Ο Μπορίς Ντιαό είπε το «αντίο» στο μπάσκετ και το Basketa.gr θυμάται τα κατορθώματα ενός αθλητή, που εκτός των τίτλων και των διακρίσεων, ξεχώρισε και έγινε το σύμβολο του ηγέτη, εκπροσωπώντας επάξια μια ολόκληρη χώρα από το ρόλο του αρχηγού για 12 χρόνια.
«It's official» είπε ο Μπορίς Ντιαό και ο Ρόνι Τουριάφ τον καλωσόρισε στο... κλαμπ των αποσυρθέντων από την ενεργό δράση, σε μια πρωτότυπη ανακοίνωση της απόφασής του που πραγματοποίησε, πάνω στο ιστιοπλοϊκό του πλοίο μαζί με το δεύτερο και τον Τόνι Πάρκερ. Η επιλογή, βέβαια, δεν έγινε τυχαία, καθώς διάλεξε τους δύο φίλους του, με τους οποίους υπήρχε μια μεγάλη σύνδεση, από τότε που ήταν... πιτσιρικάδες.
Οι τρεις τους είχαν δώσει μια υπόσχεση. Ήταν το 2000, όταν η Εθνική Γαλλίας με τους εν λόγω παίκτες κέρδιζε το Ευρωπαϊκό U18 του Ζαντάρ και είχαν πει, ότι μια μέρα θα χάριζαν στην χώρα του Εξαγώνου, το πρώτο της διεθνές τρόπαιο στο μπάσκετ. Είχαν προηγηθεί, βλέπετε, δύο τρόπαια στο ποδόσφαιρο, το Μουντιάλ του 1998 και το Ευρωπαϊκό του 2000, με τον Ζινεντίν Ζιντάν απόλυτο είδωλο. Αυτό ήθελαν να πετύχουν κι αυτοί, να γίνουν οι ήρωες του γαλλικού λαού, κάτι που θα κατάφερναν το 2013, «συντρίβοντας» την ισχυρότατη Ισπανία...
Η καριέρα του Μπορίς Ντιαό δεν είναι υπερβολικό να πούμε, ότι αφορά σε μεγάλο βαθμό όσα έκανε με την «τρικολόρ» φανέλα. Αν πει κανείς, βέβαια, ότι αυτή δεν είχε ενδιαφέρον σε συλλογικό επίπεδο, ας το ξανασκεφτεί. Πόσοι άλλοι έκαναν καριέρα 14 ετών στο ΝΒΑ, με ένα δαχτυλίδι (Σπερς, 2014) και ένα σπουδαίο ατομικό τίτλο, του πιο βελτιωμένου παίκτη, που κέρδισε ο ίδιος το 2006; Όλα αυτά, περνώντας επίσης από Ατλάντα, Φοίνιξ, Σάρλοτ και Γιούτα, έχοντας ξεκινήσει στην Ορτέζ και πριν καταλήξει στη Λεβαλουά.
Το 2006 ήταν μια μεγάλη χρονιά του Ντιαό και για έτερο λόγο. Αυτός δεν ήταν άλλος, από το γεγονός ότι έγινε αρχηγός της Εθνικής Γαλλίας, μόλις στα 24 χρόνια του. Είχε προηγηθεί το «στραπάτσο» από την Εθνική μας το 2005 στο Βελιγράδι και οι συμπατριώτες του, διέκριναν ήδη από τότε τη μεταδοτικότητα που είχε στα αποδυτήρια. Δεν ήταν μόνο το ταλέντο, ή η τρομερή του οξυδέρκεια στο παρκέ, αποτελώντας ίσως έναν από τους πιο ευφυείς παίκτες που έχουν περάσει από τα ευρωπαϊκά παρκέ και όχι μόνο, αλλά και η αίσθηση σιγουριάς που είχαν άπαντες, με τον ίδιο ως ηγέτη ή εκ των ηγετών.
Το παραδέχθηκε, άλλωστε, και ο Βενσάν Κολέ. «Ο Ντιαό μπαίνει στο μικρό κλαμπ των παικτών με τόσο μεγάλη επιρροή σε εθνική ομάδα όσο ποτέ», για να τον συμπληρώσει ο γενικός αρχηγός της Γαλλίας, Πάτρικ Μπίσλεϊ, λέγοντας ότι «η καριέρα του είναι απίστευτη, αλλά ο ρόλος του στην Εθνική τον έκανε μοναδικό, καθώς ήταν κάτι παραπάνω από ένας παίκτης. Η πορεία του Μπορίς φέρνει μόνο σεβασμό και θαυμασμό».
