Ο Πάου Γκασόλ και ο Λουίς Σκόλα χάρισαν ένα συγκινητικό στιγμιότυπο ως αντίπαλοι στα 41 τους σε Ολυμπιακούς Αγώνες και το Basketa.gr ξετυλίγει αναμνήσεις για δύο σπουδαίους «στρατιώτες» των Εθνικών τους, λίγο πριν πέσει η αυλαία με δόξα και τιμή.
Ήταν 22 Ιανουαρίου 2000, όταν σε μια εύκολη νίκη της Μπαρτσελόνα επί της Χιχόν με 88-50, κανείς δε γνώριζε πως άπαντες ήταν μέρος μιας υπέροχης ιστορίας, που θα ολοκληρωνόταν πιθανότατα 21 χρόνια μετά από δύο «θρύλους» του μπάσκετ.
Οι τότε νεότατοι και πολλά υποσχόμενοι Πάου Γκασόλ και Λουίς Σκόλα, θα ετίθεντο για πρώτη φορά αντιμέτωποι. Οι δυο τους βρίσκονταν σε ομάδες, που ξεκινούσαν από διαφορετική αφετηρία, με τους «Μπλαουγκράνα» να χάνουν στους τελικούς με 3-2 από τη Ρεάλ του Σέρτζιο Σκαριόλο και την τίμια Χιχόν, όπου βρισκόταν ως δανεικός από την Μπασκόνια ο Αργεντίνος, να σώζεται την τελευταία στιγμή, αλλά η καριέρα τους θα ξεπερνούσε το οτιδήποτε ακολούθησε εκείνη την χρονιά, μετά το αρχικό τους συναπάντημα.
https://www.youtube.com/watch?v=RdT0xiYAl-w
Φτάνοντας στο έτος 2021, στέκουν αγέρωχοι στα 41 τους, αποτελώντας παράδειγμα θέλησης, κινήτρου και αγάπης για την πατρίδα τους, καθώς κοινή συνισταμένη, μεταξύ άλλων, ήταν πάντοτε τα καλοκαίρια, που περνούσαν με αυταπάρνηση για την αγαπημένη τους Εθνική, ο ένας για λογαριασμό της Ισπανίας και ο άλλος της Αργεντινής.
Από τη στιγμή που έγινε η κλήρωση, όλοι περίμεναν να συμμετάσχουν, να τους δούμε για μια (πιθανότατα) τελεταία φορά ως αντιπάλους και να τους θαυμάσουμε. Οι δύο σοφοί ολοκληρώνουν τον κύκλο τους, έχοντας φτάσει στα 82 χρόνια συνδυαστικά και μοιάζοντας ακόμη σαν να είναι... πιτσιρικάδες, για να βγάλουν αυτή την υπέροχη φωτογραφία, που θα μείνει στις αναμνήσεις κάθε φιλάθλου του μπάσκετ.
Η παρουσία τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η νέα τους συνάντηση στην τελευταία νίκη της Ισπανίας και αυτό το στιγμιότυπο προκαλεί συγκίνηση και το Basketa.gr ξετυλίγει αναμνήσεις από τότε που ήταν... στρατιώτες για χάρη της χώρας τους.
https://www.youtube.com/watch?v=684TtUkFxJc
Η ψυχή της Αργεντινής
Θα ξεκινήσουμε με τον πιο επιτυχημένο βάσει συνολικών διακρίσεων (16 μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις έναντι 11 του Γκασόλ), αλλά και... μακροβιότερο στην Εθνική του. Η ιστορία του Σκόλα με την Αργεντινή, άλλωστε, ξεκινά από το 1999 στην ομάδα Ανδρών, όταν παράλληλα ακόμη έπαιζε στις μικρότερες ηλικίες.
Έχοντας ήδη «ψηθεί» μαζί με την υπόλοιπη «χρυσή» γενιά, που ανέδειξε παίκτες παγκόσμιας κλάσης σαν και του λόγου του, με πρωτιές σε παναμερικανικά πρωταθλήματα κι ένα χάλκινο στο Παγκόσμιο U19 του 2001, ο Λουίς κατάφερνε παράλληλα να κερδίσει μετάλλια στις ίδιες διοργανώσεις της ηπείρου του σε ανδρικό επίπεδο, παίρνοντας μάλιστα το χρυσό του 2001 στο FIBA Americas
https://www.youtube.com/watch?v=wD5P0oBayxY
Ο κόσμος θα άκουγε πολύ περισσότερα για τον ίδιο και την υπέροχη παρέα των «Γκαούτσος» από το 2002, όταν έφτασαν μέχρι τον τελικό του Μουντομπάσκετ στην Ινδιανάπολη, χάνοντας στην παράταση από τους εναπομείναντες Γιουγκοσλάβους. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, στην Αθήνα ήταν σειρά τους να ρίξουν «σφαλιάρα» στους Αμερικανούς, για να γευτούν το «νέκταρ» του χρυσού Ολυμπιονίκη.
https://www.youtube.com/watch?v=HBJ9u9B1v3A
Η Αργεντινή δε θα σταματούσε ποτέ να πρωταγωνιστεί, με τον Σκόλα να είναι πάντοτε ένα σημείο αναφοράς. Μπορεί να μην ήταν σούπερ σταρ του επιπέδου του Τζινόμπιλι, αλλά πάντοτε αποτελούσε ένα απαραίτητο, αναπόσπαστο κομμάτι της «Αλμπισελέστε». Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το 2015 είχε κερδίσει τον 4ο τίτλο του ως MVP σε Παναμερικανικό πρωτάθλημα, γενόμενος ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης, με την Αργεντινή μέσα στα χρόνια να σαρώνει τα μετάλλια, προσθέτοντας κι ένα χάλκινο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008.
https://www.youtube.com/watch?v=UQMPi-8ajYA
Με την υπόλοιπη παρέα να αποσύρεται σιγά σιγά, εκείνος έμεινε ακάθεκτος. Το 2019 και σε ηλικία 39 ετών, ήταν μέλος της ομάδας που κέρδισε τους Παναμερικανικούς Αγώνες, φτάνοντας λίγο καιρό αργότερα και στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Κίνας, σε μια πορεία που τον κατέστησε αθάνατο κι επιβεβαίωσε πως είναι ένας εκ των κορυφαίων παικτών, που έπαιξαν μπάσκετ.
