Ο Γιάννης Μπορούσης είπε το «αντίο» και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, με το Basketa.gr να θυμάται τους σπουδαιότερους σταθμούς του... αυθόρμητου παιδιού από την Καρδίτσα, που ήθελε να παίξει μπάσκετ.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Εκείνοι που σκέφτονται τι πρέπει να πουν κι εκείνοι που λένε αυτό, που σκέφτονται. Από την πρώτη κατηγορία, όσο περνούν τα χρόνια κι έχοντας μπει σε εποχές παράξενες και μεταβατικές για τον κόσμο, όπου ζούμε, έχουμε αρκετούς να παραθέσουμε ως παραδείγματα. Εκείνοι, όμως, που βάζουν το «αλάτι» και το ενδιαφέρον στη ζωή, είναι εκείνοι που ανοίγουν στη δεύτερη.
Ο Γιάννης Μπουρούσης ανήκει αναμφισβήτητα στη δεύτερη κατηγορία. Ένας άνθρωπος ευθύς, που μιλούσε χωρίς περιστροφές, αλλά καθιστούσε ξεκάθαρες τις προθέσεις του σχετικά με το τι σχολίαζε. Με καρδιά παιδιού, όπως αναφέρουν πολλοί, πορεύτηκε στο άθλημα, που τόσο αγαπούσε. Αυτό ήταν, άλλωστε, που επιθυμούσε, να παίξει μπάσκετ. Και το κατάφερε, κατακτώντας την κορυφή.
Ο 37χρονος σήμερα «Μπούρου» αποχωρεί από την ενεργό δράση και το Basketa.gr θυμάται τους σπουδαιότερους σταθμούς μιας υπέροχης καριέρας, στο τέλος του «πύργου» του ελληνικού μπάσκετ, μετά από εκείνα των φίλων και συνοδοιπόρων του, Βασίλη Σπανούλη και Νίκου Ζήση, σε ένα καλοκαίρι που σηματοδότησε το οριστικό τέλος εποχής.
Η Καρδίτσα και η μεγάλη γενιά της ΑΕΚ
Όλα, φυσικά, άρχισαν στον τόπο καταγωγής του. Η Καρδίτσα του πρόσφερε την ευκαιρία για τα πρώτα του μπασκετικά βήματα, με μια ομάδα, που είχε καταφέρει μέχρι τότε να συγκεντρώσει αρκετούς παίκτες-σήματα κατατεθέν της γενιάς, που σύντομα θα κατακτούσε τον κόσμο, κατάφερε να τον ανακαλύψει πρώτη και να τον φέρει στις τάξεις.
Η ΑΕΚ του Γιάννη Φιλίππου ήταν μια ομάδα, που πρωταγωνιστούσε και το έκανε με Έλληνες στον κύριο ρόλο. Κάπως έτσι, αποτελούσε την ιδανική επιλογή του έφηβου Γιάννη, που πήρε το δρόμο για την Αθήνα πριν καν κλείσει τα 18 του. Έναν χρόνο αργότερα, μάλιστα, θα αποτελούσε στέλεχος της ομάδας, που θα έπαιρνε το τελευταίο πρωτάθλημα στην ιστορία της Ένωσης.
Ο Μπουρούσης ήταν μέλος μιας μεγάλης γενιάς, που ανέδειξε η ΑΕΚ, μαζί με τον Νίκο Ζήση και τον Μιχάλη Κακιούζη στην ίδια περίπου ηλικία, τον Ντικούδη, τον Χατζή και τον Ταπούτο σε λίγο μεγαλύτερη. Η γενιά αυτή θα θριάμβευε λίγους μήνες αργότερα στη Λιθουανία, όταν η Εθνική Νέων Ανδρών θα έπαιρνε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ U20, δείχνοντας τότε πως τα ακόμη καλύτερα έρχονταν.
https://www.youtube.com/watch?v=i5mu9dn4hv4&ab_channel=KonBasket
Βελιγράδι, Βαρκελώνη, Πειραιάς, δέκα μέρες και… εξορία
Ο Μπουρούσης κατάφερνε δύο πράγματα, όσο περνούσαν τα χρόνια. Από τη μία πλευρά να αναπτύσσει το ταλέντο του στη ρακέτα, από την άλλη να ξεδιπλώνει μια προσωπικότητα, που σίγουρα στο τέλος της καριέρας του, θα έμενε αποτυπωμένη στις συνειδήσεις μας. Το ευτύχημα για τον ίδιο είναι, ότι για αρχή πρόσεξε το πρώτο, κάτι που τρία χρόνια μετά την επιστροφή της «Βασίλισσας» στο «θρόνο» της, θα τον έκανε μέτοχο της «μεθυστικής» πορείας της Εθνικής Ανδρών προς την κορυφή του Ευρωμπάσκετ της Σερβίας το 2005.
