Ο Δημήτρης Ρήγας σχολιάζει το ξεκίνημα της σειράς των τελικών του ΝΒΑ, μερικές ώρες πριν το τζάμπολ του δεύτερου αγώνα ανάμεσα στους Σανς και τους Μπακς.
Τα συμπεράσματα του πρώτου παιχνιδιού ανάμεσα στο Φοίνιξ και το Μιλγουόκι ήταν ξεκάθαρα, έστω κι αν ακόμα είναι πολύ νωρίς για ασφαλείς εκτιμήσεις. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του θα ζητούσε παραπάνω χρόνο να αποθεραπευτεί και θα προστάτευε τον εαυτό του. Εκείνος δεν έπραξε κάτι τέτοιο.
Ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά και τέθηκε στη διάθεση του οργανισμού, βοηθώντας τον να παρουσιαστεί όσο πιο ανταγωνιστική μπορούσε. Ο «Greek Freak» ήταν μία ομάδα μόνος του όπως συμβαίνει συνήθως, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση κάτι τέτοιο δεν ήταν αρκετό για να αποφύγουν οι Μπακς το εις βάρος τους 1-0 και μάλιστα με διαφορά 13 πόντων (118-105).
Πέρα όμως από το «μπράβο» στον Γιάννη, το Μιλγουόκι δεν μπορεί να κρατήσει τίποτα από το πρώτο παιχνίδι. Πρέπει μόνο να προλάβει να διορθώσει ό,τι μπορεί. Και είναι πάρα πολλά εκείνα τα πράγματα που αποτέλεσαν «παραφωνίες».
Βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα «ελάφια» ήδη έχουν κάνει υπέρβαση και είχαν και την... ατυχία των αντιπάλων τους με το μέρος τους μέχρι τώρα. Διότι για να αποκλείσουν τους Μπρούκλιν Νετς χρειάστηκε να τραυματιστούν ο Τζέιμς Χάρντεν και ο Κάιρι Ίρβινγκ, ενώ με τους Χοκς χτύπησε και ο Τρε Γιανγκ. Ήδη μάλιστα αποχώρησε τραυματίας και ο Ντάριο Σάριτς του Φοίνιξ! Αντίθετα, ευτυχώς για όλους, ο Γιάννης γύρισε άμεσα στη δράση και τους έσωσε από συντριβή στο πρώτο παιχνίδι.
Αυτό που παρουσιάζει η ομάδα του Μάικ Μπούντενχολζερ στο παρκέ εδώ και πολύ καιρό είναι κάτι σαν μπάσκετ. Το γεγονός ότι ο «Greek Freak» παίζει για όλους και ο Κρις Μίντλετον με τον Τζρου Χόλιντεϊ μπορούν και ξελασπώνουν το «κάρο από τη λάσπη» σε δύσκολες στιγμές, δεν σημαίνει ότι η εικόνα του Μιλγουόκι είναι ομάδας που δικαιολογεί την παρουσία της στους τελικούς του πρωταθλήματος.
Ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους είναι ιστορική η ευκαιρία που έχουν μπροστά τους τα «ελάφια». Επειδή έχουν βγει νοκ-άουτ όλα τα μεγαθήρια κι απέναντί τους έχουν έναν εξίσου άπειρο -σε τελικούς- αντίπαλο ο οποίος έχει κι αυτός με τη σειρά του μεγάλο άγχος.
Για να πετύχει κάτι πάντως το συγκρότημα του κόουτς «Bud», θα πρέπει αρχικά να παρουσιαστεί στο παρκέ διαβασμένο. Διότι το μέγεθος του προβλήματος γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν σκεφτεί κανείς ότι οι Μπακς στον πρώτο αγώνα σούταραν 16/36 τρίποντα και πάλι έχασαν πολύ εύκολα.
Την ίδια στιγμή οι Σανς αστοχούσαν σε πολλά ελεύθερα τρίποντα (μόλις 11/34) κι αυτό δύσκολα να συμβεί ξανά πολλές φορές. Το 2-0 μοιάζει πολύ πιθανό αλλά ακόμα και τότε το Μιλγουόκι θα έχει ελπίδες. Μόνο που το σύνολο του Μόντι Ουίλιαμς είναι σαφώς πιο καλοδουλεμένο και φαίνεται ξεκάθαρα ότι επιθυμεί να χτυπήσει με συγκεκριμένους τρόπους και στις δύο πλευρές του παρκέ.
Αυτό δεν ισχύει για τους Μπακς οι οποίοι βασίζονται αποκλειστικά στο ταλέντο τριών-τεσσάρων παικτών τους και στη σκληρή τους άμυνα η οποία όμως δεν είναι πάντα εκεί για να τους βοηθήσει.
Το κομβικό σε αυτό το σημείο είναι το Μιλγουόκι να αντιδράσει με κάποιον τρόπο. Διότι το Φοίνιξ δεν έχει διάθεση για αστεία και είναι τόσο διαβασμένο, που όταν για παράδειγμα περνάει στο παρκέ ο αδύναμος στην άμυνα Μπόμπι Πόρτις, επιτίθενται όλοι πάνω σε αυτόν και παίρνουν εύκολους πόντους.
Προς το παρόν το μέλλον δεν μοιάζει ευοίωνο για την παρέα του Γιάννη, όμως είναι στο χέρι του Μπούντενχολζερ να προσφέρει επιτέλους κάποιες βοήθειες από τον πάγκο και να κάνει τα «ελάφια» πιο ανταγωνιστικά. Σε αντίθετη περίπτωση ακόμα κι ενδεχόμενη «σκούπα» δεν θα προκαλέσει έκπληξη.
