Μαζί με την πράσινη φανέλα, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να δώσει στον Ιωάννη Παπαπέτρου δώρο και ένα κουτί με ωτοασπίδες, απλά για να κάνει τη ζωή του πιο εύκολη για το ντέρμπι της 4ης Ιανουαρίου – για την Ευρωλίγκα – στο ΣΕΦ.
Η και για αυτό του πρωταθλήματος που μπορεί να προηγηθεί εάνβ τα φέρει έτσι η κλήρωση που δεν έχει γίνει ακόμα.
Ο διεθνής φόργουορντ προστέθηκε σε ένα μεγάλο κλάμπ των παικτών που θα έχουν φορέσει τις φανέλες και των δύο “αιωνίων” αλλά την ίδια στιγμή κέρδισε θέση σε ένα μικρό γκρούπ από αυτούς τους παίκτες που οι φίλοι της πρώην ομάδας τους, δεν τους περίμεναν και με ανοιχτές αγκάλες και ροδοπέταλα. Το αντίθετο θα λέγαμε.
Είναι μια από τις μεταγραφές που προκάλεσε αντιδράσεις (ξαναλέμε στο θέμα των οπαδών) και σαφώς θα μπει σε αυτή τη κλίμακα, όπως έχει γίνει με τον Βασίλη Σπανούλη (μακράν στο τοπ της λίστας για αυτά που έχει ακούσει από τους φίλους του Παναθηναϊκού), τον Δημήτρη Παπανικολάου, τον Γιάννη Μπουρούση, τον Νίκο Οικονόμου, τον Ζάρκο Πάσπαλι και εσχάτως τον Ματ Λοτζέσκι. Με αυτούς τους παίκτες είχε γίνει βασικά ο κακός χαμός με τις αποδοκιμασίες από τους φίλους της πρώην ομάδας τους πριν κάνουν το ταξίδι της αλλαγής φανέλας.
Ο Ζάρκο Πάσπαλι ήταν ο ξένος που προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις καθώς είχαν δεθεί απίστευτα μαζί του οι φίλοι του Ολυμπιακού (ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης στην αναγέννηση των Ερυθρολεύκων τη δεκαετία του 1990). Ομως μετά το δραματικό χαμένο τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Τελ Αβίβ από τη Μπανταλόνα και την αστοχία του στις βολές το γυαλί ράγισε και αποχώρησε από τον Πειραιά. Αμέσως πήγε στη Γλυφάδα και στους Πράσινους και αυτόματα αποτέλεσε το κόκκινο πανί για τους φίλους του Ολυμπιακού που του έσερναν τα εξ' αμάξης πλέον. Και μέχρι συνθήματα στον τοίχο έξω από το σπίτι του είχαν γράψει
Αντίθετα οι πρώτοι παίκτες στην ιστορία που άλλαξαν φανέλα "αιωνίων" δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα και ας ήταν και αυτοί ξένοι. Πολύ απλά γιατί εκείνη την εποχή δεν επιτρεπόταν να αγωνίζονται ξένοι στο πρωτάθλημά μας.Την αρχή έκαναν λοιπόν δύο Αμερικανοί. Ο Τζέρι Τζένκινς (ενίσχυσε την ομάδα του Παναθηναϊκού στις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις την περίοδο 1977/78 και ένα χρόνο αργότερα μετακόμισε στον Ολυμπιακό, επίσης μόνο για τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις) και ο Κιθ Γούλφοκ, αλλά το κοινό τους στοιχείο ήταν πως δεν αντιμετώπισαν ποτέ την πρώην τους ομάδα, αφού οι ξένοι παίκτες δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Η πρώτη περίπτωση Ελληνα παίκτη που άλλαξε στρατόπεδο μεταξύ αιωνίων χρονολογείται στο μακρινό 1948 (αμέσως μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο δηλαδή !) με τον Πέτρο Δημητρόπουλο να παίζει αρχικά στον Ολυμπιακό και αμέσως μετά στον Παναθηναϊκό πριν φύγει στην Αυστραλία το 1950 όπου άλλαξε το όνομά του σε Πήτερ Ντέμος και έπαιξε εκεί μπάσκετ.
