Τα Μελίσσια πήραν το μεγάλο ντέρμπι ανόδου με τον Λοκρό και ολοκλήρωσαν μια σπουδαία πορεία στο 2ο όμιλο της Γ' Εθνικής με τίτλο και άνοδο στη Β' Εθνική, με τον Αλέκο Δάγλα να μιλά στο Basketa.gr για το τι ξεχώρισε την ομάδα του στο ματς «ζωής και θανάτου», τα στοιχεία που την ξεχωρίζουν και την περίφημη... νέα πρόταση που ανυπομονεί να παρουσιάσει και στη Β' Εθνική.
Μέσα σε 4 χρόνια, τα Μελίσσια έχουν καταφέρει να πανηγυρίσουν τρεις ανόδους, έχοντας κάνει από πέρυσι αίσθηση με την παρουσία τους στη Γ' Εθνική ως «νεοφώτιστη» τότε ομάδα. Σύνολο αποτελούμενο από νικητές, θα πει κανείς, με παίκτες που έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους. Χρειαζόταν κι ένας δάσκαλος, ώστε να τους βάλει... για τα καλά στο «μονοπάτι» του πρωταθλητισμού, συνεχίζοντας να γράφουν ιστορία ανάμεσα στους κορυφαίους, παίζοντας πια στις εθνικές κατηγορίες.
Ο Αλέκος Δάγλας ήταν η επιλογή της διοίκησης το καλοκαίρι και η δικαίωση είναι απόλυτη. Με ένα νεανικό ρόστερ και στοχευμένες επιλογές έμπειρων αθλητών, η ομάδα των Βορείων προαστίων έφτασε να πανηγυρίζει την άνοδό της στη Β' Εθνική, παίρνοντας μάλιστα με ρεκόρ 22-4 τον τίτλο του πρωταθλητή στο 2ο όμιλο της Γ' Εθνικής. Η φιέστα είχε... καλεσμένο τον Λοκρό Αταλάντης, με το τελικό 59-54 να δίνει αφορμή για έξαλλους πανηγυρισμούς στις τάξεις του συλλόγου, που βλέπει μια για πολλούς λόγους αξιόλογη προσπάθεια μέσα σε δύσκολα χρόνια για το ελληνικό μπάσκετ να διαπρέπει.
Ο Έλληνας τεχνικός μίλησε στο Basketa.gr για το τι έκρινε το «ματς ζωής και θανάτου» με το συγκρότημα του Λουκά Ζαρονικόλα, καθώς και το πώς κατάφερε η ομάδα του να κάνει πρωταθλητισμό, έχοντας τόσους νέους αθλητές στις τάξεις της. Αναφέρθηκε στις επιλογές που έγιναν, εξηγεί της δηλώσεις περί «καλύτερης ομάδας» που έχει προπονήσει και «νέας πρότασης» για το ελληνικό μπάσκετ, ενώ έκανε λόγο και για την επόμενη περιπέτεια στη Β' Εθνική.
Ξεκινώντας από το παιχνίδι με τον Λοκρό, κόουτς, εσύ πού πιστεύεις ότι τελικά κρίνονται τέτοια ματς, που αναφέρονται ως «ζωής και θανάτου»;
Κοίταξε, αρχικά θεωρώ πως δεν υπάρχει η έκφραση «το παίρνει αυτός που το θέλει περισσότερο» σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Είναι δεδομένο, ότι και οι δύο το θέλουν πάρα πολύ. Το «κλειδί» σε τέτοια ματς, είναι να πείσει ο προπονητής τους παίκτες και να τους φέρει στην απαραίτητη πνευματική συγκέντρωση για την τακτική και το πλάνο. Πολλοί παίκτες, λόγω της έντασης του αγώνα, μπορεί να ξεφύγουν και να επιχειρήσουν να χειριστούν το ματς με τον ενθουσιασμό και το πάθος τους, αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να ακολουθήσεις το πλάνο σου, μαζί με όλα όσα έχεις κάνει όλη την χρονιά ως ομάδα. Εμείς, λοιπόν, καταφέραμε να δεχθούμε μόνο 54 πόντους στην άμυνα. Στην επίθεση δεν ήμασταν τόσο καλή απέναντι στην ίσως κορυφαία αμυντικά ομάδα του πρωταθλήματος, αλλά πήραμε το ματς από το αμυντικό μας πλάνο. Φυσικά, σε τέτοιου είδους ματς, όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται, παίζουν ρόλο και οι προσωπικότητες κάποιων παιδιών, που καλούνται να ηγηθούν, όταν τα περιθώρια στενεύουν.
