Ήρεμος όπως πάντα, κλειστός και ταυτόχρονα ανοιχτός, ο Κέι Σι Ρίβερς μπορεί να σου φανεί λίγο απόμακρος στην αρχή. Είναι όμως πάντα ευγενικός, δεν έχει αρνηθεί σε δύσκολα και εύκολα μια δήλωση μετά από αγώνα, ακόμη κι αν χρειαστεί να περιμένει λίγο παραπάνω για να αναχωρήσει από το ΟΑΚΑ η οικογένειά του που πάντα βρίσκεται εκεί. Στο ΣΕΦ δεν ήταν αλλά σίγουρα τον περίμενε αρκετές ώρες να γυρίσει σπίτι μετά τον πέμπτο τελικό. Θα πρέπει να τους είχε... προϊδεάσει πάντως, καθώς ήταν από τους παίκτες που σταθερά από την πρώτη στιγμή όχι σκεφτόταν πως μπορεί ο Παναθηναϊκός να πάρει τον τίτλο παρά το μειονέκτημα, αλλά το δήλωνε κιόλας σε κάθε ευκαιρία.
«Πιστεύω σε αυτούς τους τύπους», λέει γυρίζοντας το βλέμμα του στα αποδυτήρια, δείχνοντας συμπαίκτες και τεχνικό επιτελείο που πανηγυρίζουν, μιλάνε, δοκιμάζουν μπλουζάκια για τον τίτλο. Ο ίδιος καθισμένος στον πάγκο των αποδυτηρίων στο ΣΕΦ, αφήνει για λίγο το κινητό του που έχει γεμίσει μηνύματα για να μιλήσει στο basketa.gr: «Περάσαμε μήνες μαζί και ξέρω πως παίζουν, τι μπορούν να κάνουν και πόσο καλοί μπορούμε να είμαστε. Το έχω δει! Οπότε ποτέ δεν αμφέβαλλα για την ποιότητά μας. Ήταν θέμα θέλησης λοιπόν. Και σε αυτά τα τελευταία τρία παιχνίδια θέλαμε να τα καταφέρουμε, θέλαμε να κάνουμε αυτό το βήμα παραπάνω. Στον τρίτο τελικό δείξαμε πως είμαστε εδώ, δείξαμε πως το θέλαμε και στον πέμπτο πραγματικά δείξαμε ποιοι είμαστε. Ήταν το δώρο για το καλοκαίρι μας».
"Όλοι στο ίδιο μήκος κύματος"
Αν πιστεύετε πως έγινε κάποια ιδιαίτερη συνάντηση στα αποδυτήρια με κάποιον να βγάζει «πύρινους» λόγους και τους υπόλοιπους πατώντας πάνω σε πάγκους να φωνάζουν «oh captain, my captain», είστε μακριά από την πραγματικότητα και το γιατί το εξηγεί ο Ρίβερς: «Δεν είπαμε κάτι το ιδιαίτερο. Γιατί; Γιατί δεν χρειαζόταν... Όσοι μπήκαμε σε αυτό το πούλμαν για να κατέβουμε εδώ, είχαμε τη σωστή νοοτροπία και τρόπο σκέψης. Βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Όλοι είχαμε την ίδια «ατζέντα» κατεβαίνοντας για τον πέμπτο τελικό. Μπορεί να ξεκινήσαμε λίγο περίεργα, αλλά το αλλάξαμε γρήγορα και μάθαμε».
Ο Παναθηναϊκός πέρασε δύσκολες στιγμές μετά τον τρόπο που ήρθε ο αποκλεισμός από το Final Four, βρέθηκε με μειονέκτημα έδρας στα playoffs του πρωταθλήματος, έχασε δύο αγώνες εκτός έδρας στη σειρά των τελικών. Ίσως όλα αυτά έμαθαν στον Ρίβερς και τους συμπαίκτες του πως να αντιδρούν.
«Πάντα ξέραμε πως κάθε δράση φέρνει και αντίδραση. Θα μπορούσαμε να είχαμε αντιδράσει διαφορετικά μετά από εκείνη την επιστροφή με το πούλμαν από την Τουρκία, αλλά εμείς κάτσαμε όλοι μαζί και αποφασίσαμε να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα, να τελειώσουμε δυνατά τη χρονιά και να βάλουμε στο μυαλό μας αυτό το στόχο. Και αυτό κάναμε ως το φινάλε. Πιστέψαμε πως μπορούμε να το κάνουμε και όπως βλέπετε το κάναμε!»
