Το Πικέρμι έπειτα από μια πολύ καλή χρονιά στην Α’ ΕΣΚΑ πήρε το βάφτισμα του… πυρός και στις Εθνικές Κατηγορίες, αλλάζοντας βέβαια μορφή, καθώς ένωσαν τις δυνάμεις τους, τόσο ο ΑΟ Πικερμίου, όσο και ο Αετός, και δημιούργησαν την ισχυρή ΑΕ Πικερμίου.
Η νεοσύστατη ομάδα ξεκίνησε φουριόζα, φτάνοντας στο 2/2 πριν την διακοπή των πρωταθλημάτων για τον Covid-19, με την πορεία του να μπαίνει προσωρινά σε ένα στοπ.
Μάλιστα και η συγκεκριμένη ομάδα χτυπήθηκε από τον ιό, με αποτέλεσμα να περάσει τρεις φορές καραντίνα μέσα στο 2020. Πως είναι να βιώνεις αυτό το επικίνδυνο «σταμάτα-ξεκίνα»; Πως αντιμετωπίζει το σώμα ενός αθλητή αυτή την… βίαιη απομάκρυνση από την άθληση λόγω κορονοϊού και πως επηρεάζει την καθημερινότητα ενός αθλητή που ζει από το μπάσκετ.
Σε όλα αυτά έδωσε απάντηση ο Σπύρος Γεωργούτσος. Ο έμπειρος φόργουορντ, με μεγάλη πορεία στις Εθνικές κατηγορίες, και που αγωνίζεται στο Πικέρμι για δεύτερη διαδοχική σεζόν με τον βιοπορισμό του να εξαρτάται μόνο από το μπάσκετ αναφέρθηκε στο basketa.gr για την συγκεκριμένη περίοδο. Μάλιστα οι υποχρεώσεις του μετά τη γέννηση της κόρης του είναι περισσότερες και απαραίτητες, με αποτέλεσμα η επανέναρξη του πρωταθλήματος, να είναι αναγκαία. Εκτός όμως από τη δεδομένη κατάσταση ο Σπύρος Γεωργούτσος αναφέρθηκε και σε ομάδες που έχει αγωνιστεί στο παρελθόν αλλά και στο πρόβλημα που οδηγεί ένα παιδί μακριά από το μπάσκετ.
Καταρχάς θέλω να μ πεις για την περίοδο αυτή της καραντίνας, είναι δεύτερη φορά π μπαίνουμε, το περίμενες;
«Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα γιατί ζούμε σε μια χώρα που τίποτα δε λειτουργεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Ήμαστε καλοί στο λίγο απ' όλα. Είναι δύσκολο από δύο απόψεις. Το πρώτο ότι δεν κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Πλέον κινδυνεύουμε μετά από τόσο μεγάλη αποχή, να χτυπήσουμε και μάλιστα άσχημα. Θέλω να πω ότι οι πιθανότητες πλέον δεν είναι με το μέρος μας. Δεύτερον πλέον πάρα πολλά άτομα κινδυνεύουν και οικονομικά. Πάρα πολλοί ζουν από το μπάσκετ που αγαπάνε και κάποιοι άλλοι καλύπτουν σημαντικές… τρύπες στην οικογένεια τους και δυστυχώς κανένας δε φροντίζει για μας, βάζοντας μέσα ένα μεγάλο αριθμό κατηγοριών».
Εσύ είσαι ένα από αυτούς που ζουν από το μπάσκετ, όποτε να φανταστούμε ότι είναι αρκετά δύσκολο μετά από δυο καραντίνες και αρκετές υποχρεώσεις στην οικογένεια σου;
«Δεν θέλω να το πάω εκεί, θα σας πω γιατί όπως είπα και πιο πάνω όλοι λίγο πολύ τα λεφτά που παίρνουμε από το μπάσκετ τα πάμε σπίτι μας, δεν τα κάνουμε καραμέλες. Άλλος φροντίζει να καλύψει κάποια κενά, πχ λογαριασμούς και κάποιες ακόμα ανάγκες κτλ και κάποιος άλλος πχ καλύπτει πολύ μεγαλύτερες ανάγκες. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο όταν με αυτά τα λεφτά πρέπει να καλύψεις την οικογένεια σου και να υπάρχει μια ασφάλεια που τώρα δεν υπάρχει ακόμα και σε ανθρώπους που δούλευαν και έχουν χάσει τις δουλειές τους, οπότε όλοι ήμαστε στο ίδιο καζάνι. Για μένα κάποιοι καίγονται λιγότερο κάποιοι πολύ περισσότερο. Παρ όλα αυτά δυσκολεύομαι αρκετά απλά θα σας πω και το άλλο, εκτός από ότι προσπάθησα να κάνω τα κουμάντα μου γιατί όπως σας είπα το περίμενα, πλέον υπάρχει και η πόρτα της δουλειάς. Ούτε ανίκανοι ήμαστε ούτε έχουμε μάθει να χτυπάμε μόνο μια μπάλα θεωρώ ότι ο καθένας μας για την οικογένεια του θα έκανε τα πάντα και ναι φυσικά και θα βγω να δουλέψω ότι δουλειά και να είναι από το να κάθομαι να "κλαίω" την μοίρα μου».
