Ο Ταϊρίς Ράις, που ξεκίνησε την επαγγελματική σταδιοδρομία του από τον Πανιώνιο το 2009, μίλησε για τους «κυανέρυθρους», τις εμπειρίες του από τη χώρα μας, τις μονομαχίες ανάμεσα στο Δημήτρη Διαμαντίδη και το Βασίλη Σπανούλη που του έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες στο μυαλό και, φυσικά, την Μπάμπεργκ. Αναφέρθηκε, επίσης, στο Γιώργο Μπαρτζώκα και την Μπαρτσελόνα.
Στα 31 του, έχοντας κερδίσει τόσο την Ευρωλίγκα (2014, Μακάμπι Τελ Αβίβ) όσο και το Eurocup (2015, Χίμκι), ο Αμερικανός γκαρντ θα διεκδικήσει με το γερμανικό συγκρότημα ακόμα έναν τίτλο, στο φετινό Basketball Champions League. Λίγο πριν τον ημιτελικό με τη Βίρτους Μπολόνια, ο Ταϊρίς Ράις μίλησε για το πώς ξεκίνησε την καριέρα του από τη Νέα Σμύρνη, την παρουσία του στη Βαμβέργη, την ΑΕΚ που απέκλεισαν στα προημιτελικά και τον τρομερό Χάουαρντ Σαντ-Ρος. Αναλυτικά όλα είπε…
-Τι θυμάσαι από τον Πανιώνιο;
«Ήταν η πρώτη εμπειρία. Σκληρή εμπειρία Ήταν η πρώτη χρονιά που η οικονομία άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα. Υπήρχαν πολλά προβλήματα στην επικοινωνία. Όχι, όμως, μέσα στο γήπεδο, αλλά εκτός γηπέδου. Θα μπορούσε να είναι καλύτερα, αλλά και χειρότερα. Συνολικά, ήταν μια σπουδαία εμπειρία, που μου δίδαξε πολλά και στο γήπεδο, με δεδομένο ότι ήταν η πρώτη χρονιά μου στην Ευρώπη. Έμαθα πάρα πολλά. Το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν πολύ δυνατό ακόμα. Πολλοί μεγάλοι παίκτες έπαιζαν τότε στην Ελλάδα. Σε άλλες ομάδες, αλλά και στη δική μου. Με βοήθησε να καταλάβω πολλά και να γίνω σαν κι αυτούς τους σπουδαίους παίκτες που έπαιζαν τότε στην Ελλάδα. Προσπάθησα το όνομά μου να μπει στην ίδια πρόταση που αναφερόταν σε εκείνους. Ο μοναδικός στόχος μου ήταν να κερδίσω το σεβασμό παίζοντας με παίκτες όπως ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης. Νομίζω ότι το κατάφερα».
-Ήταν το καλύτερο ή το χειρότερο καλωσόρισμα που θα μπορούσες να έχεις στην Ευρώπη η εμπειρία σου στον Πανιώνιο;
«Ασφαλώς ήταν το καλύτερο. Αυτό που έγινε σε επίπεδο μπάσκετ ήταν σπουδαίο. Κάναμε μια χρονιά που εξέπληξε πολλούς. Τα άσχημα που συνέβαιναν ήταν ένα μάθημα να μένεις συγκεντρωμένος στο στόχο σου και να αντιληφθείς τελικά ότι κάποια πράγματα, που δεν είναι στο χέρι σου να τα αλλάξεις, δεν πρέπει να τα αφήσεις να επηρεάζουν τη ζωή σου μέσα στο γήπεδο. Από τη μία καταλαβαίνεις ότι έτσι είναι η δουλειά που επέλεξα κι από την άλλη να αντιλαμβάνεσαι ποια είναι τα όριά σου και να τα ξεπερνάς. Με βοήθησε να "χτίσω" χαρακτήρα και να καταλάβω τι άνθρωπος είμαι».
-Έμαθες ότι εκείνο το γήπεδο, στο οποίο έκανες τα πρώτα βήματά σου στην Ευρώπη, κατεδαφίζεται;
«Ναι, μου το είπε ο Νίκος. Κρίμα! Θυμάμαι πολλά πράγματα από εκείνη την εποχή. Διαφορετικά, παράξενα, ιδιαίτερα. Τα τζάμια, τους φιλάθλους, την εξέδρα, την οροφή, τα αντικείμενα που έφευγα από την εξέδρα (γελάει)… Όλα!».
