Στο παρόν και το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ αναφέρθηκε ο πρόεδρος της ΕΟΚ Γιώργος Βασιλακόπουλος, που ήταν εκ των πρώτων ομιλητών στη γενική συνέλευση της FIBA Europe που έλαβε χώρα στο Μόναχο.
Ο ισχυρός άνδρας της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης ήταν παράλληλα και ο πρόεδρος της επιτροπής που συνέταξε το νέο καταστατικό της Διεθνούς Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. Στην ομιλία του, επί γερμανικού εδάφους, ανέφερε: «Αγαπητοί φίλοι, μετά τις κρίσιμες και ρηξικέλευθες αποφάσεις που πήραμε σε δύο διαδοχικά Συνέδρια το 2014, θα ανέμενε κανείς ότι το Συνέδριο του 2019 θα αποτελούσε την ευκαιρία να ελέγξουμε το κατά πόσον οι αποφάσεις αυτές έχουν όντως και πλήρως εφαρμοστεί και να αποφασίσουμε για τα επόμενα βήματα με βάση τη νέα δομή, που θα βασίζεται στην έννοια της ΜΙΑΣ FIBA. Ωστόσο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, είμαι στη δυσάρεστη θέση να διαπιστώσω ότι πολύ λίγα έχουν αλλάξει και ότι η κατάσταση είναι ίσως χειρότερη από το 2014.
Όντως, στην Ευρώπη η FIBA εξακολουθεί να πλήττεται από τη διαμάχη της με την Ευρωλίγκα. Αντί η FIBA να αναλάβει τον έλεγχο του μπάσκετ στην ήπειρό μας, βλέπουμε ότι αφενός μεν η Ευρωλίγκα ευημερεί, ενώ ιδιωτικά εμπορικά συμφέροντα αυξάνουν την επιρροή τους. Η επιθετικότητα και η προκλητική αλαζονεία της Ευρωλίγκας ξεπερνάει πλέον κάθε όριο. Κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς καμία πραγματική συνέπεια. Παρεμποδίζουν τα Πρωταθλήματα των Εθνικών Ομάδων, υπονομεύουν τις διεθνείς και εθνικές διοργανώσεις, και δίνουν ακόμη και μαθήματα επί παντός επιστητού. Η Ευρωλίγκα και τα σωματεία της κυριαρχούν στην επιρροή των ΜΜΕ, προωθώντας τις γνώμες και τις θέσεις τους , υποβιβάζοντας ταυτόχρονα τις αρχές και το έργο μας. Η κοινή γνώμη επηρεάζεται κυρίως από τους υπεύθυνους Τύπου των σωματείων της Ευρωλίγκας και των αφεντικών τους. Και από την πλευρά μας επιδεικνύουμε μία ανεξήγητη έλλειψη ενέργειας και πρωτοβουλίας. Δεν δημιουργούμε, απλώς τρέχουμε πίσω από πρωτοβουλίες και γεγονότα που δημιουργεί η άλλη πλευρά. Και το χειρότερο όλων είναι η απραξία μας σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των αποφάσεων του Συνεδρίου μας.
Η έννοια της ΜΙΑΣ FIBA, σε συνδυασμό με το νέο Καλεντάρι, αποσκοπεί να μας οδηγήσει σε μία πολύ πιο δημιουργική εποχή για το Παγκόσμιο Μπάσκετ , μία εποχή αυξημένης ευημερίας. Σαν ΜΙΑ FIBA μπορούμε να είμαστε ισχυρότεροι και να αντιμετωπίζουμε τις μεγάλε προκλήσεις πολύ πιο αποτελεσματικά. Δυστυχώς, αντί να επιταχύνουμε τις μεταρρυθμίσεις μας, αποδειχθήκαμε ανίκανοι να επιτύχουμε σημαντική πρόοδο προς την κατεύθυνση αυτή.
