου. Αυτό που θέλω, ώστε να συνεχίσω να αγωνίζομαι, έστω και σε πιο ερασιτεχνικό επίπεδο, είναι το ευχάριστο περιβάλλον μίας ομάδας, που θα με κάνει να νιώθω καλά, να έχω διάθεση να αποδίδω στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου. Αναφορικά με αυτό που ανέφερες, σχετικά με το πώς αντιμετωπίζομαι ως αρχηγός, θεωρώ πως είναι κάτι που υπάρχει σε κάθε ομάδα, αλλά δε με κάνει να νιώθω ευνοημένος, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συμπαίκτες μου. Αυτό που θα μπορούσα να ισχυριστώ, είναι πως «κόλλησα» ιδανικά με τους ανθρώπουε αυτής της ομάδας.
Μιλάς για «δύση» της καριέρας σου ενώ είσαι μόλις 31 ετών;
Η «παρακμή» ενός παίκτη στην απόδοσή του, δεν έχει σχέση με την ηλικία του απαραίτητα, αλλά περισσότερο με το πώς νιώθει ο ίδιος ο αθλητής. Εγώ, επί παραδείγματι, δεν νιώθω πως μπορώ να προσφέρω τα ίδια που μπορούσα να προσφέρω μέχρι πριν από μερικά χρόνια. Αν αυτό δεν το θεωρείς «δύση» μίας καριέρας, τότε τι είναι;
Αν το δούμε από αυτή την πλευρά, λοιπόν, θεωρείς πως τελευταίο σου «έργο» θα ήταν να δώσεις στην ομάδα την «ώθηση» που χρειάζεται, για να πετύχει το σπουδαίο στόχο που έχει θέσει η διοίκηση, για καθιέρωση στις εθνικές κατηγορίες και την ανάδειξη του συλλόγου ως «πρέσβη» του μεσσηνιακού μπάσκετ;
Εύχομαι αρχικά να το πιστεύουν και να το θέλουν τόσο πολύ στη διοίκηση, όπως κι εγώ. Έχω μεγάλη θέληση να συνεχίσω να παίζω μπάσκετ και ελπίζω να με ακολουθήσει και το σώμα μου, γιατί έχει ξεκινήσει και αυτό να «παραπονιέται». Εγώ θα είμαι εδώ για αυτή την ομάδα και φυσικά επιθυμώ να συνδράμω στην εδραίωση στις εθνικές κατηγορίες. Η στήριξη αυτή, βέβαια, δεν αφορά μόνο την ιδιότητα του παίκτη από τη δική μου πλευρά. Θα βοηθώ την Kalamata BC και θα φωνάζω «παρών» με όποιο τρόπο μπορώ. Είναι επιθυμία μου, άλλωστε, να προσφέρω στο μπάσκετ από κάθε πόστο που μπορεί να μου δοθεί, γιατί είναι ένα «μικρόβιο» που κατοικεί μέσα μου από τότε που ήμουν παιδί.
Πού ήταν τα πιο ωραία σου χρόνια;
Στη Λευκάδα με τη Δόξα, γιατί ήμουν σε μία ομάδα που έκανε πρωταθλητισμό κι εγώ πρωταγωνιστούσα σε υψηλό επίπεδο. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές για να είσαι μπασκετμπολίστας, ενώ υπήρχε ένα πολύ όμορφο περιβάλλον, με την κοινωνία του νησιού να μας έχει «αγκαλιάσει».
Υπάρχει κάποια σεζόν, στην οποία μετάνιωσες για την επιλογή σου;
Όχι, σε καμία περίπτωση. Η μοναδική περίπτωση, για την οποία ίσως νιώθω πως έπρεπε να πάρω άλλη απόφαση, ήταν η υποτροφία που είχα πάρει για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν είχα τελειώσει το σχολείο. Θα μπορούσα να σπουδάσω και να παίζω μπάσκετ ταυτόχρονα στο κολλέγιο, αλλά… κώλωσα.
