Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο την Κυριακή το βράδυ από το να σηκώσει η ΑΕΚ την κούπα της περσινής σεζόν στο Basketball Champions League. Διότι μετά από 80 αγωνιστικά λεπτά έχει πείσει ότι είναι η καλύτερη ομάδα του final-8.
Νομίζω ότι στον ημιτελικό με τη Σαραγόσα είδαμε όχι απλώς την καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης, αλλά την καλύτερη ΑΕΚ της εποχής του Μάκη Αγγελόπουλου. Κάποιοι θυμούνται και άλλες ανάλογες εμφανίσεις (τον τελικό του φάιναλ φορ του 2018 με τη Μονακό, τον τελικό Κυπέλλου του 2018 με τον Ολυμπιακό, τον περσινό αγώνα πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό...), όμως σε καμία από αυτές η ΑΕΚ δεν είχε τόσο μεγάλη ποιότητα και πληρότητα στο ρόστερ και τόσο μεγάλη γυαλάδα στο μάτι όλων των παικτών της, όσο αυτές που εμφάνισε το Σάββατο το βράδυ. Κέρδιζε με 30 πόντους τη Σαραγόσα κι οι παίκτες που βρίσκονταν στο παρκέ έπαιζαν άμυνα λες και δεν υπήρχε αύριο. Αυτός ο συνδυασμός ποιότητας, εμπειρίας και διάθεσης δεν έχει υπάρξει ξανά στην ΑΕΚ την τελευταία επταετία.
Τη διαφορά, πάντως, για την Ένωση σε αυτό το final-8 κάνουν οι Έλληνες παίκτες της, πλην του Νίκου Ζήση. Δεν εξαιρώ τον αρχηγό επειδή υστερεί, κάθε άλλο. Η ηρεμία και η σύνεση που δίνει στο παιχνίδι της ομάδας είναι εμφανής και πολύτιμη. Αλλά ο Νίκος παίζει στο επίπεδο της Ευρωλίγκας σχεδόν όσα χρόνια ζει ο Ρογκαβόπουλος, έχει φάει με το κουτάλι τις κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει σε τέτοια παιχνίδια και το κάνει. Αντίθετα, οι υπόλοιποι Έλληνες της ΑΕΚ έχουν πολύ μικρότερη εμπειρία και λιγότερες παραστάσεις από αυτό το επίπεδο. Και η απόδοσή τους ήταν πριν από το τζάμπολ ένα ερωτηματικό.
Όμως ο Γκίκας παίζει πιο ώριμα από ποτέ στην καριέρα του, ο Χρυσικόπουλος αναλαμβάνει ευθύνες στην επίθεση και δηλώνει δυναμικό "παρών", ο Γιάνκοβιτς δίνει μάχες στην άμυνα και εκτελεί από την περιφέρεια, ο Ρογκαβόπουλος παίζει με ενθουσιασμό και δίνει λύσεις και στις δύο πλευρές του παρκέ. Έτσι, λοιπόν, βγαίνει ο Γκίκας και μπαίνει ο Ράις, βγαίνει ο Χρυσικόπουλος και μπαίνει ο Ματσιούλις, οι Γιάνκοβιτς, Ρογκαβόπουλος συνθέτουν ένα πολύ αποτελεσματικό δίδυμο στη θέση "3" και δίπλα τους παίζει ολόκληρος Λοτζέσκι. Και κάπως έτσι η ΑΕΚ αλλάζει παίκτες και σχήματα στη διάρκεια του αγώνα, αλλά ο ρυθμός της δεν πέφτει, είναι μια ομάδα-Λερναία Ύδρα με ένα σωρό κεφάλια που δαγκώνουν και ο αντίπαλος δεν ξέρει από πού να πρωτοφυλαχθεί. Ως εκ τούτου είναι απολύτως φυσιολογικό να έχει τελειώσει τους δύο πρώτους αγώνες του final-8 σκοράροντας 96,5 πόντους κατά μέσο όρο.
Και απολύτως λογικό να περιμένουμε όλοι ότι την Κυριακή το βράδυ θα σηκώσει ξανά, όπως το 2018, την κούπα...
