Τα ιστορικά ανοιχτά γήπεδα στο Καλεμέγκνταν είχαν την τιμητική τους στο Βελιγράδι. Για πολλούς αυτά τα δύο ανοιχτά, που βρίσκονται δίπλα δίπλα, ένα της Παρτιζάν και ένα του Ερυθρού Αστέρα, είναι το μέρος που γαλουχήθηκε το μπάσκετ στη Σερβία. Στο σπουδαιότερο μνημείο της πόλης! Ήταν λοιπόν το ιδανικό μέρος για να στηθεί το μνημείο προς τιμήν των ιδρυτών του σέρβικου και του γιουγκοσλάβικου μπασκετ, το οποίο θα κοσμεί πλέον το χώρο μεταξύ των δύο ανοιχτών γηπέδων, της Παρτιζάν και του Ερυθρού Αστέρα.
Επίσης γιορτάστηκε επίσης η φιλία μεταξύ της Σερβίας και της Γαλίας, καθώς ο Γάλλος προπονητής, Ανρί Ελ, ήταν αυτός που οδήγησε την Εθνική Γιουγκοσλαβίας στη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950, έχοντας παίκτες μεταξύ άλλων τον Μπόρα Στάνκοβιτς, τον Ράντομιρ Σάπερ, τον Αλεξάντερ Νίκολιτς και τον Νεμπόισα Πόποβιτς, που είναι όλοι μέλη του Hall of Fame της FIBA.
Η πρωτοβουλία για την κατασκευή του μνημείου προήλθε από την Νατάσα Κοβάτσεβιτς, μία θρυλική πρώην παίκτρια του μπάσκετ, που επιβίωσε ενός τρομακτικού τροχαίου δυστυχήματος κι έγινε η πρώτη παίκτρια στον κόσμο που έπαιξε σε επίσημο αγώνα με πρόσθετο μέλος.
Νατάσα Κοβάτσεβιτς: "Το μνημείο είναι αφιερωμένο στην ομάδα που αγωνίστηκε στο Πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, στο Μπουένος Αϊρες. Ο Ανρί Ελ, ήταν ο προπονητής εκείνης της ομάδας που απαρτίστηκε μόνο από παίκτες της Παρτιζάν και του Ερυθρού Αστέρα. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι που εκπροσώπησαν τη χώρα μας για χρόνια. Ο Ανρί Ελ, είναι ο μοναδικός προπονητής που κοούτσαρε τέσσερα μέλη του FIBA Hall Of Fame".
Ζαν Πιερ Σιουτά: "Οταν ήμουν παίδι λάτρευα αυτό που έκαναν οι άνθρωποι που προέρχονταν από τούτη εδώ την περιοχή της Ευρώπης και δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι σήμερα θα είμαι εδώ, στα γήπεδα που έβγαλαν τόσους πολλούς παίκτες. Την ημέρα που προηγήθηκε του αγώνα της Σερβίας με τη Γαλλία στο Ευρωμπάσκετ 2013, συνέβη ένα περισταστικό που θυμάστε πολύ καλά. Εκείνη την ημέρα, επέβαιναν σε ένα λεωφορείο ένας προπονητής κι ένας μάνατζερ, που δεν είναι πια μαζί μας και τους γνώριζα πολύ καλά προσωπικά. Οταν μάθαμε ότι ένα παιδί ακόμα τραυματίστηκε και για όσα συνέβησαν στην Νατάσα, δεν το σκεφτήκαμε δεύτερη φορά. Η Γαλλία είναι μία χώρα με 285 χιλιάδες εγγεγραμένες παίκτριες του μπάσκετ και ξέραμε ότι είναι υποχρέωσή μας να βοηθήσουμε τη Νατάσα. Εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε ιδέα πως θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Καλέσαμε τη Νατάσα να έρθει στο Παρίσι, τη βοηθήσαμε να αποκτήσει το πρόσθετο μέλος της και κάναμε τα πάντα για να βοηθήσουμε το όνειρό της να γίνει πραγματικότητα, διότι, όπως μου είχε πει το όνειρό της ήταν να παίξει ξανά μπάσκετ. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που επαναφέραμε το χαμόγελο στο πρόσωπο μίας νεαρής κοπέλας. Η Νατάσα είναι μία ηρωίδα, την κλέψαμε από εσάς και τόσα ασχολείται με τον γαλλικό αθλητισμό"
Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς: "Προπονήθηκα πολλές ώρες σε αυτά τα γήπεδα. Αρχικά πήγαινα στο γήπεδο της Παρτιζάν, και όταν ο ήλιος ανέβαινε στον ουρανό πήγαινα δίπλα, σε αυτό του Ερυθρού Αστέρα, όπου υπήρχε περισσότερη σκιά. Αυτά τα γήπεδα είναι κάτι σαν το σπίτι μου. Είναι πολύ σπουδαίο που καταρρίψαμε τον φράχτη που τα χώριζε, καθώς πλέον τα παιδιά μπορούν να πηγαίνουν με μεγάλη ευκολία από το ένα στο άλλο για να παίζουν. Είμαι τυχερός που γνώρισα τον Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, είμαι τυχερός που γνώρισα όλους αυτούς τους τέσσερις θρύλους. Δύο από αυτούς, αγάπησα ιδιαιτέρως. Τον Αλεξάντερ Νίκολιτς και τον Ράντομιρ Σάπερ, ωστόσο τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον Νεμπόισα Πόποβιτς και τον Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς".
