Ο τρόπος περισσότερο παρά το ίδιο το αποτέλεσμα του αποκλεισμού από τη συνέχεια του Basketball Champion League μπορεί να προβλημάτισε ή και να απογοήτευσε τον Άρη ως οργανισμό. Παρότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορούσαν κάλλιστα αύριο να αγωνιστούν στον 3ο προκριματικό γύρο, η ρήση “ουδέν κακόν, αμιγές καλού” βρίσκει εφαρμογή στους “κιτρινόμαυρους”. Αν μάλιστα δουν το δάσος και όχι το δέντρο, θα προσεγγίσουν την κατάσταση όπως πραγματικά είναι.
Ρεαλιστικά δηλαδή. Κυνικά αν χρειαστεί γιατί στο σημείο στο οποίο άφησε η προηγούμενη ιδιοκτησιακή κατάσταση την ΚΑΕ, δεν υπάρχουν περιθώρια για “ηρωισμούς”. Ο Άρης με τη σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται, αδυνατώντας να βγει στην ευρύτερη αγορά των παικτών εξαιτίας του ΒΑΝ, ελάχιστα περιθώρια είχε για να φτιάξει μια ομάδα ποιοτικότερη από αυτή που έχει. Και πάλι όμως, με ένα μπάτζετ μικρότερο των 500 χιλιάδων είναι καλύτερο από το περσινό. Αν είχε έναν δημιουργικό γκαρντ θα ήταν ακόμη καλύτερο αλλά ας μην φεύγουμε από την ουσία.
Η ουσία λοιπόν για τον φετινό Άρη, ίσως και γι’ αυτόν της επόμενης ή και της μεθεπόμενης σεζόν, είναι ότι με αυτά τα δεδομένα που έχει, ο στόχος του θα πρέπει να είναι ο ρεαλισμός. Μπορεί για παράδειγμα αυτή η ομάδα να φτιάξει περισσότερο το ευρωπαϊκό όνομα του Άρη; Ακόμη και η απουσία από την Ευρώπη για ένα χρονικό διάστημα θα ήταν, ίσως, η πιο σοφή απόφαση για οικονομικούς τουλάχιστον λόγους. Οι περισσότεροι ξένοι παίκτες όμως που πείστηκαν να φορέσουν τα “κιτρινόμαυρα”, λογικά θα έπαιρναν διαφορετική απόφαση. Αναγκαίο κακό λοιπόν η Ευρώπη όπως και τώρα το FIBA Europe Cup και ας έχει προοπτικές να πάει μακριά, όση σημασία και αν θα έχει αυτό. Ο Άρης υποχρεώθηκε να ταξιδέψει δύο φορές σε μία εβδομάδα στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Μία στη Γεωργία και μία στη Ρωσία και για να μην τα πολυλογούμε, τα δύο ταξίδια τον “πλήγωσαν” οικονομικά.
Ακόμη και αγωνιστικά θα ήταν προτιμότερη η απουσία από την Ευρώπη παρότι σε πρώτη φάση δεν θα έχει δύσκολα και μακρινά ταξίδια στο FIBA Europe Cup. Γιατί ναι, τα διπλά παιχνίδια και τα ταξίδια “δένουν” μια ομάδα, της δίνουν ρυθμό και την ετοιμάζουν γρηγορότερα όμως την κάνουν παράλληλα επιρρεπή σε “γκέλες”, δημιουργούν κόπωση και πιθανώς τραυματισμούς. Για τον Άρη η Ευρώπη και γενικότερα οι υψηλοί αγωνιστικοί στόχοι, μπορούν και πρέπει να περιμένουν. Στο μυαλό του ιδιοκτήτη της ομάδας και όλων όσοι των περιβάλλουν πια, δεν μπορεί παρά να είναι κυρίως η οικονομική εξυγίανση της. Αν μπορούσε κάποιος να προτείνει διαφορετικό τρόπο για να καλυφθεί ένα άνοιγμα που για κάποιους φτάνει ή και ξεπερνάει τα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ χωρίς την παρουσία κάποιου πολύ εύρωστου επιχειρηματία, θα είχε εμφανιστεί από καιρό.
Τα κατάλοιπα της προηγούμενης ιδιοκτησιακής κατάστασης μοιραία θα συνοδεύουν για αρκετό καιρό τον Άρη. Θα τα αφήσει πίσω του μόνο αν συνεχίσει να φτιάχνει ομάδες χαμηλών προϋπολογισμών και κατ’ επέκταση χαμηλών ή μέτριων έστω προσδοκιών. Σε τελική ανάλυση τι περισσότερο από την 4η θέση κέρδισε ο Άρης των μεγάλων μπάτζετ του Λάσκαρη;
Photo Credits: Eurokinissi
