Λίγο πριν μπει στο αεροπλάνο με προορισμό την Κωνσταντινούπολη, ο Βαγγέλης Μάντζαρης μίλησε στο basketa.gr για το τι πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός για να επαναλάβει τον άθλο του ΄12!
Ανεξάρτητα από το ποια ομάδα υποστηρίζεις, ποια φανέλα έχεις στην ντουλάπα σου και πιο σύνθημα κάνεις πρόβα πριν βρεθείς με τους κολλητούς σου και πάρετε τον δρόμο για το γήπεδο, πρέπει να παραδεχθείς τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Για να στο θέσω πιο σωστά, αν είσαι σκεπτόμενος και πάνω απ’ όλα ΥΓΙΗΣ ΦΙΛΑΘΛΟΣ, θα πρέπει να τον χειροκροτήσεις, όρθιος! Αν μιλάς και την αγγλική, να του προσφέρεις ένα “Stading Ovation”. Το αξίζει! Διότι είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος αυτής της μίζερης χώρας που θα σου δώσει χαρά, έστω και εφήμερη. Δεν θα το κάνει η Εθνική ομάδα, ούτε ο Παναθηναϊκός, πόσο μάλλον η ΑΕΚ, ο Άρης και ο ΠΑΟΚ (προς το παρών τουλάχιστον). Η ομάδα του Πειραιά, τα τελευταία εννέα χρόνια είναι… απίκο με την επιτυχία. Έχει γίνει μόνιμος… θαμώνας των Final-4 καθώς αριθμεί έξι και στην Κωνσταντινούπολη θα αναζητήσει τον πέμπο της τελικό και το τρίτο τρόπαιο! Και όπως είπε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στην Media Day “ o Ολυμπιακός είναι σαν ένας καλός μαθητής στο σχολείο. Διαβάζει καλά όλη την χρονιά και κάνει ένα φρεσκάρισμα στο τέλος”. Πόσο καλός “μαθητής” όμως είναι; “Με άριστα το δέκα, ένα οκτώ μας το βάζω! Δεν δίνω περισσότερο για να μην το πάρουμε πάνω μας και μετά δεν διορθωνόμαστε” λέει με περισσίο χιούμορ ο Βαγγέλης Μάντζαρης για να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο: “Αν καταφέρουμε την Παρασκευή και κερδίσουμε, θα το κάνω εννέα κι αν φύγουμε από την Πόλη με την κούπα, ο τόνος θα είναι μεγαλύτερος από το δέκα! Πιστεύω πως, όταν είσαι μέσα στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, είσαι από τις πιο σταθερές σε μία αξιοκρατική Euroleague, ο βαθμός είναι υψηλός. Ολοκληρώσαμε την κανονική διάρκεια από την τρίτη θέση, πέραμε το πλεονέκτημα έδρας και τώρα, να ΄μαστε!”
Τι… σεξ, τι Euroleague
Και να τος, λοιπόν, ο Ολυμπιακός. Ξανά στην Πόλη, ξανά στο Sinan Erdem, ξανά “ο Βασίλης (σ.σ. Σπανούλης) περιμένει το νέο μέλος, ενώ μπαμπάς θα γίνει και ο Γιώργος (σ.σ.Πρίντεζης). Οι οιωνοί φαίνεται να είναι με το μέρος μας”. Αν μη τι άλλο τα επιχειρήματα είναι πολλά. Κι αν τα…. προφητικά πουλιά υπάρχουν ακόμα και δεν έχουν χαθεί κάπου στην μυθολογία, τότε δεν αποκλείεται οι “ερυθρόλευκοι” να πράξουν το ίδιο με το 2012. Και με το 2013. Ότι και για να γίνει, ότι και να έρθει για τον Μάντζαρη “το πρώτο μου τρόπαιο θα είναι πάντα το καλύτερο! Μην τα ξαναλέμε! Σαν την πρώτη φορά δεν έχει. Μα πηγαίνες στο σχολείο, μα κερδίζεις τον πρώτο, μα κάνεις… σεξ, την πρώτη φορά δεν την ξεχνάς! Την θυμάσαι για πάντα! Ειδικά, όπως είχε εξελιχθεί εκείνος ο τελικός, θα τον θυμάμαι εις τους αιώνες των αιώνων!”