"Ξεχωριστός ο τίτλος αυτός"
Το γεγονός πως η νίκη και η κατάκτηση του τίτλου ήρθαν στο ΣΕΦ, στην έδρα του αντιπάλου, δημιουργεί άραγε άλλη αίσθηση;
«Ω, ναι! Σίγουρα! Είναι πραγματικά υπέροχη αίσθηση αυτή η νίκη, αυτός ο τίτλος. Είναι κάτι που έχει να γίνει από το 1999, οπότε απόψε ήταν ξεχωριστό. Όπως και το γεγονός πως βοηθήσαμε την ομάδα να επιστρέψει στον τίτλο του πρωταθλητή για πρώτη φορά από το 2014. Είναι σίγουρα κάτι ιδιαίτερο να νικάς εδώ, να κατακτάς τον τίτλο εδώ».
Έχει ξανακατακτήσει τίτλο εκτός έδρας, με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης στη Βαρκελώνη, αλλά το φινάλε δεν το λες και ακριβώς ίδιο. Εκεί είχε γίνει και απονομή, τους είχαν χειροκροτήσει και μετά πήγαν σπίτι τους... Εδώ παραδέχεται πως... μπερδεύτηκε λίγο: «Πίστευα πως έληξε το παιχνίδι. Πώς είχε τελειώσει. Μας είπαν πως πρέπει να ξαναβγούμε και ρώτησα «ποιος ο λόγος». Όταν δεν υπάρχει κόσμος, τι λόγος υπάρχει να ξαναβγείς; Όσα έγιναν ήταν λίγο τρελά... Τα τελευταία λεπτά πριν τη διακοπή, το γεγονός πως μετά από όλα αυτά ξαναβγήκαμε να τελειώσουμε το παιχνίδι. Αλλά ήταν οι πρώτοι μου τελικοί, πήραμε τον τίτλο και θα σταματήσω εδώ.»
"Να βιαστούμε λίγο..."
Τι θα διηγηθεί στους φίλους του; «Πως ήταν τρελό όλο αυτό... Εγώ κι ο Κρις (Σίνγκλετον) δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Ήμασταν οι τελευταίοι και είδαμε αυτά που έπεφταν και λέμε «τι γίνεται»; Όλοι έτρεχαν προς τη φυσούνα για ένα λεπτό στεκόμασταν και είδαμε ένα από αυτά έτοιμο να σκάσει δίπλα μας και λέμε «εντάξει μάλλον πρέπει να βιαστούμε λίγο»...
Η συζήτηση έχει διακοπεί μια δυο φορές από πειράγματα, φωνές και χαμόγελα. Δείχνει να το απολαμβάνει και μάλλον έτσι είναι κιόλας. Φαίνεται και από τον τρόπο που για μία ακόμη φορά θα στρέψει το βλέμμα του προς όλους. Τι θα έλεγε στους συμπαίκτες του;: «Τους αγαπώ πάρα πολύ! Αγαπώ την καρδιά μου έχουμε, παλέψαμε όλοι μέσα από τα κάτω και τα πάνω μας, αλλά είμαστε όλοι σαν αδέλφια. Όταν ήρθε η ώρα να παλέψουμε, παλέψαμε και αυτό μας έφερε εδώ».
"Θέλω να επιστρέψω"
Αυτό το «εδώ» παίρνει άλλη διάσταση με τη χρονιά να έχει τελειώσει. Την υποδοχή, τη φιέστα, το γλέντι, τις φωτογραφίες, τα βίντεο... Η επιθυμία του διαφαίνεται πως είναι και του χρόνου να μιλάει για το ίδιο «εδώ»: «Θα δούμε... Υπάρχει και η ομάδα... Θέλω να έρθω, να επιστρέψω. Έχω μια οικογένεια που μας αρέσει εδώ, δεν μου αρέσει να αλλάζω κάθε χρόνο μέρος, υπάρχει σταθερότητα οικονομικά. Θα ευχαριστηθώ λίγο τις διακοπές και ότι είναι να γίνει θα γίνει».
