Η δεύτερη θητεία του Ρικ Πιτίνο στον πάγκο του Παναθηναϊκού ολοκληρώθηκε πιο νωρίς απ’ ό,τι αναμενόταν και η αιτία δεν ήταν μόνο η εξάπλωση του κορωνοϊού που τον οδήγησε στην επιστροφή του στις ΗΠΑ.
Από τα τέλη Νοεμβρίου όταν και γύρισε στην Ελλάδα, ο Αμερικανός Hall of Famer ήταν φανερό ότι δεν ήταν τόσο ενθουσιασμένος όσο στην πρώτη του παρουσία. Πλέον δεν του κέντριζε το ενδιαφέρον το άγνωστο, δεν το έβλεπε ως μία νέα μεγάλη περιπέτεια. Και παράλληλα δεν ήταν τόσο καλή η ομάδα όσο ο ίδιος περίμενε. Κι αυτό αποδείχτηκε τόσο από τα λόγια του σε πολλές περιπτώσεις, όσο κι από τα αποτελέσματα.
Λίγους μήνες μετά τη δικαιολογημένη απομάκρυνση του Αργύρη Πεδουλάκη ο οποίος απέτυχε για δεύτερη διαδοχική φορά στον «πράσινο» πάγκο ήρθε μία ακόμα επιβεβαίωση ότι το «ξαναζεσταμένο φαγητό» δεν είναι ποτέ το ίδιο νόστιμο.
Ο «Άρτζι» στην πρώτη του θητεία στο «τριφύλλι» κατάφερε να κρατήσει την ομάδα στα δύσκολα, να πάρει ένα εμφατικό νταμπλ το 2013 και να πλησιάσει στο Final 4 του Λονδίνου, χάνοντας την πρόκριση από την Μπαρτσελόνα στο πέμπτο παιχνίδι. Όταν γύρισε το 2016 αλλά και το 2019 απέτυχε παταγωδώς.
Παρά το γεγονός ότι δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ του Πιτίνο και του Πεδουλάκη, καθώς θα είναι σαν να συγκρίνεις μία Ferrari μ’ ένα FIAT, αποδείχτηκε περίτρανα ότι δεν πρέπει να επιστρέφει μία ομάδα σε... συνταγές του παρελθόντος έστω κι αν ήταν επιτυχημένες.
Αυτό το συμπέρασμα βέβαια είναι γενικό και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Παναθηναϊκό που έφερε πίσω μία φυσιογνωμία όπως ο Ρικ Πιτίνο ο οποίος αποτελεί το μεγαλύτερο όνομα που έχει εργαστεί ποτέ στη Γηραιά Ήπειρο, έστω κι αν αποδείχτηκε ότι ο 67χρονος κόουτς δεν είχε το ίδιο κίνητρο και την ίδια «τρέλα».
Πλέον πάντως οι «πράσινοι» πρέπει να κοιτάξουν μπροστά. Το μέλλον -όποτε κι αν συνεχιστεί η αγωνιστική δράση- είναι αυτό που θα πρέπει να απασχολεί και η εύρεση του καταλληλότερου για τη θέση. Ωστόσο, το αποτυχημένο δεύτερο πέρασμα του νέου προπονητή του κολεγίου της Αϊόνα θα πρέπει να δείξει το δρόμο για τη συνέχεια και να μην ξεχαστεί...