Ακολούθησε πολλά χρόνια μετά ως δεύτερος Ελληνας στην ιστορία, ο Χρήστος Ιορδανίδης, σημαία του Παναθηναϊκού τότε (από το 1968 έπαιζε μέχρι και το 1979 τον οποίο άφησε το 1979 και έπαιξε μια διετία με τον Ολυμπιακό με τον οποίο μάλιστα κατέκτησε και το μοναδικό του τίτλο (κύπελλο 1980). Ομως ποτέ δεν δημιούργησε εντάσεις και δεν είναι τυχαίο ότι μετά από χρόνια συστρατεύτηκε στα δύσκολα και ανέλαβε προπονητής του τριφυλλιού. Μάλιστα η μετακίνησή του έγινε με «φωτογραφική» διάταξη στην εγκύκλιο μεταγραφών. Το ίδιο δρομολόγιο ακολούθησε ο Γιώργος Σκροπολίθας που πέρασε και αυτός ήσυχα σχετικά.
Ο Ζάρκο Πάσπαλι το 1994 προκάλεσε "πόλεμο" και...σεισμό σε μια εποχή άλλωστε που και με την άνοδο του Παναθηναϊκού εκ νέου, η αντιπαλότητα είχε φτάσει στο ζενίθ. Ο Ζάρκο, που πάντως τώρα αν και πηγαίνει στο ΣΕΦ να δει αγώνες δεν αντιμετωπίζει το παραμικρό πρόβλημα το αντίθετο. Η "εκδίκηση" του Ολυμπιακού έφερε την ίδια εποχή τον Αλεξάντερ Βολκόφ από τη Γλυφάδα λίγο πιο πέρα στην παραλιακή στο ΣΕΦ. Ομως το στύλ του Ουκρανού δεν άφησε να ανοίξει μύτη στους οπαδούς, γιατί στις διοικήσεις είχε γίνει χαμός. Βλέπετε για πρώτη φορά μια ευρωπαϊκή ομάδα χρησιμοποιούσε το ΝΒΑ για να «κλέψει» παίκτη και στην ιστορία έχει περάσει ως η πρώτη μεταγραφή που τον παίκτη τον πλήρωνε ουσιαστικά ο βασικός αντίπαλος...
Ο παίκτης είχε αποκτηθεί από τον Παναθηναϊκό, αλλά μετά την αποτυχία της ομάδας το καλοκαίρι του 1994 οι πράσινοι ήθελαν να τον ξεφορτωθούν αλλά υπήρχε το "αγκάθι" από το ιδιαίτερα κοστοβόρο συμβόλαιό του καθώς απαιτούσε πλήρη αποζημίωση (περί το 1.6 εκατ. δολάρια).
Μια συμφωνία με τους Νετς, οι οποίοι εμφανίστηκαν από το πουθενά με τρομερή (υποτίθεται...) πρόταση έδειχνε ιδανική λύση καθώς ο Παναθηναϊκός τον αποζημίωσε αδρά (αλλά τουλάχιστον όχι 100% αλλά περίπου στο 50% δίνοντάς του 750.000 δολάρια) και τον άφησε ελεύθερο. Το σχέδιο των Γιώργου Σαλονίκη, Γιάννη Ιωαννίδη και Γιάννη Γιαννάκη ολοκληρώθηκε υπό τις ευλογίες του Σωκράτη Κόκκαλη φέρνοντας τον Βολκόφ στο λιμάνι και προσθέτοντας στο πληρωμένο (!) συμβόλαιο από τους Πράσινους άλλα 450.000 δολάρια. Αγωνιστικά μπορεί να μη βοήθησε αλλά αυτή ήταν η ρελάνς του Ολυμπιακού για τον Πάσπαλι σε μια εποχή όπου η κόντρα των δύο ομάδων (μετά και την πρώτη τους κόντρα σε ευρωπαϊκό φάιναλ φορ) ήταν στα ντουζένια της.