Μετά την νίκη σας με τον ΟΦΗ, όλοι έβλεπαν πως μάλλον αυτό το ματς θα ήταν το καθοριστικό για την άνοδο και επιβεβαιώθηκαν. Νωρίτερα, όμως, κοντέψατε να πέσετε σε μια «παγίδα» στη Θήβα, κερδίζοντας στην παράταση. Το θεωρείς ένα κομβικό σημείο;
Πρέπει να το δούμε συνολικά αυτό. Εμείς δεν είμαστε μια ομάδα με τέτοιο ρόστερ, που να καθρίζεται πως θα πάει μέχρι τέλους, οπότε το ματς με τον ΟΦΗ για εμάς δε σήμαινε αυτόματα, ότι θα πάμε «τρένο» προς την άνοδο. Ήταν, βέβαια, μια πολύ σημαντική νίκη, που έδειχνε πως αντέχαμε στον πρωταθλητισμό, αλλά μετά προσπάθησα να εξηγήσω στα παιδιά, ότι πρέπει να δούμε ένα ένα κάθε ματς. Θα σου πω μόνο, ότι 7 παιχνίδια μας πήγαν στην παράταση. Πήραμε τα πέντε, θα μπορούσαμε να είμαστε λιγότεροι τυχεροί. Γνωρίζοντας, λοιπόν, σε κάθε ματς πως δεν είμαστε σε ξεκάθαρο ρόλο φαβορί, είχαμε στο μυαλό μας πως όλα τα παιχνίδια ήταν δύσκολα. Στη Θήβα παίζαμε και σε μια δύσκολη έδρα, όπου ο κόσμος με ένα δικό του τρόπο έπαιξε ρόλο. Ήταν δύσκολο, ξέραμε πως έπρεπε να παίξουμε πολύ καλά και δεν το κάναμε μετά τη μικρή διακοπή στο +17, που μας επηρέασε ψυχολογικά. Μετά την νίκη με τον ΟΦΗ, λοιπόν, διαχειριστήκαμε με προσοχή όλα τα παιχνίδια και στη Θήβα ξέραμε, ότι ήταν πολύ δύσκολη η αποστολή μας.
Πόσο εύκολο ήταν ένα τόσο νεανικό σύνολο να κάνει πρωταθλητισμό;
Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Παίκτες σαν τον Κυπαρίση, τον Καραχάλιο και τον Ζήρο, είχαν κάνει πρωταθλητισμό στα τοπικά, αλλά νομίζω πως την φετινή χρονιά τα παιδιά «γιγαντώθηκαν» μέσα από το ομαδικό παιχνίδι. Ήμασταν, ίσως, η καλύτερη ομάδα στο ομαδικό παιχνίδι και εννοώ τον τρόπο, που διαχειριζόμασταν την άμυνα και την επίθεσή μας. Μέσα από αυτό το ομαδικό πλέγμα, τα παιδιά έβγαλαν προοδευτικά λίγο παραπάνω το ταλέντο τους. Είχαν το ταλέντο, βρήκαν τη χημεία και την απαραίτητη σκληράδα, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα, ότι τα νέα παιδιά θα παίζουν καλύτερα από όσο υπολογίζεις στην αρχή, αν τα εντάξει σε ένα σωστό πλέγμα. Υπήρχε μαζί τους, βέβαια, η υποδειγματική νοοτροπία των τριών μεγάλων μας, του Σωφρονά, του Οικονομόπουλου και του Καραβανά, που είχαν φοβερές σχέσεις με τα παιδιά, τα βοηθούσαν στην προπόνηση, τα παιχνίδια και τα αποδυτήρια, ενώ τα έκαναν να τους αποδεχθούν ως ηγέτες. Όλο αυτό το πάντρεμα έβγαλε το ταλέντο αυτών των παιδιών, που νομίζω πως θα παίξουν σημαντικό ρόλο στις εθνικές κατηγορίες στο μέλλον. Ο Καραχάλιος θα παίξει πολύ ψηλά και μαζί εξαιρετικοί είναι ο Κυπαρίσης, ο Στεργίου, ο Ζήρος, ο Τρίχας, ο Πολιτόπουλος, ο Γεραμάνης, ο Λέπουρης και πολλοί ακόμη.