-Για το πρόσωπό σου ο καθένας μπορεί να έχει διαφορετική άποψη. Έχεις καταφέρει τα πάντα, αλλά και πάλι νιώθεις ότι πρέπει να είσαι σε μια διαδικασία να αποδεικνύεις τον εαυτό σου συνεχώς. Αλήθεια, τι πήγε στραβά μέχρι τώρα;
«Ειλικρινά δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Κάποιες φορές στην καριέρα σου είσαι δίπλα σε ανθρώπους με τους οποίους δεν έχεις την ίδια φιλοσοφία. Εγώ πάντα ερχόμουν με τη νοοτροπία του αουτσάιντερ, του ανθρώπου που πάντα είχε κάτι να αποδείξει. Στήριζα τα πάντα στη δουλειά και στο χαρακτήρα μου μέσα στο γήπεδο. Μπορεί να μην είμαι ο καλύτερος άνθρωπος που υπάρχει, αλλά μέσα στο γήπεδο ξέρεις ότι θα δώσω τα πάντα για να νικήσει η ομάδα μου. Έχω αυτή την νοοτροπία. Μόνο αυτό μπορώ να σκεφτώ σχετικά με το ερώτημά σου εάν πήγε κάτι στραβά».
-Είσαι χαρούμενος στην Μπάμπεργκ; Θέλω μια απόλυτα ειλικρινή απάντηση!
«Όταν ήρθε η πρόταση από την Μπάμπεργκ ήξερα πολύ καλά πού πήγαινα να εργαστώ. Είχα παίξει κάμποσες φορές εναντίον της, από τότε που αγωνίστηκα στην Μπάγερν, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις. Ήμουν σίγουρος ότι ήταν η τέλεια επιλογή για εμένα. Ηρεμία σε μια μικρή πόλη και όλη η προσοχή στραμμένη στο μπάσκετ. Σκέφτεσαι το μπάσκετ 24/7 και αυτό χρειαζόμουν, προερχόμενος από μια άσχημη περιπέτεια».
-Πώς νιώθεις που παίζεις στο BCL; Παρουσιάζει μια πρόκληση για εσένα η διοργάνωση και το γεγονός ότι η Μπάμπεργκ ήρθε από την Ευρωλίγκα;
«Όταν παίζεις σε μια διοργάνωση είναι πρόκληση έτσι κι αλλιώς να την κερδίσεις. Δεν με ενδιαφέρει εάν θεωρώ τον εαυτό μου παίκτη της Ευρωλίγκας. Είμαι εδώ για να κάνω τη δουλειά και να κερδίσω. Είμαι ευτυχής που έχω αυτή την ευκαιρία. Είναι πολύ μεγάλη επιτυχία που βρισκόμαστε εδώ. Δουλέψαμε πολύ σκληρά με τους συμπαίκτες μου για να τα καταφέρουμε».
-Θυμήσου κάποιους παίκτες από την Ελλάδα, στους οποίους, ως νέος τότε, είχες στρέψει το βλέμμα σου και ένιωθες ότι μπορείς να πάρεις κάποια πράγματα από το παιχνίδι τους;
«Κοίτα, αρχικά πρέπει να σου πω ότι παίρνω στοιχεία από παίκτες σε ολόκληρη την καριέρα μου. Αλλά τότε στην Ελλάδα ήταν κάτι διαφορετικό. Έπαιζα με εκείνο το… τέρας στον Παναθηναϊκό, το Δημήτρη Διαμαντίδη, έπαιξα με το Σπανούλη, το Γιασικεβίτσιους. Ο Ολυμπιακός είχε τον Παπαλουκά. Κατόπιν έπαιξε με το Σέρχιο, τον Ντε Κολό, το Γιουλ. Παιδιά που βλέπει και καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή ότι δούλεψαν σκληρά για να φθάσουν στο σημείο που βρέθηκαν…».