https://www.youtube.com/watch?v=rPWGHA_ZTnk&t=29s&ab_channel=STEC
Η παρέα με τον Σπανούλη και τον Ζήση ήταν έκδηλη από τότε. Οι τρεις τους έμελλε να γίνουν οι «σωματοφύλακες» του ελληνικού μπάσκετ για αρκετά χρόνια ακόμη, 16 συγκεκριμένα μετά από εκείνο το Ευρωμπάσκετ, κάτι που φυσικά δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τότε. Ο ένας, μάλιστα, είχε ήδη φύγει από την Ελλάδα για χάρη της Μπενετόν Τρεβίζο, με την Μπαρτσελόνα να δίνει στον Μπουρούση για λίγο καιρό την ευκαιρία να πάρει παραστάσεις στην Ευρώπη από ένα σπουδαίο παγκόσμιο οργανισμό.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κατά πόσο βοήθησε αυτή η θητεία στο «Παλάου Μπλαουγκράνα», αλλά η «έκρηξη» ακολούθησε ακριβώς μετά στον Ολυμπιακό. Εκεί αρχίσαμε να βλέπουμε το τι πραγματικά ήταν ικανός να κάνει ο Γιάννης, περνώντας αρκετές ευχάριστες, αλλά και δυσάρεστες στιγμές στο Φάληρο.
https://www.youtube.com/watch?v=XfLG2bYlrrY&ab_channel=EuropeanBasketball
Ήταν, άλλωστε, βασικό στέλεχος της ομάδας, που επέστρεψε δυναμικά στο δρόμο για την κορυφή της Ευρώπης, διεκδικώντας την στα ίσια έναντι του «αιωνίου» αντιπάλου, Παναθηναϊκού, αλλά και των υπολοίπων ισχυρών. Ήταν κι εκείνος, που έμεινε χαρακτηριστικά με την υπόσχεση… των δέκα ημερών στους οπαδούς των «πρασίνων» στο «θρυλικό» ημιτελικό του 2009 στο Βερολίνο, έστω κι αν στη συνέχεια το «τριφύλλι» θα πανηγύριζε το δεύτερο triple crown του στα τελευταία τρία χρόνια.
https://www.youtube.com/watch?v=P-LNmsoBNFI&ab_channel=kriti7osfp
Είχε, μάλιστα, τέτοια διάθεση να πάρει το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό και να «σπάσει» την «πράσινη» κυριαρχία, που όπως έχει παραδεχθεί, είχε απορρίψει πολλές γενναίες προτάσεις από το εξωτερικό, προκειμένου να διεκδικήσει τους τίτλους με τους Πειραιώτες. Μια αναφορά στους αδελφούς Αγγελόπουλους, όμως, μαζί με την εμπλοκή ενός αγαπημένου του προσώπου στην υπόθεση των στημένων παιχνιδιών, που συγκλόνισε την Ελλάδα, θα τον έβγαζε εκτός ομάδας από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, την έως σήμερα παύση των διπλωματικών σχέσεων με τους προαναφερθέντες, καθώς και ένα διάστημα, όπου ξαφνικά έψαχνε κάπου να πιαστεί, να μην πάει στράφι η καριέρα του.
Η εξιλέωση στην Ισπανία και… πρωτάθλημα μες στο ΣΕΦ
Ο Μπουρούσης έψαχε, λοιπόν, τον τρόπο να ξαναβάλει το «τρένο» της ζωής και της καριέρας του στις «ράγες» και η Αρμάνι Μιλάνο του έδωσε την ευκαιρία, έχοντας και παρέα τον Αντώνη Φώτση. Για μια διετία είχε τη δυνατότητα να «καθαρίσει» το μυαλό του, μακριά από όποια τοξικότητα και έντονη κριτική μπορεί να υπήρχε στην Ελλάδα, κάτι που τον οδήγησε μακροπρόθεσμα στη δική του, προσωπική εξιλέωση.
Ο Πάμπλο Λάσο τον εμπιστεύτηκε στη δική του Ρεάλ, που άρχισε να σαρώνει τα πάντα, ως βασικό ψηλό, τουλάχιστον για την πρώτη χρονιά, όπου χάθηκε στις λεπτομέρειες ο ευρωπαϊκός τίτλος από τη Μακάμπι. Δε θα χανόταν, όμως, την επόμενη φορά, όταν μέσα στο σπίτι της η «Βασίλισσα» φόρεσε ξανά το «στέμμα» της, κερδίζοντας τον Ολυμπιακό, με τον Μπουρούση να παίρνει μια μικρή πρώτη εκδίκηση.