Είπες στην ομιλία σου, μετά την νίκη με τον Λοκρό, ότι είναι η καλύτερη ομάδα που έχεις προπονήσει. Τι εννοούσες με αυτή την έκφραση;
Θα διευκρινίσω αυτό που είπα, αν και το είπα και στα αποδυτήρια τότε. Θεωρώ, ότι είναι η καλύτερη ομάδα, αναφορικά με τους χαρακτήρες και το κλίμα της. Για να μη γίνομαι άδικος, τέτοια κατάσταση είχα συναντήσει επίσης σε Παγκράτι και Αρίωνα, έχοντας επίσης φτάσει τότε στο στόχο της ανόδου. Σε ποσότητα παιδιών με τον χαρακτήρα αυτόν, όμως, τα Μελίσσια υπερισχύουν στη σύγκριση. Τέτοια ποιότητα παιδιών δεν έχω συναντήσει ξανά. Αξίζει να σου πω, ότι ειλικρινά δε σημειώθηκε ούτε ένα επεισόδιο σε προπόνηση κι εγώ, όπως είναι γνωστό, είμαι ένας σκληρός προπονητής που δίνει μεγάλη σημασία στην πειθαρχία. Τα παιδιά, όμως, ήταν εξαιρετικά, έβγαιναν μαζί και αυτό το στοιχείο ίσως μας έδωσε κάτι παραπάνω. Πολλοί νομίζουν, ότι ένα ρόστερ με ονόματα φέρνει επιτυχία. Δεν είναι τόσο απλό. Παίζουν ρόλο και οι σχέσεις, η αποδοχή των ρόλων, το επίπεδο που επικρατεί και σε αυτό ευχαριστώ και τους γονείς των παιδιών, που συνεργάστηκαν άψογα μαζί μας. Ακόμη και οι τρεις μεγάλοι μας, μου είπαν ότι είναι κάτι που δεν έχουν ξαναδεί. Πρόκειται για παιδιά με ξεχωριστή κουλτούρα, που γνωρίζουν πώς να ακολουθούν έναν κανόνα.
Ανέφερες, επίσης, ότι η ομάδα αυτή είναι μια νέα πρόταση στο μπάσκετ. Θέλεις να το σχολιάσεις;
Όταν λέω νέα πρόταση, εννοώ το εξής. Για εμένα σήμερα, το 70% των συνοικιακών ομάδων, που δεν έχουν μεγάλες οικονομικές δυνατότητες, πρέπει να λειτουργήσουν σαν τα Μελίσσια, με έναν κορμό ταλαντούχων παικτών, πλαισιωμένων από 3-4 έμπειρους, που θα έχουν τον ηγετικό ρόλο. Ένα μοντέλο συνδεδεμένο, παράλληλα, με τα τμήματα υποδομών. Πρέπει να τονίσω, ότι οι συνεργάτες που ήταν προπονητές στο εφηβικό και το παιδικό της ομάδας. Υπάρχει, λοιπόν, αυτή η σύνδεση με το ανδρικό τμήμα και, κάπως έτσι, οι ομάδες ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις και βγάζουν νέα παιδιά στον χώρο. Υπάρχει, βέβαια, το μοντέλο που δημιουργείς, για παράδειγμα, ένα ρόστερ επιπέδου Α2 στη Β' Εθνική, με έναν παράγοντα που βάζει πολλά χρήματα για 1-2 χρόνια, αλλά η ομάδα αυτή, μην έχοντας τις σωστές βάσεις, κινδυνεύει άμεσα να καταστραφεί. Αυτό εννοώ ως νέα πρόταση, γιατί θεωρώ και ότι υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα στο να βγάζουμε νέα παιδιά. Όταν πήρα την άνοδο με το Παγκράτι και όταν ήμουν στον Αρίωνα και τον Ηλυσιακό, ο μέσος όρος ηλικίας στις χαμηλότερες κατηγορίες ήταν προς τα 23 χρόνια. Τώρα, είναι στα 30. Δε σημαίνει αυτό, βέβαια, ότι ένας παράγοντας με οικονομική επιφάνεια δεν είναι σωστό να επενδύσει, αλλά αυτός θεωρώ πως είναι ο δρόμος, για να αντέξει στον χρόνο μια συνοικιακή ομάδα.
