Ούτε ένα ούτε δύο ούτε καν δέκα, αλλά 38 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία φορά που ΑΕΚ και Ολυμπιακός διεκδίκησαν, παίζοντας ο ένας εναντίον του άλλου, το Κύπελλο Ελλάδας. Ήταν 16 Ιουλίου του 1980 όταν οι δύο ομάδες έπαιξαν σε έναν τελικό, που έμελλε να περάσει στην ιστορία όχι για το αποτέλεσμά του ούτε για το νικητή του, αλλά επειδή ήταν ο τελευταίος επίσημος αγώνας μπάσκετ που έγινε στο Καλλιμάρμαρο. Στο στάδιο που συνδέθηκε με όλες τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού μπάσκετ τις πρώτες ηρωικές δεκαετίες της ιστορίας του.
Σ' εκείνο τον τελικό είχε νικήσει με 85-80 ο Ολυμπιακός. Όπως είχε νικήσει και στους δύο προηγούμενους με αντίπαλο την ΑΕΚ, το 1976, χρονιά πρώτης διεξαγωγής του Κυπέλλου Ελλάδας, και το 1978. Ο Στιβ Γιατζόγλου ήταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές αυτών των τελικών και ηγέτης της μεγάλης ομάδας του Ολυμπιακού, η οποία στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '70 είχε μπει σφήνα (μαζί με τον Άρη, που επίσης έβγαινε δυναμικά στο προσκήνιο) ανάμεσα στους Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, που κυριαρχούσαν μέχρι εκείνη την εποχή στο ελληνικό μπάσκετ.
Με την ευκαιρία του σημερινού τελικού το basketa.gr επικοινώνησε μαζί του θέλοντας να γυρίσει με τη βοήθεια των αναμνήσεών του το χρόνο πίσω σε εκείνα τα χρόνια, που ήταν εντελώς διαφορετικά σε σχέση με ό,τι γνωρίζουμε σήμερα. "Να σου πω την αλήθεια, δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα από εκείνους τους τελικούς. Έχουν περάσει και τόσα χρόνια", ήταν η αφοπλιστική απάντησή του στην αρχή. Αλλά μετά τα πήγε λίγο καλύτερα.
"Θυμάμαι μόνο ότι τα παιχνίδια στο Παναθηναϊκό Στάδιο ήταν ξεχωριστά. Κατ' αρχάς, διότι πριν πάμε να παίξουμε, έπρεπε να πάρουμε... μετεωρολογικό δελτίο! Παρακαλούσαμε να μη φυσάει, γιατί δεν μπορούσαμε να σουτάρουμε μετά. Κι έπειτα ήταν η ζέστη. Λόγω κακού προγραμματισμού, έβαζαν τους τελικούς να γίνονται ντάλα καλοκαίρι. Άλλο πρόβλημα αυτό".
Ο ίδιος, πάντως, δεν επηρεαζόταν ούτε από τη ζέστη ούτε από τον αέρα. Στον τελικό της 16ης Ιουλίου 1980 σκόραρε 25 πόντους, περισσότερους από κάθε άλλον παίκτη που έπαιξε στον αγώνα, συμπαίκτη ή αντίπαλο, και οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του τροπαίου. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα εκείνων των ημερών, όμως, τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη πήρε ο συμπαίκτης του, Γιώργος Καστρινάκης. "Ο Γιώργος μάζευε και πολλά ριμπάουντ, γι' αυτό. Τον προτιμούσε κι ο Φαίδωνας Ματθαίου, που ουσιαστικά ήταν αυτός που επέλεγε τους MVP στους τελικούς, οπότε καταλαβαίνεις...", λέει σήμερα γελώντας ο Στιβ. Αλλά δεν στέκεται σε αυτό. "Εκείνα τα παιχνίδια ήταν γιορτή. Ερχόταν πολύς κόσμος κι ήταν ωραία".
