Τα κέρδισαν με το σπαθί τους οι Ιορδανοί τα... λάφυρα που πήραν από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Με την κόρνα της λήξης του πρώτου φιλικού της Εθνικής επί κινεζικού εδάφους, οι αντίπαλοι στήθηκαν στην σειρά και άρχισαν τις σέλφι, τις υπογραφές και ό,τι άλλο μπορούσαν με τον Ελληνα σταρ. Εσκαγαν από την ζήλια τους οι Κινέζοι εθελοντές και αστυνομικοί, οι ευρισκόμενοι σε πιο κοντινή απόσταση δηλαδή για να μην φτάσουμε στην εξέδρα. Είχαν προσφέρει όμως πολύτιμες υπηρεσίες οι Ιορδανοί.
Αφ' ενός σε όλη την ομάδα, αφού ένας αντίπαλος χαμηλής δυναμικότητας ήταν ό,τι καλύτερο για να... ξεζαλιστούν οι παίκτες από το ταξίδι και την διαφορά ώρας. "Θέλουμε τρεις τέσσερις μέρες να συνέλθουμε. Κοιμόμαστε τα μεσημέρια, ξαγρυπνάμε τα βράδια", έλεγε ο Βαγγέλης Μάντζαρης εκφράζοντας τους... πάντες.
Αφ' ετέρου, στον Γιάννη. Μετά την υψηλού μπασκετικού επιπέδου άμυνα των Σέρβων που φυσικά είναι άλλη κλάση, ήρθε η σειρά του ξύλου. Πολύ ξύλου όμως. Οχι βρώμικου, αλλά ασταμάτητου. Ο Γιάννης στα μέχρι τώρα φιλικά έχει δει ήδη δύο βασικούς τρόπους αντιμετώπισής του που θα βρει απέναντί του στα επίσημα. Και μαθαίνει. Και πώς να κινείται και πώς να δρα και πώς να συγκρατείται και να μην εκνευρίζεται.
Τα βασικά ζητούμενα αυτού του φιλικού τα είδαν ο Θανάσης Σλουρτόπουλος και οι συνεργάτες του. Παρεμπιπτόντως είδαν κι ένα σκορ 90+ πόντων σε ματς ξεμουδιάσματος. Το 'χει το σκορ η ομάδα, αυτό έχει φανεί σε όλα τα παιχνίδια. Οπως έχουν φανεί και σημεία που θέλουν ακόμα δουλειά, με τον χρόνο που απομένει πάντως να κρίνεται ικανοποιητικός και να μην προκαλεί άγχη.
Ενα μεγάλο που υπήρχε, έφυγε κι αυτό. Ο Κώστας Σλούκας θα μπει την Τρίτη στο αεροπλάνο, θα είναι Τετάρτη στην Ναντζίνγκ να βρει την ομάδα, άρα θα έχει και τρεις μέρες να δουλέψει μαζί της οπότε πλην απροόπτου, η πρεμιέρα της 1ης Σεπτεμβρίου με το Μαυροβούνιο θα βρει την Εθνική πλήρη.
Μπασκετικά, η ζωή στην Κίνα εξελίσσεται ομαλά. Στα λοιπά, θέλει τον χρόνο του. Η υγρασία κόβει ανάσα. Υψηλές θερμοκρασίες, όχι κάτι εξωπραγματικό αλλά 30+ σταθερά, αέρας που το κάνει χειρότερο και υγρασία ανυπόφορη. Η χαρά του κουνουπιού. Αμέτρητα κουνούπια. Παντού κουνούπια. Σε ανοιχτούς χώρους, σε κλειστούς χώρους, σε ακόμα πιο κλειστούς χώρους.
Και στους δρόμους, όλο και κάτι ανακαλύπτεις. Αντιθέσεις. Βλέπεις ειδικές λωρίδες, χωρισμένες με νησίδες μάλιστα για τα δίκυκλα, μηχανοκίνητα ή απλά ποδήλατα. Λες πάλι καλά που πάνε να τους προστατέψουν από την τρέλα των αυτοκινήτων. Και ανακαλύπτεις ότι εκεί μέσα η τρέλα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Οχι μόνο επειδή για παράδειγμα πολλά μηχανάκι κυκλοφορούν με τους οδηγούς να κρατάνε ομπρέλα για τον ήλιο. Αλλά επειδή βλέπεις άλλους να πηγαίνουν ανάποδα στο ρεύμα, όλους να βρίζονται και να κορνάρουν και κάπου ανάμεσα τους πεζούς να... κλείνουν τα μάτια ελπίζοντας ότι θα φτάσουν στον προορισμό τους.