Θα παρουσιάσεις αυτή την πρόταση και στη Β' Εθνική;
Δεν έχουμε μιλήσει ακόμη με τη διοίκηση. Αυτή είναι μια εβδομάδα ξεκούρασης και από την επόμενη εβδομάδα θα μιλήσουμε για την νέα χρονιά. Η ομάδα, πάντως, δεν πρέπει κατά τη γνώμη μου να αλλάξει αυτό το δρόμο, που έχει πάρει. Έχει έναν νεανικό κορμό παικτών, πλαισιωμένο από πολύ ποιοτικούς έμπειρους και μάλλον θα είναι η ίδια σχεδόν ομάδα, με αυτή που πήρε τώρα την άνοδο. Αντιλαμβάνομαι από συζητήσεις, ότι δε θα αλλάξει κάτι ούτε στην φιλοσοφία της σύνδεσης με τις υποδομές και ο σύλλογος, άλλωστε, είναι ήδη πολύ ψηλά σε οργανωτικό επίπεδο.
Ποιες αρχές πρεσβεύουν, δηλαδή, τα Μελίσσια;
Το μότο της ομάδας μας είναι η πολύ σκληρή δουλειά, η υπομονή, ο προγραμματισμός, η ταπεινότητα και το σωστό βήμα για τα παιδιά, που μέσα από ένα ομαδικό πλέγμα θα βοηθήσουν και θα εξελιχθούν σε ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ. Αυτό πρέπει να είναι το σκεπτικό μας σε μια πιο απαιτητική κατηγορία, όπου θα κληθούμε να διαχειριστούμε και μια εξαιρετική πορεία 3 ανόδων σε 4 σεζόν μέχρι τη Β' Εθνική, όπου θα βρούμε ομάδες σαν το Παγκράτι, τον Παπάγου ή τον Ιωνικό ΝΦ, με σπουδαία ιστορία.
Έχοντας να προπονήσεις στη Γ' Εθνική από την εποχή του Παγκρατίου, ποια είναι η εκτίμησή σου για την κατηγορία;
Θεωρώ, ότι σε σύγκριση με τη σεζόν 2004-2005, το επίπεδο είναι πεσμένο. Με ανησυχεί, το ότι δεν είδα νέα παιδιά. Αν μου πεις, δηλαδή, να σου ονομάσω 10 νέους αθλητές, σίγουρα θα δυσκολευτώ. Κανονικά, για εμένα, πρέπει να είναι μια κατηγορία, όπου θα παίζουν παιδιά, που θα μας απασχολούν στο μέλλον. Άλλο ένα στοιχείο, είναι πως όλες οι ομάδες σχεδόν στηρίζονται στην περιφέρεια και για αυτό αντίστροφα βρίσκουμε και αρκετό παιχνίδι στο low post. Είναι, επίσης, μια κατηγορία, που μαζί με τη Β' Εθνική, αν έχεις ταλαντούχα παιδιά, έναν καλό κόουτς κι ένα καλό κλίμα, μπορεί να κάνει σημαντικά πράγματα. Από την Α2 κι έπειτα, αλλάζει η κατάσταση κι εκεί χρειάζεσαι πρωτίστως ένα καλό ρόστερ.