Τι συνέβη, δηλαδή, και δεν πήγες στις ΗΠΑ;
Ήμουν μάλλον πολύ μικρός για ένα τέτοιο «βήμα» και ένιωθα ασφαλής στο περιβάλλον που είχα στην Ελλάδα. Αν ερχόταν αυτή η ευκαιρία μερικά χρόνια χρόνια αργότερα, μάλλον η απόφαση θα ήταν διαφορετική.
Ο Γιώργος Γιαννουκάκης είναι ένας παίκτης με σημαντικές ικανότητες κι ένα σώμα που δε βρίσκεις εύκολα για αθλητή από την φύση του, χωρίς δηλαδή να έχει γυμναστεί πολύ. Μέσα στα χρόνια, όμως, είχε πολλά προβλήματα τραυματισμών και μπορεί να στέρησε από τον εαυτό του τη δυνατότητα να πρωταγωνιστεί για περισσότερα χρόνια σε υψηλό επίπεδο. Δε θεωρείς πως έχεις αδικήσει τον εαυτό σου;
Δε μου αρέσει πολύ αυτή η ερώτηση (γέλια). Καθένας, εν πάσει περιπτώσει, κάνει τις επιλογές του και πορεύεται με αυτές. Αν εγώ έκανα λάθη, ήταν ίσως όταν ήμουν νεότερος, μεγαλώνοντας πιστεύω ότι ωρίμασα και πήρα σωστές αποφάσεις, με βάση το πώς εξελίχθηκε η καριέρα μου και τα προβλήματα που αντιμετώπισα. Αναφορικά με αυτό το θέμα, θέλω να δώσω μία μόνο συμβουλή στους νεότερους ταλαντούχους αθλητές. Με βάση τα δικά μου βιώματα, λοιπόν, θέλω να τους πω να είναι προσηλωμένοι στο στόχο τους μέχρι το τέλος, όποιος κι αν είναι αυτός. Να μην παρεκκλίνουν ποτέ και για κανένα λόγο και να «κυνηγήσουν» αυτό το στόχο μέχρι να τον πετύχουν.
Η ομάδα ξεκίνησε μόλις τις υποχρεώσεις της, και μάλιστα με νίκη κόντρα στον Άτλαντα (51-62), έχοντας βρει μπροστά της πάλι αρκετά προβλήματα από την έναρξη της προετοιμασίας, ενώ η κατάσταση σχετικά με το γόνατό σου δεν είναι ξεκάθαρη, παρότι έπαιξες με τον Άτλαντα. Οι στόχοι, όμως, είναι πάντα υψηλοί…
Αυτά τα προβλήματα πάντα υπάρχουν. Το θέμα είναι, να συσπειρώνονται μέσα από αυτά οι παίκτες και να βγάζουν μία εικόνα ενωμένου συνόλου στο παρκέ. Η ίδια ομάδα, πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε πως δεν είναι τόσο δυνατή όσο στην πρώτη της σεζόν στο τοπικό πρωτάθλημα. Δε θα είναι τόσο εύκολο το έργο μας, δηλαδή, στο να κερδίσουμε ξανά το πρωτάθλημα.
Πιστεύεις, δηλαδή, ότι θα τα καταφέρετε αλλά όχι με τέτοια ευκολία…
Θεωρώ πως αυτό θα γίνει. Δεν μπορώ να μιλήσω με άνεση για άνοδο φέτος, γιατί απλούστατα δεν μου εμπνέεται αυτή η άνεση σε τέτοιο βαθμό, όπως στην πρώτη μας χρονιά. Για να μην παρεξηγηθεί η δήλωσή μου, κάνω απλώς μία σύγκριση μεταξύ των δύο αυτών ομάδων. Κατά τα άλλα, φυσικά πιστεύω στην άνοδο.
