Οι Ουόριορς χρειάστηκαν αρκετούς πρωταγωνιστές, για να «λυγίσουν» τους Ρόκετς και να περάσουν στους Τελικούς του ΝΒΑ, αλλά ο Στεφ Κάρι ήταν εκείνος που έβαλε τα πιο γερά «θεμέλια», κάνοντας αυτό που ξέρει καλύτερα από καθέναν, να σουτάρει. Το Basketa.gr αναλύει.
Η λέξη «τρίποντο», θα μπορούσε δίπλα της την εικόνα του στο λεξικό. Πάντοτε εντυπωσίαζε, άλλωστε, για την τρομερή του αυτήν ικανότητα, μαζί με αρκετές άλλες, όπως τον αξιοζήλευτο χειρισμό της μπάλας που κατέχει, ή την αμυντική προσήλωση, που είναι αρκετά αξιοπρόσεκτη για παίκτη με φύση σαν τη δική του. Κι όποτε χρειάζεται, μπορεί με μερικές ενέργειες σε ένα κρίσιμο σημείο, να καθορίσει ένα «μομέντουμ», το οποίο στο τέλος είναι πολύ πιθανό να βρει νικήτρια την ομάδα του.
Ο Στεφ Κάρι, έχει καταφέρει να παραμείνει μία ηγετική φυσιογνωμία για τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, χωρίς να επηρεαστεί το στοιχείο αυτό σημαντικά, ακόμη κι αν ήξερε, ότι η έλευση του Κέβιν Ντουράντ το καλοκαίρι του 2016 θα του αφαιρούσε μπάλες μέσα από τα χέρια του, στο κομμάτι της εκτέλεσης. Έξυπνοι, βέβαια, είναι και οι δυο τους, όπως και ο κόουτς Κερ, οπότε δε δυσκολεύτηκαν με τον καιρό να βρουν μία απαραίτητη «χημεία», ώστε πέρυσι τέτοια εποχή περίπου, οι «Πολεμιστές» να ανακτήσουν το «στέμμα» τους στο ΝΒΑ, στους τρίτους τότε στη σειρά Τελικούς με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς.
Με τους «Ιππότες» να έχουν ξεπεράσει το σκόπελο των Μπόστον Σέλτικς στο Game 7, έπρεπε και το Γκόλντεν Στέιτ να φανεί συνεπές στο ραντεβού του, παίζοντας λίγες ώρες αργότερα στο Χιούστον το δικό τους ματς «ζωής και θανάτου», κόντρα στους Ρόκετς. Το έργο ήταν δύσκολο, ακόμη και με την απουσία του Κρις Πολ για τις «ρουκέτες», αλλά όποιος είναι πρωταθλητής... ξέρει.
Κι αν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στο πρώτο ημίχρονο, με το κάρφωμα του Χάρντεν να φέρνει σε ένα σημείο τη διαφορά στο +15 (48-33), τότε και πάλι οι Ουόριορς δεν πτοήθηκαν. Ο Στιβ Κερ δεν έκρυψε, βέβαια, τον έντονο προβληματισμό που έφερε μέχρι και σκέψεις για παραίτηση, αλλά προφανώς κανείς δε θα τα παρατούσε τόσο εύκολα. «Πολεμιστές» είναι, άλλωστε, το όνομά τους και έμελλε να το αποδείξουν.
Κι αν πει κανείς, ότι ο Κέβιν Ντουράντ τους κράτησε μέχρις ενός βαθμού, μαζί βέβαια με τους Κάρι, Τόμπσον, Γκριν και Λίβινγκστον, τότε θα έχει δίκιο. Το σκοράρισμα και η δημιουργία του, δεν περνάνε ως στοιχεία απαρατήρητα. Αυτός, όμως, που θα άλλαζε μια και καλή το «μομέντουμ» υπέρ της ομάδας, ήταν ο άνθρωπος που φορά το «30» και δεν αποκλείεται σύντομα να γίνει πρώτος σουτέρ τριών πόντων (είναι έβδομος με 2.129, αλλά με το ρυθμό που τα πετυχαίνει, τα 2.973 του κορυφαίου Ρέι Άλεν δε μοιάζουν πολλά), στην ιστορία του ΝΒΑ, αν ασφαλώς είναι υγιής.
Ας δούμε τι συμβαίνει, μετά το 61-55 με λέι απ του Καπέλα, στα μέσα της τρίτης περιόδου. Τρίποντο του Κάρι για το 61-58, τρίποντο του Ντουράντ για το 61-61, νέο τρίποντο του Κάρι για το 61-64, εύστοχες βολές του Χάρντεν για το 63-64, καλάθι του Κάρι για το 63-66, ξανά τρίποντο του Κάρι για το 63-69 και... πάλι τρίποντο του Κάρι για το 63-72. Όλα αυτά, μέσα σε κάτι παραπάνω από τρία λεπτά, με τους 14 αυτούς πόντους του Κάρι, με τέσσερα τρίποντα, να διαμορφώνουν ένα διαφορετικό σκηνικό. Κι ας σκεφτεί κανείς, πως τελείωσε με 7/15 τρίποντα το ματς.
Στη συνέχεια, οι Ουόριορς δεν κοίταξαν ποτέ ξανά πίσω τους, επί της ουσίας, με τους Κάρι, Τόμπσον και Ντουράντ να διαφυλάσσουν αρκετά εύκολα το αποτέλεσμα. Το «μπρέικ» ήταν γεγονός και οι Ουόριορς ξανά στους Τελικούς. Εκεί, θα βρουν με πλεονέκτημα έδρας τους «Καβς» και, σαφώς, έχοντας περάσει από μία τόσο δύσκολη δοκιμασία με τους Τεξανούς, αποτελούν το φαβορί.
Όχι ότι με τον ΛεΜπρόν αντίπαλο μπορείς να είσαι απόλυτα βέβαιος και να έχεις το δικαίωμα να κοιτάζεις με... βλέμμα χιλίων Καρδιναλίων. Ο Κάρι το ξέρει πολύ καλά, άλλωστε, μετά από εκείνους τους Τελικούς του 2015, όντας ο παίκτης που είχε δεχθεί το καθοριστικό τρίποντο από τον Κάιρι Ίρβινγκ, για να πάρει το Κλίβελαντ τον τίτλο μέσα στο Όκλαντ. Μπορεί να είναι βέβαιος, όμως, ότι με εμφανίσεις, τόσο ομαδικές όσο και ατομικές, σαν εκείνη που πραγματοποιήθηκε στο δεύτερο ημίχρονο στο Χιούστον, η ομάδα του δεν έχει να φοβηθεί κάτι.
Και αυτό, ιδίως αν τον αφήσουν στην... τρέλα που ξέρει πολύ καλά να μετατρέπει σε νίκες.
