Η διαμάχη μεταξύ FIBA και Ευρωλίγκας είναι μια υπόθεση που εκκρεμεί ενώπιον της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το δήλωσε πρόσφατα στο basketa.gr ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης, το επιβεβαίωσε στον υπογράφοντα ο Τζορτζ Πάτερσον, αξιωματούχος της Γενικής Διεύθυνσης Αθλητισμού της Κομισιόν, ο οποίος παρέπεμψε στην Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού ("είναι ένα θέμα το οποίο χειρίζονται αυτοί, αλλά επειδή ακόμα εκκρεμεί η απόφασή τους, δεν μπορούν να δώσουν και πολλές πληροφορίες", είπε χαρακτηριστικά), είναι κάτι, τέλος πάντων, γνωστό εδώ και καιρό.
Η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού "εφαρμόζει άμεσα τους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ ώστε να λειτουργούν αποτελεσματικότερα οι ευρωπαϊκές αγορές και να εξασφαλίζονται ισότιμοι και δίκαιοι όροι ανταγωνισμού για όλες τις επιχειρήσεις της ΕΕ. Με τον τρόπο αυτόν, ωφελούνται οι καταναλωτές, οι επιχειρήσεις και η ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της", όπως αναφέρει η ιστοσελίδα της Κομισιόν. Ασχολείται δηλαδή με υποθέσεις καθαρά εμπορικής φύσης.
Η FIBA και η Ευρωλίγκα, δηλαδή, είναι δύο επιχειρήσεις που οφείλουν να τηρούν τους δίκαιους όρους του ανταγωνισμού στην ελεύθερη αγορά και υπό αυτό το πρίσμα εξετάζεται η μεταξύ τους διαμάχη σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Και πάνω σε αυτή τη βάση, την καθαρά εμπορική και διόλου αθλητική, θα εκδώσει η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού την απόφασή της.
Μέχρι τότε οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές θα προσπαθούν κυρίως να πείσουν ότι δεν αλλοιώνουν τους όρους του ανταγωνισμού και δεν υιοθετούν μονοπωλιακές πρακτικές, οι οποίες αποτελούν κόκκινο πανί για την Κομισιόν. Γι' αυτό η Ευρωλίγκα από την πρώτη στιγμή διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ότι οι παίκτες είναι αυτοί που θα αποφασίσουν για το αν θα παίξουν με τους συλλόγους ή με τις εθνικές ομάδες και έχουν την ελευθερία να πράξουν αυτό που επιθυμούν. "Ο κάθε παίκτης πρέπει να αποφασίσει μόνος του τι θα κάνει", είπε ο Τζόρντι Μπερτομέου στο περιθώριο του φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης τον περασμένο Μάιο και από τότε το έχει επαναλάβει πολλές φορές σε διάφορες συνεντεύξεις του. Φέρνει μάλιστα σε αντιδιαστολή τις τιμωρίες που προβλέπουν οι πειθαρχικοί κανονισμοί των εθνικών ομοσπονδιών και της FIBA για όσους παίκτες αρνούνται να παίξουν στην Εθνική (και κατά μία άποψη συνιστούν μονοπωλιακή πρακτική) λέγοντας ότι "εμείς δεν τιμωρούμε παίκτες".
Πώς όμως έχουν στ' αλήθεια τα πράγματα; Η παρωδία που παίζεται τις τελευταίες μέρες με τις ανακοινώσεις των αποστολών των εθνικών ομάδων για το "παράθυρο" του Νοεμβρίου έχει κι ένα καλό. Έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο ως προς το ποιος αποφασίζει για το αν οι διεθνείς που αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα θα παίξουν με τον σύλλογο ή με την Εθνική ομάδα. Και φυσικά αυτός δεν είναι οι παίκτες, όπως διατυμπανίζει η Ευρωλίγκα.
Η Μπαρτσελόνα αποφάσισε να αφήσει τον Κούρουκς να πάει από τώρα στη Λετονία, επειδή δεν τον χρησιμοποιεί στους αγώνες της, αλλά τους Ερτέλ και Σεραφέν να παίξουν μόνο στον δεύτερο αγώνα της Γαλλίας. Ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να ενσωματωθεί από τώρα ο Μήτογλου στην Εθνική μας και οι Καλάθης, Αντετοκούνμπο, Βουγιούκας το Σάββατο, αφού πρώτα θα έχουν παίξει με τη Ρεάλ. Η Ζαλγκίρις δεν άφησε κανέναν παίκτη της, η Φενερμπαχτσέ επίσης, ο Ολυμπιακός επίσης.
Αλλά δεν είδατε καμία επίσημη ενημέρωση από καμία ομάδα. Αντιθέτως, είδατε μια ανακοίνωση των παικτών της Φενερμπαχτσέ υπέρ της συμμετοχής στους αγώνες του συλλόγου τους, είδατε μια αντίστοιχη ανακοίνωση των παικτών του Ολυμπιακού και της Μπασκόνια, βλέπετε διαρροές από τον Παναθηναϊκό του τύπου "οι παίκτες αποφάσισαν από κοινού με τη διοίκηση" κλπ. κλπ. Οι παίκτες να βγουν μπροστά, οι παίκτες να αναλάβουν ενώπιον της κοινής γνώμης το κόστος μιας απόφασης, που είναι βέβαιο ότι δεν θα ήθελαν ποτέ να κληθούν να πάρουν. Για να μη δώσουν οι σύλλογοι δικαίωμα να κατηγορηθούν για μονοπωλιακές πρακτικές, παραδεχόμενοι ότι πίεσαν τους παίκτες τους να πάρουν συγκεκριμένη απόφαση, και για να γλιτώσουν και τις τιμωρίες που προβλέπουν οι κανονισμοί των ομοσπονδιών.
Όταν λοιπόν θα ακούσετε την επόμενη φορά περί ελευθερίας των παικτών να αποφασίσουν για την παρουσία τους στην Εθνική ομάδα ή τους συλλόγους, μπορείτε να γελάσετε ελεύθερα με την υποκρισία αυτού που θα το πει. Και να κλάψετε με την κατάντια του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που διασύρεται στο όνομα ενός παιχνιδιού εξουσίας, που δεν αφορά παρά ελάχιστους, αλλά επηρεάζει τους πάντες...