Από εκεί και πέρα, κανείς ξένος που έκανε τη μία ή την άλλη διαδρομή δεν προκάλεσε τόσες αντιδράσεις. Ούτε ο Τζόνι Ρότζερς (έφυγε άτιτλος το 1999 από τον Ολυμπιακό για να πάρει δύο ευρωλίγκες και δύο πρωταθλήματα με τον Παναθηναϊκό), ούτε οι Κροάτες Αριαν Κόμαζετς, Ντίνο Ράτζα, Νταμίρ Μουλαομέροβιτς, Αντρια Ζίζιτς (οι τρεις πρώτοι από Παναθηναϊκό σε Ολυμπιακό και ο τέταρτος το αντίθετο δρομολόγιο), ούτε ο Γερμανός Πάτρικ Φέρμελινγκ (Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός) και ο Γεωργιανός Γκεόργκι Σερμαντίνι (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός).
Ισως γιατί σχεδόν σε όλες αυτές τις περιπτώσεις εκτός από τον χαρακτήρα των παικτών μέτραγε και το γεγονός ότι πριν πάνε από τον έναν αιώνιο αντίπαλο στον άλλο είχαν μεσολαβήσει αρκετές ακόμα ομάδες κυρίως στο εξωτερικό στην καριέρα τους. Ο τελευταίος ξένος είναι ο Μάτ Λοτζέσκι που ενώ δεν τον ήθελε ο Ολυμπιακός, τον πήρε ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος δεν είχε πολυασχοληθεί. Μετά από κάποιους πανηγυρισμούς όμως του παίκτη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος και τη νίκη στο ΣΕΦ το σκηνικό άλλαξε, αλλά Πάσπαλι δεν έγινε...
Ο Ελληνας...Πάσπαλι είναι αναμφίβολα ο Βασίλης Σπανούλης, όπου οι φίλοι του Παναθηναϊκού αλλά και η οικογένεια Γιαννακόπουλου δεν αποδέχτηκε ποτέ την κίνησή του να φύγει το 2010 από τους Πράσινους και να μετακομίσει στον αιώνιο αντίπαλο. Εκεί χάλασαν και οι σχέσεις του με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς γενικότερα. Φυσικά κάθε επιστροφή στο ΟΑΚΑ αποτελεί έναν εφιάλτη για τον Kill Bill που ακούει μεταξύ άλλων να του βρίζουν εν χορώ την οικογένεια. Δύσκολα πέρασαν και ο Νίκος Οικονόμου (από Παναθηναϊκό σε Ολυμπιακό) με τον Δημήτρη Παπανικολάου (από Ολυμπιακό σε Παναθηναϊκό) που είχαν να αντιμετωπίσουν στην αρχή τουλάχιστον περισσότερο τις αντιδράσεις των οπαδών της νέας τους ομάδας !
Τα εξ΄αμάξης - αν και μεσολάβησαν πολλά χρόνια πριν φορέσει από τα Ερυθρόλευκα τα Πράσινα - άκουσε και ο Γιάννης Μπουρούσης που οι φανατικοί οπαδοί του Ολυμπιακού δεν του συγχώρεσαν το θέμα με τους αδελφούς Αγγελόπουλους. Μετά τους προπέρσινους πανηγυρισμούς στα μπουζούκια με συνθήματα κατά των Ερυθρολεύκων μια ενδεχόμενη μελλοντική επιστροφή ως αντίπαλος στο ΣΕΦ θα είναι "καυτή".
Αντίθετα άνετα και...αναίμακτα έγιναν οι μετακινήσεις (προς τη μία ή την άλλη πλευρά) των Νίκου Δαρίβα, Νίκου Μπουντούρη, Αλέξανδρου Ανθή, Βασίλη Ξανθόπουλου, Ανδρέα Γλυνιαδάκη, Λάζαρου Παπαδόπουλου, Ιαν Βουγιούκα, Στράτου Περπέρογλου. Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, Χάρη Γιαννόπουλου, Γιώργου Μπόγρη και Λουκά Μαυροκεφαλίδη.