-Λοιπόν, ξέχνα το γεγονός ότι είμαι Έλληνας και απάντησέ μου στην εξής ερώτηση: στο αμερικανικό μπάσκετ όλοι μιλούν για το μεγάλο δίδυμο, το Λεμπρόν και τον Τζόρνταν, θεωρώντας ότι είναι οι καλύτεροι παίκτες που εμφανίστηκαν ποτέ. Εάν σου έκανα την ίδια ερώτηση για την Ευρώπη, ποιο είναι το πιο ιστορικό δίδυμο και οι καλύτεροι παίκτες που είδες ποτέ εσύ να παίζουν εδώ, τι θα απαντούσες;
«Θα σου απαντήσω με κάθε ειλικρίνεια: Το ματς απ που έβλεπα πάντα ήταν αυτό του Σπανούλη και του Διαμαντίδη. Έβλεπα τα πάντα, ακόμα κι όταν ήμουν στο σπίτι, στην Αμερική, μετά το τέλος της σεζόν. Δεν το έχανα για τίποτα στον κόσμο. Είδα το Σπανούλη να βάζει το τελευταίο σουτ μπροστά στο Διαμαντίδη στο τελευταίο ματς της καριέρα του. Αυτή είναι μια πραγματικά ιστορική στιγμή και μου είναι αδύνατον να την ξεχάσω».
-Ακόμα κι αν είσαι χάλια σε ένα παιχνίδι όχι μόνο θα πάρεις το νικητήριο σουτ, αλλά θα το βάλεις κιόλας. Τελικά, ποιο είναι το… μυστικό του «clutch» παίκτη;
«Δεν έχω ιδέα.. Είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Του χαρακτήρα, της νοοτροπίας, της εμπειρίας, των παραστάσεων και της ετοιμότητας να ανέβεις στο βαγόνι που θα σε οδηγήσεις στη δόξα. Επίσης, είναι σημαντικά και όλα αυτά που έχεις ζήσει, πριν αποδείξεις ότι τελικά είσαι ένας καλός "clutch" παίκτης. Όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά και αυτά που έχεις ζήσει σε όλη σου τη ζωή. Αυτά είναι που "χτίζουν" το χαρακτήρα σου, σε βοηθούν να μείνεις ταπεινός, να κρατάς τα μάτια στο στόχο και ταυτόχρονα να έχεις αυτοπεποίθηση να πάρεις το σουτ τη στιγμή που πρέπει».
-Σε ολόκληρη τη σειρά με την ΑΕΚ ο Σαντ-Ρος έχει κάνει εκπληκτική δουλειά πάνω σου. Όχι μόνο στη σειρά, αλλά και στην κανονική περίοδο. Και, όμως, εσύ εμφανίζεσαι στην κρίσιμη φάση, παίρνεις την μπάλα στα χέρια σου και είσαι πάλι εκεί για το τελευταίο σουτ. Έχοντας και πάλι μπροστά σου το Σαντ-Ρος. Τι σκέφτεσαι τη στιγμή που σουτάρεις μπροστά του;
«Πρώτα από όλα θέλω να πω το εξής και τώρα μου δίνεται η ευκαιρία: ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος είναι ένας φοβερός αμυντικός παίκτης. ΦΟ-ΒΕ-ΡΟΣ! Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες στην καριέρα μου που μπορούν να αμυνθούν χωρίς να σου κάνουν φάουλ ούτε μία φορά. Ειλικρινά, δε θυμάμαι καμία, μα καμία φάση που ο Σαντ-Ρος να με έπαιξε με τέτοιον τρόπο που να έκανε φάουλ. Είχε τα μάτια του πάνω μου, χρησιμοποίησε το κορμί του, την ταχύτητά του, αλλά δεν μου έκανε φάουλ ούτε σε μία φάση. Η μεγαλύτερη πρόκληση που είχα πριν από το ματς ήταν να σκεφτώ τι στο καλό μπορώ να κάνω με αυτόν μπροστά μου. Είδα όλα τα παιχνίδια της φετινής σεζόν, και τα τρία, αλλά κι αυτό που έπαιξα εναντίον του όταν ήταν στη Νίμπουργκ κι εγώ στη Χίμκι. Η σκέψη μου ήταν να κινηθώ και να μετακινήσω και τον ίδιο για να δημιουργήσω χώρο. Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο να βρω ακόμα και χώρο να κάνω μία πάσα. Διότι ακόμα κι αν έβρισκα, μάλλον θα ήταν κι αυτός εκεί για να την εμποδίσει. Έτσι, σκέφτηκα να πάω από τη μία πλευρά, να αλλάξω κατεύθυνση, να πάρω την αριστερή πλευρά και να δημιουργηθεί χώρος για ένα σουτ. Είδατε τι έγινε... Φυσικά και πάλι θα μπορούσε να μου έχει ρίξει τάπα. Αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν ότι εάν κατάφερνα να φέρω την μπάλα στο αριστερό χέρι, ίσως να σηκωνόμουν λίγο πιο γρήγορα από αυτόν και θα έβρισκα χώρο να εκτελέσω. Ήξερα ότι θα ήταν εκεί… Πάντα ήταν εκεί. Σε όλα τα ματς. Αλλά πήρα το ρίσκο».