Εσείς παίξατε μόλις δυο παιχνίδια (λόγω ρεπό στην 1ης αγωνιστική) θεωρείς ότι παρόλα αυτά συνεχιστεί το πρωτάθλημα και αν ναι πως;
«Δεν ξέρω πραγματικά εάν θα γίνει και τι θα γίνει υπάρχουν πολλά κενά που θα πρέπει να εξεταστούν. Από προσωπική άποψη πάντως πιστεύω ότι θα ολοκληρωθούν. Θεωρώ ότι κάποια στιγμή λίγο μετά τον Φεβρουάριο θα μας πουν να μπούμε για προετοιμασία και θα ξεκινήσουμε να παίζουμε εμβόλιμα παιχνίδια Τετάρτη και Κυριακή δεν νομίζω ότι μπορούν απλά να το διακόψουν δε συμφέρει κανέναν. Πολύ απλά οι ομάδες τι θα κάνουν έχουν πληρώσει παίχτες προκαταβολές κτλ δεν μπορείς απλά να τους πεις δεν υπάρχει πρωτάθλημα. Εάν ένας παίχτης θέλει να αλλάξει ομάδα δεν μπορείς να τον αναγκάσεις να μείνει κάπου με το ζόρι. Είναι πολλοί παράγοντες θεωρώ και πάνω από όλα θέλω να πιστεύω ότι θα ολοκληρωθούν τα πρωταθλήματα».
Η επιβάρυνση στο σώμα για έναν αθλητή είναι μεγάλη με αυτό το σταμάτα-ξεκινά, ουσιαστικά εσάς σας επηρέασε περισσότερο αφού είχατε και κρούσμα στην ομάδα.
«Η αλήθεια είναι ότι είναι ένα μαρτύριο πλέον. Είναι διαφορετικό να σταματάς για δυο τρεις βδομάδες το καλοκαίρι και μετά να κάνεις κάποια συντήρηση μέχρι να ξεκινήσεις προετοιμασία και εντελώς διαφορετικό όταν από την πλήρη αδράνεια τριών τεσσάρων μηνών. Αυτό γιατί είναι πλήρης αδράνεια μόνο το τρέξιμο δεν βοηθάει να μπεις και να περιμένεις το σώμα σου να αντιδράσει σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Για παράδειγμα τα πιασίματα της προετοιμασίας ήταν τρεις φορές χειρότερα απ' ότι σε μια κανονική σεζόν και παίζεις με τις πιθανότητες αυξημένες στο να χτυπήσεις και να πάει χαμένη η χρόνια».
Αγωνίζεσαι σε μια ομάδα εντελώς νεοσύστατη, η οποία όμως ανέβηκε και δείχνει άκρως επαγγελματικό χαρακτήρα. Αν σου λέγαμε να μας πεις για κάτι το οποίο ξεχωρίζει από ομάδες που έχεις αγωνιστεί στο παρελθόν τι θα ήταν αυτό;
«Το Πικέρμι είναι νεοσύστατη ομάδα που για πρώτη φορά στην ιστορία της αγωνίζεται σε εθνική κατηγορία. Νομίζω ότι αυτό που ξεχωρίζει είναι το λίγοι και καλοί. Έχει οικογενειακό κλίμα και το αποφασίζουν όλοι έχοντας κοινή γραμμή. Σίγουρα έχουν τα σκαμπανεβάσματα τους αλλά είναι λίγοι και καλοί το ξαναλέω. Εάν όχι κάθε μέρα, είναι σχεδόν κάθε μέρα στο γήπεδο παρακολουθούν την προπόνηση. Είναι κοντά στην ομάδα και νομίζω από αυτά που έχω ακούσει ότι σαν περιοχή το Πικέρμι έχει αγκαλιαστεί απ΄ όλους».