Όσον αφορά το μέλλον, αισθάνομαι πολύ προβληματισμένος και ανήσυχος όταν αναλογίζομαι το πού πηγαίνει το Ευρωπαϊκό Μπάσκετ. Σημαντικές προκλήσεις δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με μοιρολατρία και αναβλητικότητα. Ο ρόλος των Εθνικών Ομοσπονδιών τείνει να γίνει διακοσμητικός και σε κάποιο μέτρο διεκπεραιωτικός -δεν επιλύουν κρίσιμα ζητήματα και δεν καθοδηγούν το άθλημα στη χώρα τους στην πρόοδο και την προκοπή. Τα τελευταία χρόνια, δεν ενθυμούμαι να έχω παρακολουθήσει κάποια σημαντική συζήτηση για το παρόν και το μέλλον του Μπάσκετ στην ήπειρό μας. Ίσως κάποιοι από εσάς να έχουν συμμετάσχει σε κάποια τέτοια συζήτηση. Αυτό θα ήταν καλή εξέλιξη. Ωστόσο, τέτοιες συζητήσεις, εφόσον γίνονται, δεν πρέπει να παραμένουν προσωπικές ή σε στενό κύκλο, διότι αντιστοιχούν στον κύριο και συνεχή ρόλο μας, ένα ρόλο που ήταν, είναι και πρέπει να είναι επιτελικός.
Ο ρόλος μας πρέπει να είναι κυρίαρχος στον τομέα μας, πρέπει εμείς να καθορίζουμε και ελέγχουμε την ατζέντα των γεγονότων, και όχι απλώς να τρέχουμε πίσω από αυτά, όπως δυστυχώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Πολλοί γύρω μας προσπαθούν να υποβαθμίσουν το ρόλος μας, τις διοργανώσεις μας, τις αναπτυξιακές μας προσπάθειες. Όλοι μας έχουμε ακούσει για την κυνική παρέμβαση του εκπροσώπου της Ευρωλίγκας, ο οποίος εδώ και λίγες ημέρες δήλωσε ότι τα Εθνικά Πρωταθλήματα είναι διοργανώσεις 3ου επιπέδου στην Ευρώπη. Αυτό είναι απαράδεκτο. Τα Εθνικά Πρωταθλήματα θα πρέπει να αναγνωρίζονται ως η 1η διοργάνωση στην Ευρώπη, διότι αποτελούν τα θεμέλια του Ευρωπαϊκού Μπάσκετ. Αλλά πώς να προστατεύσουμε και να αναπτύξουμε τα Εθνικά μας Πρωταθλήματα όταν δεν τα ελέγχουμε; Οι χώρες μας έχουν καταντήσει αποδέκτες και συντηρητές ενός μεγάλου μεταναστευτικού ρεύματος. Έχουμε καταντήσει το γενναιόδωρο καταφύγιο παικτών και άλλων επαγγελματιών που απορρίπτονται από το ΝΒΑ ή την Κίνα, και αυτό σε βάρος των Ευρωπαίων παικτών και του Ευρωπαϊκού αναπτυξιακού σχεδίου.
Παρατηρώ με ιδιαίτερη θλίψη σε χώρες που υπήρξαν πρωτοπόροι στην προστασία του Ευρωπαϊκού Μπάσκετ, ομάδες όπου 8 από τους 10 παίκτες είναι μη-Ευρωπαίοι. Υπάρχουν στιγμές όπου και οι 10 παίκτες μέσα στον αγωνιστικό χώρο είναι μη-Ευρωπαίοι. Και χαρακτηριστικό κοινό γνώρισμα όλων των πρωταθλημάτων μας είναι ότι τα 9/10α του αγωνιστικού χρόνου ανήκουν στους μη-Ευρωπαίους παίκτες. Ταυτόχρονα, οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι παίκτες μετακινούνται προς το ΝΒΑ και την Κίνα ανεξέλεγκτα και χωρίς κανένα όριο. Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι ότι το Ευρωπαϊκό Μπάσκετ χάνει την απήχησή του στην Ευρωπαϊκή κοινωνία. Οι επιπτώσεις -τόσο σε αθλητικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο- θα είναι ίσως ιδιαίτερα σκληρές και πιθανώς μη αναστρέψιμες τα επόμενα χρόνια.