-Δεν σκέφτηκες ποτέ ότι θα ήταν καλύτερα να πασάρεις την μπάλα σε κάποιον συμπαίκτη σου;
«Για να είμαι 100% ειλικρινής μαζί σου, εάν δε σούταρα σε αυτή τη φάση, οι συμπαίκτες μου θα ήταν πολύ εκνευρισμένοι μαζί μου… Ειλικρινά! Ήξερα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι έπρεπε να κάνω αυτό που έκανα και κάναμε ως ομάδα σε όλη τη σεζόν».
-Τι έγινε στην Μπαρτσελόνα;
«Θα μπορούσα να παίξω στην Μπαρτσελόνα και δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για αυτό. Εάν ο Πέσιτς ερχόταν πριν φύγω θα είχα παίξει στη Μπαρτσελόνα. Αλλά θα επιστρέψω σε αυτό που έλεγα νωρίτερα. Κάποιες φορές οι σχέσεις δεν καταλήγουν όπως θες κι έχεις ανθρώπους γύρω σου που δεν σκέφτονται όπως εσύ. Σε όποια κι αν έπαιξα, σε διαβεβαιώνω, δε βρέθηκε ούτε ένας άνθρωπος, ούτε ένας, να πει κακή κουβέντα για εμένα ως άνθρωπο. Δεν δημιούργησα ποτέ πρόβλημα σε κανένα, ούτε σε προπονητές ούτε σε συμπαίκτες. Ούτε φυσικά στους φίλους μου. Όποιος με χρειάζεται είμαι σε απόσταση μίας τηλεφωνικής κλήσης και θα είμαι εκεί, δίπλα του».
-Τι γνώμη έχεις για το Γιώργο Μπαρτζώκα;
«Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας πολύ καλός κόουτς. Έχω πολύ καλή άποψη. Απλά θεωρώ ότι αυτή η ομάδα δεν του ταίριαζε και δεν τον βοήθησε. Οι κόουτς είναι σαν τους παίκτες. Κάποιες φορές οι παίκτες πάνε σε ομάδες και βγάζουν… μάτια και μετά υπογράφουν κάπου και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Έτσι είναι και οι προπονητές. Στη Λοκομοτίβ Κουμπάν έκανε σπουδαία πράγματα, πήγε την ομάδα στο Φάιναλ Φορ. Στην Μπαρτσελόνα χρειάστηκε να συνεργαστεί με άλλους ανθρώπους και το πράγμα δεν δούλεψε. Είναι πολύ καλός προπονητής και εξαιρετικός άνθρωπος, γιατί μπορείς να του μιλήσεις, να του ανοίξεις την καρδιά σου. Βάλε τον Μπαρτζώκα σε μια ομάδα με σωστές συνθήκες και τότε θα δούμε μέχρι πού μπορεί να τη φθάσει».
-Ο Τάιρις Ράις έχει επιτύχει περισσότερα από όσα μπορούσε να περιμένει ή λιγότερα;
«Ειλικρινά θα σου απαντήσω… Είμαι ένας underachiever. Αυτή είναι η δική μου αλήθεια. Ίσως βρεθούν κάποιοι άνθρωποι που δεν με ξέρουν να πουν ότι είμαι overachiever, αλλά η δική μου άποψη δεν αλλάζει. Μέχρι τώρα είμαι underachiever».