Ως αρχηγός, έστω κι αν χρειαστεί λόγω του προβλήματός σου να είσαι απών, ανάλογα με το πώς θα νιώθεις πριν από κάθε ματς, έχεις κάποιο «μήνυμα» για τους συμπαίκτες σου και τον κόσμο της ομάδας;
Στις χαρές και στις λύπες μαζί, να μην το ξεχνάτε…
Η ομάδα αυτή φορά τα «ασπρόμαυρα», έχει το όνομα «Καλαμάτα» και τη στήριξη του κόσμου, αλλά είναι λογικό να μην έχει πραγματοποιήσει ακόμη τα «χιλιόμετρα» της ποδοσφαιρικής «Μαύρης Θύελλας». Μπορεί, όμως, τελικά η Kalamata BC να γίνει η μπασκετική «Μαύρη Θύελλα»;
Είναι το πιο δύσκολο εγχείρημα που μπορεί να κάνεις σε μία πόλη, που έχει συνδεθεί τόσο πολύ με μία ομάδα, όπως αυτή που ανέφερες. Να μεταφέρεις, δηλαδή, αυτό τον χαρακτηρισμό και αυτό το «δέσιμο» με τον κόσμο, όπως το έχει καταφέρει η ποδοσφαιρική ομάδα. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, πρέπει να πλαισιωθεί από το Δήμο της πόλης και τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της, που θα είναι πρόθυμοι να τη «σπρώξουν» στην καταξίωση. Από την πλευρά του Δήμου, αυτό είναι κάτι που δε βλέπω να συμβαίνει ακόμη και το αναφέρω, έχοντας περάσει για μία δεκαετία περίπου από άλλες πόλεις, στις οποίες το κοινό «αγκάλιαζε» την τοπική δύναμη και ο Δήμος πρόσεχε σαν «κόρη οφθαλμού» τις γηπεδικές εγκαταστάσεις, ώστε να μη λείπει τίποτα από τους αθλητές σε αυτό το κομμάτι. Κι αν στην Καλαμάτα ο κόσμος μας έχει στηρίξει, όπως και οι επιχειρηματίες, με τους τελευταίους μάλιστα να το έχουν κάνει σε συγκλονιστικό βαθμό, δεν ισχύει το ίδιο για τον Δήμο. Για το τελευταίο, αρκεί μία βόλτα στην Τέντα για να το διαπιστώσει οποιοσδήποτε…
Μία ομάδα με «εκτόπισμα», σαν αυτό που δείχνει ότι μπορεί να έχει η Kalamata BC, μπορεί να αλλάξει αυτή την αντιμετώπιση στο τελευταίο ζήτημα που ανέφερες;
Δεν αποκλείεται, αλλά αν θες να κάνεις μεγάλα «βήματα», είσαι υποχρεωμένος να ξεκινάς από «γερές» βάσεις. Υπάρχει μεν μία μεγάλη μερίδα κόσμου, μαζί με τους οπαδούς, που έχει στηρίξει την Kalamata BC, αλλά προσωπικά θα περίμενα κάτι παραπάνω ιδιαίτερα από το Δήμο, όπως ανέφερα νωρίτερα. Θα έπρεπε, δηλαδή, να έχει εκτιμήσει περισσότερο το τι έχει καταφέρει αυτή η ομάδα μόλις μέσα σε δύο χρόνια και να κάνει κάτι, ώστε να δείξει ότι όντως το εκτιμά.
Σε βλέπω να αναφέρεσαι με πάθος στο όνομα αυτής της ομάδας και σκέφτομαι, ότι μάλλον σε αυτή θα ήθελες να κλείσεις την καριέρα σου…
Η ομάδα είναι «φρέσκια», όπως κι εγώ σε αυτήν, αλλά νομίζω ότι όντως αυτή είναι το «λιμάνι» μου. Δεν ξεχνώ, βέβαια, ότι ομάδα της καρδιάς μου ήταν ο Ακάδημος, γιατί εκεί από παιδί έγινα άνδρας. Σίγουρα «χρωστάω» πολλά και σε αυτό το σύλλογο, αλλά η Kalamata BC θεωρώ πως θα είναι η ομάδα, όπου θα κλείσω την καριέρα μου.
Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο στήριξη από άλλο πόστο στο μέλλον σε αυτές τις δύο ομάδες, τεχνικό ή διοικητικό;
Φυσικά και το έχω σκεφτεί. Μου αρέσει πολύ η προπονητική και αυτή είναι σίγουρα το επόμενο «βήμα» μου.
Έχεις φανταστεί τον εαυτό σου ακόμη και με κοστούμι στον πάγκο;
Ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω (γέλια).
Ραφαήλ Αλαγάς
