Η αλήθεια είναι πως για τον Παναθηναϊκό ήταν μια παράξενη χρονιά που σίγουρα δεν έχει προηγούμενο. Έγιναν τα πάντα όλα που λένε. Αν είναι κάποιος ειλικρινής θα παραδεχθεί πως δεν περίμενε ποτέ και με τίποτα μετά το 0-3 από τη Φενέρμπαχτσε πως θα μπορούσε η ομάδα να πανηγυρίσει τίτλο και μάλιστα στο ΣΕΦ, έχοντας χάσει από νωρίς το πλεονέκτημα έδρας.
Ο Τζέιμς και ο Γκιστ
Τα θέματα και τα προβλήματα δεν άρχισαν από τα playoffs της Ευρωλίγκας. Ήταν εκεί πολύ νωρίτερα. Ο τραυματισμός του Μάικ Τζέιμς και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο αυτός προέκυψε (περνώντας το χέρι του μέσα από μια τζαμαρία στο ΟΑΚΑ) δεν ήταν και ο καλύτερος οιωνός για τη συνέχεια. Ο τραυματισμός του Τζέιμς Γκιστ στον αγώνα με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη, τη στιγμή μάλιστα που η ομάδα έδειχνε στα πρόθυρα μιας ιδιαίτερα σημαντικής νίκης, έκοψε την ομάδα στα δύο. Ο Γκιστ είναι ο παίκτης που ξέρει να παίζει το παιχνίδι του Νικ Καλάθη στην επίθεση και ήταν αυτός που θα έκλεινε κάθε διάδρομο στην άμυνα. Και ήταν και ένα από τα πιο βασικά κομμάτια του σχεδιασμού, καθώς υπολογιζόταν πως θα βοηθήσει και στη θέση του σέντερ, μαζί με τους Σίνγκλετον και Μπουρούση φυσικά, όπως τα είχε σχεδιάσει αρχικά ο Αργύρης Πεδουλάκης.
Ο Παναθηναϊκός στράφθηκε στον Κένι Γκάμπριελ για να καλύψει το κενό, έναν παίκτη που διαθέτει κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τον Γκιστ, με τις διαφορές όμως να είναι ξεκάθαρα περισσότερες. Κι όλα αυτά σε μια ομάδα που για πρώτη φορά από το 2004 κλήθηκε να παίξει χωρίς τον Δημήτρη Διαμαντίδη και μια ομάδα που ουσιαστικά ξαναχτίστηκε από την αρχή με ελάχιστα κοινά σημεία αναφοράς σε σχέση με την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο.
Η αλλαγή σκυτάλης
Στην πορεία προέκυψε και αλλαγή προπονητή με το πλεονέκτημα της έδρας να έχει χαθεί (κακά τα ψέματα, στους αγώνες μεταξύ των δύο κρίνεται). Ο Τσάβι Πασκουάλ ανέλαβε μια ομάδα που ουσιαστικά δεν ήξερε και χρειάστηκε χρόνος για να την μάθει τόσο αγωνιστικά, όσο και ως χαρακτήρες παικτών. Ο επιτυχημένος προπονητής έτσι κι αλλιώς δεν είναι μόνο αυτός που σχεδιάζει ένα καλό σύστημα στο πινακάκι, αλλά και αυτός που ξέρει να κάνει και τον… ψυχολόγο, αυτός που βρίσκει τα «κουμπιά» των παικτών που πρέπει να πατήσει για να πάρει αυτό που θέλει. Και σταδιακά το κατάφερε. Και μάλιστα σε μια περίοδο που όλα έδειχναν να γκρεμίζονται.
Ο Παναθηναϊκός κατάφερε από εκεί που πολλοί τον είχαν ξεγράψει, να κάνει την δική του μικρή αντεπίθεση στις τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας και να φτάσει ως το πλεονέκτημα της έδρας. Η νίκη της –ήδη αποκλεισμένης- Ζαλγκίρις Κάουνας του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στην Μπασκόνια, τον έφερε αντιμέτωπο με την Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Αγώνας το δίχως άλλο ειδικών συνθηκών. Το όνομα του Ομπράντοβιτς βάραινε (και βαραίνει) πάνω από την ομάδα και κυρίως στο μυαλό των φιλάθλων. Η Φενέρμπαχτσε μετά από μια χρονιά τραυματισμών, παρουσιάστηκε στη σειρά χωρίς απουσίες, για πρώτη φορά! Παρατάχθηκε χωρίς προβλήματα, όντας κομμένη και ραμένη να φτάσει ως την κατάκτηση του τίτλου στο δικό της Final Four. Πράγμα που έκανε λίγες μέρες αργότερα στην Κωνσταντινούπολη.