Εδώ και μερικά χρόνια, είχα επισημάνει τους κινδύνους από ένα νέο είδος παρείσακτων στον κόσμο του αθλητισμού, τους ατζέντηδες. Είχα προειδοποιήσεις ότι σταδιακά θα αποκτήσουν τον έλεγχο του αθλήματός μας και για αυτό έπρεπε να αντισταθούμε και να αγωνιστούμε για να διατηρήσουμε τις Εθνικές και Ευρωπαϊκές μας ταυτότητες. Δυστυχώς, σήμερα είναι προφανές ότι αυτή τη μάχη την κέρδισαν οι ατζέντηδες, οι οποίοι πλέον κυριαρχούν σε όλες τις διοργανώσεις μας και τα αναπτυξιακά μας προγράμματα, τόσο σε Εθνικό όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, με αποτέλεσμα να έχουμε την εισβολή των μη-Ευρωπαίων παικτών, ενώ τα μεγαλύτερα ταλέντα εγκαταλείπουν την ήπειρό μας. Πέραν των παραπάνω, παρατηρούμε και άλλες κρίσιμες παρεμβάσεις στο άθλημά μας, όπως η αυξανόμενη αρνητική επιρροή του στοιχηματισμού, καθώς και οι διασπαστικές κινήσεις από τις αποκαλούμενες «ανεξάρτητες» Εθνικές και Διεθνείς Λίγκες.
Με όλες αυτές τις καταστάσεις, είμαστε πλέον σε έναν κόσμο που κυριαρχείται και διοικείται από τους μεσίτες-ατζέντηδες, που δρουν ανεξέλεγκτα και, επειδή οι σχετικοί κανονισμοί μας είναι πολύ αδύνατοι, κάνουν ό,τι θέλουν, ενεργώντας με γνώμονα τα προσωπικά οικονομικά τους συμφέροντα. Όλα τα παραπάνω, τα οποία έχω επισημάνει εδώ και καιρό (δεν είμαι Προφήτης, ούτε Πρόδρομος, είμαι απλώς ένας άνθρωπος με κοινό νου) δεν περιορίζονται στο Μπάσκετ, αλλά επηρεάζουν όλα τα μεγάλα αθλήματα. Δυστυχώς έως και σήμερα αντιμετωπίζονται από τους έχοντες την ευθύνη διακίνησης του αθλητισμού στην ήπειρό μας με κάποια μοιρολατρία και σίγουρα με έλλειψη αποφασιστικότητας. Έτσι λοιπόν σας ερωτώ, σαν άνθρωπος που μια ζωή υπηρετεί το Ευρωπαϊκό Μπάσκετ, εμείς τι κάνουμε, εμείς πώς αντιδρούμε, πώς κινούμαστε προκειμένου να ανατρέψουμε όλες αυτές τις εκφυλιστικές καταστάσεις;
Είναι τώρα ώρες ευθύνης, πρέπει να ξεπεράσουμε την κρίση και τις επιφυλάξεις, να προστατεύσουμε το Ευρωπαϊκό Μπάσκετ και ειδικότερα τα Εθνικά Πρωταθλήματα και την παραγωγική διαδικασία. Προϋπόθεση μία ισχυρή, αποφασιστική και ενωμένη FIBA, ικανή να αντιμετωπίσει με επιτυχία όλες τις δύσκολες προκλήσεις, ικανή να ελέγξει και να καθοδηγήσει το Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο Μπάσκετ, ικανή να βοηθήσει τις Εθνικές Ομοσπονδίες να πετύχουν και να ευημερήσουν, ικανή να οδηγήσει το Παγκόσμιο Μπάσκετ πολύ ψηλότερα».
