Δεν ήταν μία συνηθισμένη μέρα η χθεσινή για τον ΠΑΟΚ, όπως δεν θα είναι και η σημερινή. Η ρουτίνα της καθημερινότητας σε μια συμπόρευση οχτώ χρόνων εγκαταλείφθηκε οριστικά αλλά τα απόνερα του όχι και τόσο ξαφνικού διαζυγίου με τον Σούλη Μαρκόπουλο ίσα που άρχισαν να εμφανίζονται.
Ο τρόπος με τον οποίο ο ΠΑΟΚ επέλεξε να βάλει τέλος σε αυτήν την πολυετή σχέση δεν απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί άκομψος ωστόσο τα «βελούδινα διαζύγια» είναι περισσότερο δημοσιογραφικό δημιούργημα. Κανένα διαζύγιο δεν είναι εύκολο, πολύ περισσότερο όταν έχει προϋπάρξει μια σχέση τόσο δυνατή και τόσο ιδιαίτερη.
Γιατί στο πρόσωπο του Μαρκόπουλου ο ΠΑΟΚ δεν είχε απλά έναν προπονητή αλλά εκείνον που έμμεσα αλλά και άμεσα υποστήριξε την προσπάθεια εξυγίανσης της ομάδας. Σε τελική ανάλυση όταν ο Νίκος Σταυρόπουλος τον έπαιρνε από το Μαρούσι το 2009, κανείς δεν μιλούσε για εξυγίανση, για περιορισμένα μπάτζετ και όσα αυτά συνεπάγονται. Ο Μαρκόπουλος όμως συμβιβάστηκε και δούλεψε με αυτά. Εκεί έγκειται και η χροιά της αδικίας που έχει η υπόθεση.
Με αυτά όμως δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς. Το ερώτημα που αυτόματα προέκυψε με την ανακοίνωση του διαζυγίου είναι το «γιατί;». Γιατί τώρα, γιατί έπειτα από οχτώ χρόνια κοινής διαδρομής, γιατί ενώ υπήρχε μπροστά συμβόλαιο για άλλα δύο χρόνια; Με το τέλος της σεζόν, από αυτή τη γωνιά του basketa.gr γράψαμε «ΠΑΟΚ=τέλμα». Η αγωνιστική φιλοσοφία και η εικόνα της ομάδας την τελευταία διετία ήταν μέρος αυτού του τέλματος.
Αυτό που ενόχλησε περισσότερο, ακόμη και μεταξύ των ανθρώπων της ομάδας, δεν ήταν η 5η θέση των δύο προηγούμενων σεζόν όσο το, στα όρια του ανιαρού, παιχνίδι της. Ο αντίλογος μπορεί να είναι "παίζεις το μπάσκετ που μπορείς με τους παίκτες που έχεις" όμως στην ΚΑΕ θεώρησαν πως ήρθε η ώρα να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό, με έναν νεότερο, φιλόδοξο και με προοπτικές προπονητή. Τον Ηλία Παπαθεοδώρου με τον οποίο είναι πιθανό να επέλθει ακόμη και σήμερα συμφωνία.
Όταν στο «κάδρο» όλης αυτής της ιστορίας μπαίνει και ο Ιβάν Σαββίδης, οι λόγοι γίνονται πιο ευδιάκριτοι.
ΥΓ. Αλήθεια πόσο διαφορετικά θα γραφόταν η ιστορία αν τον Νοέμβριο του 2014 ο Μαρκόπουλος κατέληγε στον Ολυμπιακό με τον οποίο είχε συμφωνήσει και ο ΠΑΟΚ κατέληγε στον Σφαιρόπουλο τον οποίο είχε επιλέξει με συνοπτικές διαδικασίες για τη διαδοχή τον Σούλη;
ΥΓ2. Ίσως το μεγαλύτερο μειονέκτημα του Σούλη Μαρκόπουλου είναι πως δεν μπόρεσε ποτέ να «πουλήσει» τον εαυτό του, να φτιάξει το περιτύλιγμα που άλλοι συνάδελφοι του έχουν δημιουργήσει με το 1/10 της δουλειάς και των επιτευγμάτων του. Ξέρετε πολλούς που να απέφευγαν τις βραβεύσεις όπως ο διάβολος το λιβάνι για επιτεύγματα όπως τα 300 επίσημα ματς με τον ΠΑΟΚ πέρσι και τα 700 ματς Πρωταθλήματος φέτος; Γι’ αυτό όμως ο Μαρκόπουλος είναι αυτός που είναι.
Γι' αυτόν θα μιλούν για πολλά χρόνια οι αριθμοί του με τον ΠΑΟΚ: 292 ματς Πρωταθλήματος με 165 νίκες, 81 ευρωπαϊκά παιχνίδια, 393 ματς όλων των διοργανώσεων. Αριθμούς που δύσκολα θα πιάσει κανείς στο μέλλον.