Όλα στη φόρα
Κάπου εκεί, μετά από αυτό το 0-3 τα πράγματα έδειχναν να φτάνουν στο απροχώρητο για τον Παναθηναϊκό. Η ομάδα έδειχνε σημεία διάλυσης. Αίφνης βγήκαν στη φόρα όσα ψιθυρίζονταν για ξενύχτια, ποτά και διάφορα άλλα. Λες και τα προηγούμενα χρόνια ή σε άλλες ομάδες οι παίκτες μένουν σε οικοτροφείο. Η αντίδραση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου ήταν να στείλει την ομάδα πίσω στην Αθήνα με πούλμαν. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του άλλωστε, η επιστροφή οδικώς δεν είχε να κάνει με το 0-3, αλλά με τα όσα έφταναν στα αυτιά του (αλλά και στα μάτια του, αφού πλέον υπάρχουν πολλοί… καλοθελητές, σε πολλές ομάδες που στέλνουν και βίντεο με την τεχνολογία να έχει… προοδεύσει) για ξενύχτια και παράβαση κανονισμών.
Οι περισσότεροι ανεξάρτητα από το αν ήθελαν ή όχι, αν συμφωνούσαν ή όχι, μπήκαν στο πούλμαν. Τέσσερις αποφάσισαν να πάρουν το αεροπλάνο. Ένα ακόμη σημείο που ενίσχυε την άποψη πως ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα. Ο Τσάβι Πασκουάλ προτίμησε να μην μιλήσει δημοσίως και να κρατήσει χαμηλούς τόνους. Μίλησε εντός των τειχών. Και χειρίστηκε κάθε θέμα που προέκυψε από αυτή τη «διάσπαση» στην αποστολή με απόλυτη διακριτικότητα και όπως επιβάλλεται για μια ομάδα: Εσωτερικά… Στα αποδυτήρια. Με συζήτηση… Ακόμη και όταν έρχονταν οι διάλογοι μέσω τουίτερ παικτών με φιλάθλους.
«Ι love these guys»
Για πολλούς πάντως, όπως παραδέχθηκαν και χθες εκεί, στα αποδυτήρια στο ΣΕΦ, μπορεί όλο αυτό να ήταν ένα έξτρα κίνητρο. Όπως οι περισσότεροι χθες ανάμεσα στις δηλώσεις τους πετούσαν και ένα «I love these guys» αναφερόμενοι στους συμπαίκτες τους, δείχνοντας πως ίσως τελικά η ομάδα αυτή να έγινε ομάδα με τον δικό της τρόπο. Λίγο (;) ανορθόδοξο μεν, αλλά τον βρήκε και τον βρήκε την καταλληλότερη στιγμή. Η τελευταία βόλτα με πούλμαν ήταν τελείως διαφορετική από αυτή του Απριλίου και δεν θα έλειπε κανείς.
Η σχέση με τον κόσμο
Ένα κομμάτι της συνολικής εικόνας που φαινόταν να έχει χαθεί, ήρθε και αυτό να βρει τη θέση του για τον Παναθηναϊκό. Στο δεύτερο τελικό τα εισιτήρια που είχαν μείνει απούλητα ήταν ουκ ολίγα. Οι κενές θέσεις στο ΟΑΚΑ για πρώτη φορά σε τελικό με τον Ολυμπιακό έβγαζαν μάτι. Ήταν φανερό πως πολλοί δεν πίστευαν ακόμη στην ομάδα και στις δυνατότητές της. Ο τέταρτος τελικός ήταν μια κάπως διαφορετική ιστορία. Όμως η μέρα του πέμπτου τελικού ήταν αυτή που έδειξε να γεφυρώνει οριστικά την απόσταση που πήγε να δημιουργηθεί ανάμεσα σε κόσμο και ομάδα. Ο κόσμος που είχε μαζευτεί για να υποδεχθεί την αποστολή στην επιστροφή της από το ΣΕΦ γέμιζε το ΟΑΚΑ με το παραπάνω. Εκεί στο φινάλε, ίσως να ξαναβρήκε τη θέση του και το τελευταίο κομμάτι του παζλ.
Και τώρα η συνέχεια
Η συνέχεια είναι… άλλου παπά ευαγγέλιο που λένε. Η παρουσία του Πασκουάλ και των συνεργατών του θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη και η μαγιά είναι εκεί, υπάρχει για τη συνέχεια. Για να προστεθούν αυτά τα κομμάτια που χρειάζεται για να παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός το πρόσωπο των τελευταίων εβδομάδων από την αρχή της χρονιάς. Χωρίς ξήλωμα… Με προσεκτικές κινήσεις που θα προσβλέπουν και στο αύριο… Ίσως και με έναν ακόμη πιο ελληνικό κορμό που θα βάλει τα αγωνιστικά στεγανά και για τις επόμενες χρονιές…
