Το Basketa.gr θυμάται την χρονιά, όπου ο μοναδικός παίκτης της ιστορίας του ΝΒΑ με 100 πόντους σε ένα ματς, ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, έχασε το πρωτάθλημα, ενώ υπήρξε παιχνίδι όπου δε σκόραρε ούτε πόντο. Συμπτωματικά, ήταν η τελευταία σεζόν της καριέρας του.
Ήταν, στα ντουζένια του, ο ο πιο κυρίαρχος παίκτης στο ΝΒΑ. Ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1960, δεν υπήρχε κανένας άλλος παίκτης που να μπορούσε να τον ανταγωνιστεί στους «αιθέρες». Ο ίδιος, βέβαια, σε σύγκριση με το μεγάλο ανταγωνιστή του στην εποχή, τον Μπιλ Ράσελ των 11 πρωταθλημάτων, πήρε μόνο δύο, αλλά αυτή τη συζήτηση θα την κάνουμε σύντομα.
Το θέμα μας, εδώ, είναι η ακμή και η παρακμή ενός παίκτη. Και ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν έζησε, όπως κάθε άνθρωπος, και τις δύο αυτές εποχές. Μόνο που στην περίπτωσή του, αυτό έγινε αρκετά απότομα, έχοντας γίνει «θύμα» της αλλαγής του τρόπου, που παιζόταν το μπάσκετ, το οποίο με τον καιρό όλο και λιγότερο ευνοούσε τους «Δεινόσαυρους», όπως εκείνος. Και οι αληθινοί δεινόσαυροι, άλλωστε, ξαφνικά έφυγαν από αυτό τον πλανήτη. Απότομα.
https://www.youtube.com/watch?v=LxMeEzhvNRs
Κάπως έτσι εξηγεί κανείς, το τι έγινε τη σεζόν 1972-1973, την τελευταία σεζόν του Τσάμπερλεϊν, η οποία δεν είχε και το τέλος, που ο ίδιος θα περίμενε. Ο παίκτης των 100 πόντων σε ένα παιχνίδι, του ανυπέρβλητου ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ, όχι μόνο δεν κατάφερε να πάρει ένα ακόμη πρωτάθλημα με τους Λος Άντζελες Λέικερς, αλλά σε ένα ματς μάλιστα δεν κατάφερε καν να σκοράρει ούτε έναν πόντο.
Οι Μπακς έκαναν το απίστευτο και έδειξαν… ότι έφαγε τα ψωμιά του
Είπαμε νωρίτερα, ότι ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν έγινε απότομα το «θύμα» μιας νέας εποχής, που δε συμβάδιζε με την προηγούμενη, όπου κυριάρχησε. Και στις 27 Μαρτίου 1973 θα το καταλάβαινε με τον χειρότερο τρόπο για την ψυχολογία του. Στο παιχνίδι των Λέικερς απέναντι στους Μιλγουόκι Μπακς, δεν κατάφερε να σημειώσει ούτε πόντο, παίζοντας 46 ολόκληρα λεπτά.
Να πούμε κάτι ακόμη; Στο επόμενο παιχνίδι των Λέικερς, πέτυχε μόλις έναν πόντο. Ενδιαφέρον, όμως, έχει να δούμε και ποια ήταν τα στατιστικά του, σκοράροντας αυτόν τον πόντο. Είχε 0/1 σουτ και 1/2 βολές, με τον 36χρονο Ουίλτ να καταλαβαίνει με τον χειρότερο τρόπο, ότι… η μπογιά του πέρασε.
Τι έφταιξε για αυτό, όμως; Ήταν οι αθλητικές ικανότητες παικτών, όπως ο Πάτρικ Γιούιν; Ήταν το γεγονός, ότι αρκετοί πια παίκτες είχαν ένα πιο πολυσύνθετο ταλέντο, όπως ο Όσκαρ Ρόμπερτσον, με τον Τσάμπερλεϊν να μην είναι πια ο μόνος που… έκανε τα πάντα στη ρακέτα και σύμφερε; Αν και δεν έπαιζε ίδια θέση με τους παίκτες, που αναφέραμε, είναι μάλλον ένας συνδυασμός αυτών των χαρακτηριστικών. Αν προτιμάτε, μπορούμε να αναφέρουμε τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, που ήταν το… εξελιγμένο μοντέλο του Ουίλτ, αλλά η ουσία παραμένει ίδια, αφού και οι ψηλοί άλλαζαν όσο τα χρόνια περνούσαν.
https://www.youtube.com/watch?v=zKkQyNyXICQ
Τα στατιστικά του εκείνη τις τελευταίες δύο χρονιές και η διαφορά
Τα στατιστικά του την τελευταία διετία δείχνουν μια σαφή διαφορά με τα προηγούμενα χρόνια, αναφορικά με το πόσους πόντους σκόραρε. Τη σεζόν 1970-1971 είχε κατά μέσο όρο 20.7 πόντους ανά αγώνα, ενώ στις τελευταίες δύο σκόραρε 14.8 και 13.2 πόντους αντίστοιχα. Για τα δεδομένα της εποχής, αλλά και τα δικά του στάνταρ, ήταν χαμηλό νούμερο. Μιλάμε για έναν παίκτη, που σκόραρε 50.4 πόντους το 1962 με τους Σίξερς, κατέχοντας ακόμη το σχετικό ρεκόρ στο ΝΒΑ.
Η διαφορά ανάμεσα στις δύο χρονιές; Στη μία, οι Λέικερς κατέκτησαν το πρωτάθλημα, με εκείνον να φορά ένα δεύτερο δαχτυλίδι. Στη δεύτερη, την τελευταία του, παραδόθηκαν αμαχητί σχεδόν στους Νικς με 4-1, στο τελευταίο πρωτάθλημα της ομάδας της Νέας Υόρκης.
https://www.youtube.com/watch?v=zJGGJzYsBO0
Ο Τσάμπερλεϊν κατάλαβε, ότι στα 36 του έπρεπε σιγά σιγά να αποσυρθεί, να αφήσει χώρο στους επόμενους. Παρέμενε, βέβαια, ακόμη ένας εξαιρετικός παίκτης στα ριμπάουντ (18.6 μ.ο. την τελευταία χρονιά) και γενικότερα την αμυντική συμπεριφορά της ομάδας του, μοιράζοντας τάπες… σαν χαπάκια, αλλά η επιρροή του δεν ήταν πια η ίδια.
Έφυγε με δόξα και τιμή, αλλά όχι με τον τρόπο που εκείνος θα ήθελε. Ως απόλυτος κυρίαρχος σε όλα, δηλαδή…
https://www.youtube.com/watch?v=vQDnkC1C-g4
