Το τελευταίο podcast της Ζαλγκίρις Κάουνας για το 2019, δεν θα μπορούσε να έχει άλλον καλεσμένο, από τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ο οποίος μίλησε στους Ρίτις Καζλάουσκας και Κίπρας Σερπάουσκας για τις μεγάλες στιγμές της καριέρας του αλλά και για τη Ζαλγκίρις του σήμερα.
Ο Σάρας άφησε την πατρίδα του για να μεταβεί στην Αμερική, μόλις σε ηλικία 16 ετών, προκειμένου να ακολουθήσει επαγγελαμτική καριέρα σε αυτό που αγαπούσε περισσότερο από όλα, το μπάσκετ. Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως τα περίμενε, καθώς δεν έμεινε σε κάποια μεγάλη πόλη, αλλά σε μια επαρχία που είχε μόνο.. χωράφια με καλαμπόκι.
Fast forward μερικά χρόνια μετά και ο Σάρας είναι πλέον ένας από τους καλύτερους παίκτες της Ευρώπης, σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες φορώντας τη φανέλα της Μακάμπι Τελ Αβίβ, με την οποία κατέκτησε δύο φορές το βαρύτιμο τρόπαιο και μία φορά το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του Final 4. Αναφορικά με τον τότε προπονητή του Πίνι Γκέρσον, θυμάται: « Σε κάποια συνεντεύξη είχα αναφέρει ότι ο Πίνι μπορούσε να τρώει μπέργκερ και πίτσα κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Μετά από μία εβδομάδα που δημοσιεύτηκε η δήλωσή μου, με φώναξε στο γραφείο και μου είπε "Μαλ..α, λες ψέματα στον κόσμο. Εγώ συνέχεια τρώω κεμπάπ"».
Μετά τη Μακάμπι, μετακόμισε ξανά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να παίξει στο ΝΒΑ με τους Ιντιάνα Πέισερς και τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, ωστόσο δεν κατάφερε να καθιερωθεί ποτέ και πλέον ξέρει ότι έκανε λάθος επιλογές ομάδων. Το Πόρτλαντ, η Γιούτα και το Κλίβελαντ θα ήταν σίγουρα ιδανικότεροι προορισμοί.
Από εκείνη την εποχή θυμάται έντονα την πρώτη φορά που βρέθηκε αντίπαλος με τον Σακίλ Ο'Νιλ και τους πρωταθλητές Χιτ.
«Θυμάμαι ότι πάντα προσπαθούσα να μην κοιτάζω στον αντίπαλο πάγκο κατά την προθέρμανση. Προσπαθείς να μείνεις συγκεντρωμένος και ξέρεις ότι στην άλλη πλευρά είναι ο "εχθρός" σου. Όμως εκείνη τη φορά ήθελα τόσο πολύ να κοιτάξω τον Σακίλ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Αλόνσο Μούρνινγκ να μοιάζει σαν μωρό δίπλα του».
Έπειτα ακολούθησε η μεταγραφή του στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό, όπου θυμάται ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να πείσει τον αγαπημένο του συμπάικτη, Δημήτρη Διαμαντίδη, να βγούν να διασκεδάσουν.
«Έπρεπε ν πάω σπίτι του, να τον τραβήξω με το ζόρι μέχρι το αυτοκίνητο, να κλειδώσω τις πόρτες, ώστε να μην μπορεί να βγει έξω. Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να καταφέρεις τον Διαμαντίδι να βγει βόλτα στην πόλη».
Τέλος, μίλησε για τον τρόπο λειτουργείας της Ζαλγκίρις και τις βασικές αρχές που προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει στους παίκτες του.
«Πρέπει να σκεφτείς τι σου ζητείται να κάνεις. Πρέπει να προσαρμοστείς στις ανάγκες των παικτών, να τους κάνεις όσο το δυνατόν πιο εύκολο να αντιληφθούν τις πληροφορίες, αφού υπάρχουν κάποιοι που τα "πιάνουν" πιο γρήγορα από άλλους. Πριν από κάθε παιχνίδι φτιάχνουμε μια λίστα με κανόνες, πως θα αμυνθούμε για παράδειγμα, και αυτοί οι κανόνες είναι αδιαπραγμάτευτοι. Επιθετικά, τους εξηγώ πως πρέπει να κινηθούμε, ποιους παίκτες να στοχεύσουμε και πως να δημιουργήσουμε χώρους. Η δημιουργία χώρων για μένα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Αν ένας παίκτης είναι μόνος του, φαίνεται αυτόματα καλύτερος. Η δουλειά μου είναι να κοουτσάρω και να δημιουργώ χώρους για αυτούς».
If there's one basketball podcast you've got to hear, it's this #ŽalgirisOnAir one. Turn ? the English subtitles and dive into some of the most memorable items of Sarunas Jasikevicius' career. ??
— BC Zalgiris Kaunas (@bczalgiris) December 23, 2019
Full podcast on YouTube: https://t.co/1bxoSa3tC2 pic.twitter.com/jtsdMRDLqo