https://www.youtube.com/watch?v=91sO67iQR40&ab_channel=EUROLEAGUEBASKETBALL
Η επόμενη, όμως, θα ήταν πιο μεγάλη από όσο θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Προηγήθηκε, βέβαια, μια απίθανη χρονιά στη Λαμποράλ Κούτσα, όπου έπαιξε το πιο ποιοτικό και θεαματικό μπάσκετ της ζωής του, αποκλείοντας μεταξύ άλλων τον Παναθηναϊκό και οδηγώντας τη, μαζί με τον… τρελό-Μάικ Τζέιμς στο Final Four του Βερολίνου.
https://www.youtube.com/watch?v=qD4t3tt-QMk&ab_channel=MickeyMickeal
Η μεγάλη του αυτή υπέρβαση τον οδήγησε στο ΟΑΚΑ, με το αφεντικό… να τρελαίνεται και να θέλει να δει τον Παναθηναϊκό ξανά στην κορυφαία φάση της Ευρωλίγκα. Αυτό δεν έγινε, αλλά η αποστολή του έμπειρου σέντερ εκπληρώθηκε μέσα σε μόλις έναν χρόνο. Ο τρόπος, με τον οποίο ήρθε η επιστροφή στο «θρόνο» του πρωταθλητή, ήταν ιδανικός με το «διπλό» στον 5ο τελικό του ΣΕΦ. Ο Μπουρούσης, ήθελε δεν ήθελε, έγινε κεντρικό πρόσωπο, μόνο και μόνο για τις «δέκα μέρες», την επιστροφή ως παίκτης της ομάδας και, αντίστοιχα, την αντιπαλότητά του με τον Ολυμπιακό, πέραν των όσων αθλητικών του επιδόσεων.
https://www.youtube.com/watch?v=m0rxdel4D6g&ab_channel=PAOGATE13
Ταξίδι μακρινό, «αντίο» σαν «στρατιώτης»
Η επιτυχία του αυτή ήταν αρκετή, ώστε να θεωρήσει πως είχε πια τα πάντα στην καριέρα του. Είχε πάρει όλους σχεδόν τους τίτλους, που διεκδίκησε σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, ικανοποίησε βαθύτερες προσωπικές του επιδιώξεις, που είχαν σχέση με τις εμπειρίες που είχε λάβει τα προηγούμενα χρόνια και, επομένως, μπορούσε να κάνει ελεύθερα τις επόμενες επιλογές του.
Η Κίνα, επομένως, ήταν ο επόμενος προορισμός και, για μια διετία, ήταν κάτοικος Ζεζιάνγκ, χωρίς όμως να ξεχνά τη δική του, όπως και δική μας Επίσημη Αγαπημένη. Ήταν, άλλωστε, η εποχή των «παραθύρων» που ξεκινούσε και ανέλαβε, ως αρχηγός, το ρόλο του να καθοδηγήσει μια εντελώς καινούργια ομάδα, που έπρεπε να περπατήσει στα εντελώς άγνωστα μονοπάτια των προκριματικών. Αυτό έγινε με εμφατικό τρόπο χάρη σε ένα εντυπωσιακό 11/12 στους αγώνες εκείνους και η δική του παρουσία είχε το δικό της ρόλο.
https://www.youtube.com/watch?v=CamwK5b3pVU&ab_channel=EleftheriaFreedomHELLAS
Με αυτό τον τρόπο, το 2019 θα έγραφε το δικό του τέλος στη γαλανόλευκη, μέσω της πορείας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, έστω κι αν δεν είχε τη δόξα προηγούμενων προσπαθειών. Στις 7 Φεβρουαρίου 2020 κι ενώ βρισκόταν στην Ισπανία ξανά για χάρη της Γκραν Κανάρια, θα έλεγε και το οριστικό «αντίο», ως ένας «στρατιώτης» που κράτησε ψηλά τη σημαία για 15 ολόκληρα χρόνια.
Περνώντας, τέλος, από το Περιστέρι, όπου η ποιότητά του για ακόμη μια φορά φάνηκε δίχως αμφιβολία, έδωσε τον τελευταίο του «χορό». Και το έκανε όπως έπρεπε. Η τριάδα έπρεπε να το κάνει μαζί. Πρώτα ο «θρύλος» Σπανούλης, μετά ο «ιππότης» Ζήσης, τέλος ο «πύργος» Μπουρούσης.
Ο άνθρωπος, που δε γνωρίζει το πώς να… καμουφλάρει τα λόγια του, αλλά ήξερε τι σημαίνει ενσυναίσθηση καθήκοντος, κάθε φορά που καλείτο για τις υπηρεσίες του. Άλλος ένας «στρατιώτης» αφήνει το δικό του λάβαρο και προκαλεί συγκίνηση, σε ένα τέλος εποχής…
https://www.youtube.com/watch?v=N2tag7mvHTc&ab_channel=EUROLEAGUEBASKETBALL