Έχει αγκαλιάσει, παρόλα αυτά παίζεται κεκλεισμένων, πόσο «άδειο» σας φάνηκε το γήπεδο στο παιχνίδι που δώσατε εντός;
«Ήταν δύσκολο και εξακολουθεί να είναι δύσκολο και για μας, γιατί νιώθουμε ότι παίζουμε σε ένα παγωμένο γήπεδο. Μπορεί να μην είναι τεράστιο, αλλά το γήπεδο μας πάντα είναι γεμάτο ο κόσμος. Μας δίνει το παρών και στην ουσία είναι ο 6ος μας παίκτης. Ποσο μάλλον τώρα σε μια εθνική κατηγορία, αλλά δυστυχώς πρέπει να ζούμε με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο εμείς, όλες οι ομάδες. Εύχομαι για λίγο ακόμα και μακάρι να ανταμώσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Το σημαντικότερο απ' όλα όλοι να είμαστε καλά».
Ποσό δύσκολος είναι ο δεύτερος όμιλος που έχει χαρακτηριστεί ως ο όμιλος «φωτιά»;
«Για μένα όλα αποδεικνύονται μέσα στο γήπεδο. Σίγουρα σε σχέση με τους άλλους ομίλους είναι πολύ πιο δύσκολος, έχει πολύ καλές ομάδες και πάνω απ΄ όλα ιστορικές ομάδες, όπως είναι ο Μίλωνας, ο Ίκαρος, η Δάφνη χωρίς όμως να θέλω να υποτιμήσω ούτε τους άλλους ομίλους, ούτε τις άλλες ομάδες που βρίσκονται στον όμιλο μας. Βάση ρόστερ και ο ΒΑΟΛ δείχνει πολύ δυνατός και σίγουρα θα είναι ο Πορφύρας. Το ίδιο ο Τελεθριακός που είναι και αυτός νεοφώτιστος όμως η εμπειρία των παικτών του είναι τεράστια».
Μπορεί να ορίσει κάποιος φαβορί σε αυτόν τον όμιλο; Εσείς τι στόχο έχετε;
«Στόχος της ομάδας είναι να σωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται και μετά ένα-ένα τα βήματα να δει που μπορεί να τερματίσει. Σίγουρα θέλουμε να είμαστε όσο πιο ψηλά μπορούμε. Εγώ πιστεύω ότι ο Μίλωνας είναι λίγο πιο ποιοτικός απ’ όλους τους υπόλοιπους, αλλά η εμπειρία μου λέει ότι όποιος είναι σοβαρός και δεν έχει τραυματισμούς, τότε τίθεται αυτομάτως φαβορί. Αυτά όμως αποδεικνύονται μέσα στο γήπεδο και είναι καθαρά δική μου άποψη».
Έχεις αγωνιστεί σε ομάδες όπως ο Άρης Θήβας, ο Εργοτέλης, ο Ηρόδοτος που από τ εθνικές κατηγορίες βρέθηκαν στα τοπικά, λόγω οικονομικών, είναι θεωρείς φαινόμενο της εποχής ή κάτι κρύβεται πίσω από αυτό;
«Νομίζω ότι και στις τρεις περιπτώσεις η επικεφαλίδα είναι μια. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Και στις τρεις περιπτώσεις όλα εξαρτιόντουσαν από έναν άνθρωπο, ελπίζοντας ότι θα εμφανιστούν και άλλοι. Ίσως στον Εργοτέλη να μην ήταν έτσι ακριβώς γιατί είναι άλλο μέγεθος και λόγω της μπάλας, αλλά ο κ. Γιαννουλάκης ήταν και είναι ο βασικός χρηματοδότης. Ας πούμε στην Θήβα ήταν μόνος του ο κ. Ματσαγγούρας και εκεί ίσως εάν οι δύο ομάδες ενώνονταν να ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα, κυρίως για την πόλη».
Επαρχία θα έπαιζες ξανά;
«Εύκολα γυρίζω Κρήτη, απλά τώρα δυσκολεύει το πράγμα λόγω της μικρής. Αλλα η αλήθεια είναι ότι στο Πικέρμι έχω βρει την ηρεμία μου, γιατί έχω ανθρώπους που με σέβονται και είναι φίλοι μου».
Μπορούν να συνυπάρξουν τόσοι πολλοί καλοί παίκτες σε μια ομάδα; Επειδή αναφέρθηκες σε ανθρώπους και επειδή το Πικερμι φέτος έχει μαζέψει «ονόματα».