Ήταν ωραία, όχι μόνο επειδή ήταν όμορφη η ατμόσφαιρα, αλλά και για έναν ακόμα λόγο: "Εμείς τότε παίζαμε σε κάτι πολύ μικρά γήπεδα, όπου πόσοι φίλαθλοι να μπουν μέσα; Όμως οι αγώνες στο Παναθηναϊκό Στάδιο ήταν μια καλή ευκαιρία να μαζευτεί πολύς κόσμος, να γίνουν εισπράξεις, να μας πληρώσουν κι εμάς! Γιατί τότε τα έσοδα από τα εισιτήρια τα μοιράζονταν οι δύο ομάδες που έπαιζαν στον τελικό, αφού κρατούσε το δικό της μερίδιο η ομοσπονδία. Βλέπαμε, λοιπόν, να έχει 30-40.000 ανθρώπους στις εξέδρες, χαιρόμαστε. Πήγαινα μετά εγώ στον ταμία και τον ρωτούσα πόσα εισιτήρια είχαν κοπεί. "5.000", μου απαντούσε! Όλοι οι άλλοι έμπαιναν τσάμπα. Από το βουνό πάνω από το στάδιο, από παντού...".
Πάντως, ακόμα κι αν οι περισσότεροι δεν πλήρωναν εισιτήριο, 30-40.000 φίλαθλοι στις εξέδρες για έναν αγώνα μπάσκετ, δεν είναι καθόλου λίγοι. Η σύγκριση με το σήμερα είναι αναπόφευκτη. "Εντάξει, τα πράγματα τότε ήταν διαφορετικά", λέει ο Στιβ. "Υπήρχε μεγαλύτερος ανταγωνισμός στο ελληνικό μπάσκετ, δεν ήταν μόνον Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, όπως είναι σήμερα. Άρα το ενδιαφέρον ήταν μεγαλύτερο. Αλλά να σου πω κάτι; Αν γινόταν σήμερα ένας τελικός με τις ίδιες ακριβώς συνθήκες όπως τότε, δηλαδή Ιούλιο μήνα, στο Καλλιμάρμαρο και με 30 δραχμές το εισιτήριο, πάλι 30.000 θα πήγαιναν να τον δουν! Έτσι πιστεύω. Βέβαια, τότε ήταν γιορτή. Αυτό να λέγεται. Έρχονταν οπαδοί και των δύο ομάδων, κάθονταν μαζί στην εξέδρα και δεν γινόταν το παραμικρό. Ούτε φασαρίες ούτε τίποτα. Ενώ σήμερα... θα πάνε μαθητές".
Σήμερα θα γίνει ένας τελικός, που έχει φαβορί. Κι ο Στιβ Γιατζόγλου εξηγεί γιατί ο Ολυμπιακός έχει τον πρώτο λόγο στα προγνωστικά: "Και μόνον το ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα Ευρωλίγκας, ενώ η ΑΕΚ προσπαθεί να γίνει ομάδα Ευρωλίγκας, αλλά ακόμα δεν είναι, φανερώνει ότι υπάρχει διαφορά δυναμικότητας. Η ΑΕΚ επίσης δείχνει να χάνει μεγάλο μέρος της δύναμής της όταν φεύγει μακριά από το γήπεδό της. Οπότε, με βάση τη λογική ο Ολυμπιακός είναι το μεγάλο φαβορί. Από την άλλη βέβαια είναι ένα παιχνίδι. Και σε τέτοια παιχνίδια ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος είναι αυτός που δεν έχει να χάσει τίποτα. Κι η ΑΕΚ είναι αυτή που δεν έχει να χάσει τίποτα, διότι έτσι κι αλλιώς όλοι, εκτός φυσικά από τους ΑΕΚτσήδες, περιμένουν ότι θα ηττηθεί. Αυτό, όμως, μπορεί να ελευθερώσει τα χέρια των παικτών της, να βάλουν τα σουτ και να πάρουν άλλη τροπή τα πράγματα. Τελικά είναι θέμα μέρας. Σε τέτοια παιχνίδια αυτό μετράει πιο πολύ απ' όλα και στο τέλος θα νικήσει αυτός που θα βρεθεί στη μέρα του".