Ο Σκόλα μπορεί να μην ήταν ποτέ ο λαμπερός «αστέρας» ή ο πιο θεαματικός παίκτης. Ήταν, όμως, ο πιο σημαντικός, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ όλων, η ψυχή μιας μεγάλης Αργεντινής, που ήξερε το δρόμο για την επιτυχία...
https://www.youtube.com/watch?v=Q3RjdIf8Cx0
Ηγέτης για πάντα
Αυτά που έχει πετύχει και ο Πάου Γκασόλ, φορώντας το εθνόσημο, μονάχα αμελητέα δεν μπορεί να θεωρηθούν. Η πρώτη του συμμετοχή με την ομάδα Ανδρών, βέβαια, χρονολογείται δύο χρόνια μετά από εκεινη του Σκόλα, όταν έκανε «θραύση» στο Ευρωμπάσκετ του 2001 στην Τουρκία, με την «Φούρια Ρόχα» να κερδίζει το χάλκινο μετάλλιο.
https://www.youtube.com/watch?v=rVg_PkwbCag
https://www.youtube.com/watch?v=mPMcHI3y3yw
Ήταν, δηλαδή, να μην μπει... στη συνήθεια ο Καταλανός. Δύο χρόνια αργότερα θα οδηγούσε ως ηγέτης την ομάδα και στον τελικό στη Σουηδία, όταν τη σταμάτησε ο εκπληκτικός Άρβιντας Ματσιγιάουσκας με τη Λιθουανία, αλλά τρία χρόνια αργότερα θα γνώριζε την απόλυτη αποθέωση, παρότι τραυματίστηκε στον ημιτελικό με την Αργεντινή του Σκόλα, με τους συμπαίκτες του να παίζουν και για αυτόν, «διαλύοντας» τη δική μας Εθνική στον τελικό της Σαϊτάμα στο Μουντομπάσκετ της Κίνας.
https://www.youtube.com/watch?v=yigKqz8RQbg
Όπως καταλαβαίνει κανείς, ο Γκασόλ δε θα μπορούσε παρά να είναι ο ηγέτης της ομάδας, που αποτέλεσε για πολλά χρόνια, και ίσως μέχρι σήμερα, τη δεύτερη μεγαλύτερη μπασκετική δύναμη του κόσμου. Το απέδειξε στους Αγώνες του 2008 και του 2012, ανταγωνιζόμενη τις ΗΠΑ, το επιβεβαίωσε με τις διακρίσεις σε άλλες διοργανώσεις, «σπάζοντας» και την κατάρα των Ευρωμπάσκετ το 2009, μετά και το εντός έδρας «κάζο» δύο χρόνια νωρίτερα από τους Ρώσους.
Σημαδιακή παραμένει, ασφαλώς, η χρονιά όπου... τα πήρε μόνος του όλα, με το Ευρωμπάσκετ του 2015 να είναι η απόλυτη επιβεβαίωση της αξίας του, μέσω των τρομερών του εμφανίσεων στα 35 του, με χαρακτηριστικότερους τους 40 πόντους με τη Γαλλία στον ημιτελικό, σε μια περίοδο με τις περισσότερες απουσίες για τους Ίβηρες, κάτι που δεν τον εμπόδισε να τους σηκώσει στην πλάτη του. Ο ίδιος δήλωνε τότε πίστη για πάντα και έμελλε να το επιβεβαιώσει, όταν μπορούσε να είναι σωματικά διαθέσιμος, αφού το 2019 στην Κίνα δεν μπόρεσε να είναι παρών στην νέα κατάκτηση του κόσμου από τους παίκτες του Σέρτζιο Σκαριόλο.
https://www.youtube.com/watch?v=B-WdsvIN9mQ
Ο ίδιος, πάντως, όσα προβλήματα κι αν αντιμετώπισε, ποτέ δεν έκανε πίσω ως προς τα όνειρά του. Και αυτά επέτασσαν να τελειώσει την καριέρα του στην ομάδα, που τον ανέδειξε πρώτη στην ιδιαίτερη πατρίδα του, καθώς και σε ένα τουρνουά με την αγαπημένη του Εθνική. Ως υπόδειγμα μαχητή και νικητή, τα κατάφερε αμφότερα και βάζει τη «σφραγίδα» μόνος του στην ίδια τη «δύση» της καριέρας του.
https://www.youtube.com/watch?v=FnTf72i9u0g
Ο τίτλος του κειμένου προέρχεται από μια ταινία του μοναδικού Μελ Γκίμπσον που αφορά τη συμμετοχή των Αμερικανών στον πόλεμο του Βιετνάμ, με πολλές συγκινητικές στιγμές, έστω και μονόπλευρα δοσμένες για ευνόητους λόγους. Αυτός θα μπορούσε να ισχύει και για τους δύο «μύθους», που θα βλέπουν την κεντρική του φωτογραφία και θα θυμούνται τι έκαναν στα 41 τους, μόλις αποσυρθούν με όλες τις τιμές που τους αξίζουν...