Αγώνας αντοχής ή σπριντ; Τι προτιμάς;
Ένας ακόμα οιωνός, τον οποίο ο Βαγγέλης παρέλειψε, είναι πως ο Ολυμπιακός θα ξαναπαίξει με την… ταμπέλα του outsider. Και να μην ήθελε δηλαδή, δεν γίνεται με τις Φενέρ, ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ να είναι οι άλλες τρεις φιναλίστ. 42 εκατομμύρια μπάτζετ οι Ρώσοι, κοντά στα 30 Τούρκοι και Ισπανοί! Πρόσθεσε και ένα… άγχος. Στην ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη βάλε και δύο, σε παίρνει: “Το άγχος για μας ήταν να φτάσουμε στο Final-4. Τώρα που το καταφέραμε, έχουμε απελευθερωθεί από αυτό. Θα πάμε για να παίξουμε και να το διασκεδάσουμε και να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Από κει και πέρα, ότι είναι να γίνει, θα γίνει! Ο κόσμος θα μας έχει ως το outsider γιατί η Φενέρ παίζει στην έδρα της, η ΤΣΣΚΑ είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης και η Ρεάλ… είναι η Ρεάλ, αλλά το να βάζεις “ταμπέλες” είναι πολύ υποκειμενικό. Δεν υπάρχουν ούτε φαβορί ούτε outsider. Ένα ματς είναι που μπορεί να το πάρει οποιοσδήποτε ή καλύτερα, αυτός που θα βρεθεί στην καλύτερη κατάσταση την συγκεκριμένη μέρα”. Ή κι αυτός που θα έχει αντοχές να καλύψει τα τελευταία… 100 μέτρα. Μην απορείς, διάβασε παρακάτω: “Δυσκολότερο είναι να παίζεις όλη την χρονιά για να φτάσεις στο Final-4. Θα σου θέσω διαφορετικά το ερώτημα. Τι είναι δυσκολότερο, να τρέχεις δέκα χιλιόμετρα ή 100 μέτρα; Κάπως έτσι είναι και η φετινή Euroleague. Καλύψαμε με μεγάλη επιτυχία 9.900 μέτρα και στα τελευταία 100 θα τα δώσουμε όλα”.
Για τον Ντάνιελ και τον “Λότζο”
Πολλάκις μέσα στην σεζόν, ο Σφαιρόπουλος… έσκουζε πως υπολογίζει όλους τους παίκτες του. Θα ήθελε πολύ να έλεγε το ίδιο και τώρα, στο Final-4. Το ίδιο θα θέλανε να ακούσουνε και οι Ντάνιελ Χάκετ και Ματ Λοτζέσκι. Ρίξη τένοντα του δικεφάλου μηριαίου ο πρώτος, σοβαρό πρόβλημα στον αχίλλειο ο δεύτερος. “Ξέρω πως νοιώθουν” λέει ο Μάντζαρης. Και βέβαια ξέρει. “Το έχω περάσει κι εγώ στην Μαδρίτη. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγματα από το να μην μπορείς να παίξεις και να βοηθήσεις την ομάδα σου σε ματς που θα κρίνει μία πρόκριση ή έναν τίτλο. Βλέπω και τον Ματ αλλά και το Ντάνιελ και είσαι σαν… θηρία στο κλουβί. Δυστυχώς, έτσι είναι ο αθλητισμός. Εύχομαι να είναι η τελευταία τους ατυχία και όχι μόνο στα δύο αυτά παιδιά αλλά σε όλους. Τους υπόσχομαι πως θα τα δώσουμε όλα και γι’αυτούς”.
Οι σοβαρές ειδήσεις στα… ψιλά γράμματα
Πλην της Φενέρ που και να ήθελε δεν γινόταν αλλιώς, καμία από τις άλλες τρεις ομάδες δεν θα ήθελε να βρίσκεται για περισσότερη από μία ημέρα στην Κωνσταντινούπολη. Πόσο μάλλον για πέντε. Βλέπεις, οι τρομοκρατικές επιθέσεις έχουν μετατρέψει έναν must προορισμό σε… μακριά και αλάργα αλλά τι να το κάνεις. Ο Ζόρντι Μπερτομέου πήρε πολλά εκατομμύρια για να μην αλλάξει τον τόπο προορισμού. Τέλος πάντων! “Προσπαθούμε να μην τα σκεφτόμαστε αυτά. Δυστυχώς, έτσι όπως έγινε η κοινωνίας μας, τέτοιες θλιβερές ειδήσεις περνάνε αδιάφορες. Βλέπεις πως έγινε μία τρομοκρατική επίθεση και αδιαφορείς. Λες “άλλη μία, οκ”. Αυτό είναι το χειρότερο γιατί έτσι μας έχουν κάνει. Θα προσπαθήσουμε να έχουμε στο μυαλό μας μόνο το μπάσκετ. Θα πάμε στην Κωνσταντινούπολη, συγκεντρωμένοι στον στόχο μας κι ελπίζω, όλα να κυλήσουν ομαλά”.