«Φυσικά και μπορούν. Με έναν καλό προπονητή με ρόλους και με κατευθύνσεις ναι μπορεί σίγουρα. Οι προσωπικότητες υπάρχουν παντού απλά εμείς προσπαθούμε να βάλουμε το ‘’εγώ’’ κάτω από την ομάδα γιατί όλοι θέλουμε να κερδίσουμε. Σημαντικό είναι ότι είμαστε καλά μεταξύ μας, από την πρώτη μέρα.
Όσον αφορά το μπάσκετ θεωρείς ότι έχει φτάσει πάτο;
«Δεν ξέρω εάν έχουμε φτάσει ''πάτο'' ειλικρινά δεν είμαι ειδικός, ούτε μπορώ να σκεφτώ πως το σκέφτονται αυτοί που διοικούν την κατάσταση. Θα μπορούσα να σου πω ότι πλέον εκ των αποτελεσμάτων δεν βαδίζουμε σε καλό δρόμο. Εννοώ για τις Εθνικές Ομάδες σε νεαρές ηλικίες η παραγωγικότητα μας πλέον έχει πέσει. Καπαοτε παίζαμε πρωταθλήματα που την τελευταία αγωνιστική δεν ήξερες ποιος θα ανέβει και ποιος θα πέσει απλά ήταν πανελλαδικά όλες οι εθνικές κατηγορίες. Στις μικρές ηλικίες πλέον μαζεύονται όλοι οι καλοί παίχτες σε μια ομάδα και απλά παίζουν τέσσερα ματς την χρόνια. Κάποτε σε νεαρές ηλικίες έφευγα να πάω να παίξω στο Πέραμα και δεν ήξερα τι θα γίνει με τον Ολυμπιακό και δεν ήξερε ο Ολυμπιακός τι θα γίνει και έπαιζα στην Ευρυάλη. Κάθε γειτονιά είχε τρεις τέσσερις παίχτες και κέρδιζε ο ένας τον άλλον. Υπήρχε ανταγωνιστικότητα. Τώρα απλά έχουν μαζευτεί όλοι οι καλοί παίκτες σε τέσσερις ομάδες της Αττικής. Περνάει η μία και τα μισά ματς λήγουν 120-30 χωρίς καμία λογική. Για εμένα αυτό, κάνει τα παιδιά αδιάφορα και από πρωταγωνιστές σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα έναν από τους δώδεκα ρολίστες».
Υπάρχει λύση σε όλο αυτό;
«Λύση δεν υπάρχει. Εάν τα παιδιά δεν τα αφήσουν στην ησυχία τους, να είναι μόνο αυτά και ο προπονητής τους. Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή, περιλαμβάνει τους πάντες, προέδρους, προπονητές, παίκτες, μπαμπάδες, μαμάδες και πάνω από όλους τους μάνατζερ. Για εμένα η λύση είναι ν αφήσετε το παιδί ήσυχο, μόνο με τον προπονητή του».
Αυτό το πιστεύεις για το μπάσκετ ή γενικά για τον αθλητισμό;
«Φυσικά και το πιστεύω. Κανένα παιδί δεν πάει χαμένο εάν πραγματικά αξίζει σίγουρα θέλει και τύχη για να πετύχει. Αλλά μόνο ο προπονητής μπορεί να είναι αντικειμενικός. Οι γονείς δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και εγώ για το παιδί μου θα νομίζω τα καλύτερα. Και φυσικά και θα τα θέλω κι όλας, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι και το σωστό».
«Προσεχώς» έρχονται αλλαγές στην διοίκηση της Ομοσπονδίας. Βλέπεις αλλαγή προς το καλό όσον αφορά τις χαμηλές κατηγορίες, μετά από αυτές;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω παρακολουθήσει σχεδόν καθόλου. Από το λίγο που το παρακολούθησα, καθαρά προσωπική μου άποψη πάλι εκ του αποτελέσματος ο κύριος Λιόλιος δείχνει ότι ίσως θα μπορούσε να βάλει βάσεις μιλάω καθαρά έχοντας άποψη μόνο από την εικόνα του Προμηθέα, ίσως και ο κύριος Αγγελόπουλος να έκανε την διαφορά πάλι βάζοντας υπόψιν μου την πορεία του με τον Ίκαρο. Νομίζω ότι έχουν την όρεξη και την ικανότητα και οι δυο τους να κάνουν τη διαφορά».
photo: «Μπει δεν Μπει»
