Παρά την ήττα της ΑΕΚ από την Μπάμπεργκ στον πρώτο προημιτελικό του Basketball Champions League, ο Γιώργος Τσαλμπούρης έχει την τιμητική του στην ιστοσελίδα της διοργάνωσης, που δημοσιεύει μια μεγάλη συνεντευξή του. Ο 22χρονος φόργουορντ θεωρείται από τους φερέλπιδες και ανερχόμενους νεαρούς που παίζουν στο BCL και στη συνέντευξή του αναφέρεται σε όλη του τη καριέρα ως τώρα.
Ξεκινά, ωστόσο, μιλώντας για την ΑΕΚ, πάντως πριν από τον αγώνα της Τετάρτης με την Μπάμπεργκ: "Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που βρισκόμαστε στα προημιτελικά για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν. Η ομάδα έχει δείξει συνέπεια φέτος. Πιστεύω ότι είμαστε από τις κορυφαίες ομάδες της διοργάνωσης και περιμένουμε με ενθουσιασμό το υπόλοιπο κομμάτι της σεζόν".
Στη συνέχεια μιλά:
Για τον περσινό δανεισμό του στον Κολοσσό: "Δεν έπαιζα στην ΑΕΚ όσο περίμενα στο συγκεκριμένο σημείο της σεζόν, οπότε συζήτησα με τον προπονητή και την ομάδα και αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερο για μένα να πάω κάπου αλλού, να πάρω περισσότερο χρόνο και να βρω αυτοπεποίθηση για την επόμενη χρονιά. Κι αυτό έκανα.
Το πέρασμά μου από τον Κολοσσό με βοήθησε πολύ. Έπαιζα αρκετά σε κάθε παιχνίδι, αντιμετώπιζα καλούς παίκτες κι έπρεπε να παίζω καλά κάθε βράδυ ώστε να βοηθώ την ομάδα μου να νικά. Αυτή η σεζόν μού έδωσε αναμφίβολα την ώθηση που χρειαζόμουν ώστε να επιστρέψω στην ΑΕΚ και να αποδείξω ότι άξιζα να έχω ένα ρολο στην ομάδα".
Για το ότι δεν ήταν στην ΑΕΚ όταν αυτή κατέκτησε το BCL: "Δεν ήταν δύσκολο για μένα, επειδή ακόμα κι αν ήμουν στην ΑΕΚ, δεν θα αποτελούσα σημαντικό μέρος της επιτυχίας, αφού δεν έπαιζα πολύ. Οπότε ήμουν χαρούμενος με την απόφασή μου να πάω στον Κολοσσό. Ήξερα ότι ήταν για το καλό μου.
Η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα να έρθω στην Αθήνα για τον τελικό με τη Μονακό, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Τον είδα από την τηλεόραση και ένιωσα χαρούμενος για τους συμπαίκτες και τους προπονητές μου, που πέτυχαν ένα τέτοιο κατόρθωμα".
Για το λόγο με τον οποίον ασχολήθηκε με το μπάσκετ: "Άρχισα να παίζω από πολύ μικρός. Δεν με θυμάμαι να μην παίζω μπάσκετ. Ο πατέρας μου ήταν προπονητής, οπότε μπήκα στο γήπεδο για πρώτη φορά σε ηλικία δύο ή τριών ετών. Δεν ασχολήθηκα με άλλο σπορ όσο μεγάλωνα. Η οικογένειά μου ήταν μπασκετική. Όλοι είχαν παίξει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μπάσκετ, οπότε στην πραγματικότητα δεν είχα επιλογή".
Για την απόφασή του να παίξει μπάσκετ σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο: "Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση. Δεν ήταν κάτι που σχεδίαζα για χρόνια. Ήταν κάτι που προέκυψε και έγινε μέσα σε διάστημα λίγων μηνών. Κάποια σχολεία ενδιαφέρθηκαν για μένα κι εγώ άρχισα να το βλέπω σα μια ευκαιρία να παίξω στις ΗΠΑ και να συνδυάσω τις σπουδές με τον αθλητισμό".
Για την εμπειρία του στο Αϊόβα Στέιτ: "Ήταν υπέροχα. Παίζαμε σε γήπεδο 15.000 θέσεων, που ήταν πάντα γεμάτο, ανεξάρτητα από το ποιος ήταν ο αντίπαλος. Αυτό το έκανε ξεχωριστό και το αγάπησα πραγματικά.
Ερχόμουν από ένα μέρος με ωραίο καιρό όλη τη χρονιά κι έπρεπε να ζήσω στο Έιμς της Αϊόβα, όπου το κρύο τον χειμώνα είναι πάρα πολύ. Αλλά το συνήθισα.
Η χρονιά μου εκείνη στο κολέγιο είναι γεμάτη σπουδαίες αναμνήσεις. Το ότι κερδίσαμε το τουρνουά της Big-12 απέναντι στο Κάνσας ήταν ένα μεγάλο κατόρθωμα. Είναι μια στιγμή που θα μου μείνε αξέχαστη σε όλη μου τη ζωή".
Για το λόγο που άφησε πρόωρα το κολέγιο: "Ο Φρεντ Χόιμπεργκ ήταν ο προπονητής που με είχε επιλέξει την προηγούμενη χρονιά και στο τέλος εκείνης της σεζόν μάς ενημέρωσε ότι θα πήγαινε να δουλέψει στο ΝΒΑ. Εγώ δεν ένιωσα τόσο άνετα με τη σκέψη ότι θα έπαιζα για έναν καινούριο προπονητή, τον Στιβ Προμ, που δεν τον ήξερα και δεν με ήξερε κι αυτός. Θεώρησα ότι ήταν ρίσκο, μίλησα με την οικογένειά μου και αποφασίσαμε να μην επιστρέψω. Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση, ίσως η πιο δύσκολη της ζωής μου ως τώρα, επειδή πραγματικά ήθελα να επιστρέψω και την επόμενη χρονιά. Αγάπησα τα πάντα εκεί, την ομάδα, την πόλη. Έκανα πολύ καλούς φίλους, οπότε ήταν δύσκολο για μένα να πάρω την απόφαση που πήρα. Αλλά έπρεπε να το κάνω".
Για τη συμφωνία του με την ΑΕΚ: "Ήταν μια πολύ μεγάλη συμφωνία για μένα. Η ΑΕΚ είναι ιστορικός σύλλογος, ένας από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα και ήταν τιμή μου να ενταχθώ σε αυτόν. Πέρασε τρία ή τέσσερα πολύ δύσκολα χρόνια παίζοντας στην τρίτη και τη δεύτερη κατηγορία και οι άνθρωποί της ήθελαν να την επαναφέρουν στο κορυφαίο επίπεδο, οπότε έκαναν κι εμένα να θέλω να γίνω μέρος αυτής της προσπάθειας"
Για το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο σε έναν αγώνα με τη Σόλνοκι τη σεζόν 2016-17: "Θυμάμαι ότι είχα πολύ άγχος. Αλλά όταν μπήκα στο γήπεδο, το ξεπέρασα και προσπάθησα να δώσω το καλύτερο που μπορούσα. Κι αυτή την ανάμνηση θα την κρατήσω για πάντα".
Για τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη, το είδωλό του: "Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Να είμαι συμπαίκτης του, να τον αντιμετωπίζω στην προπόνηση και να μαθαίνω πολλά από αυτόν".
Για την επιστροφή του στην ΑΕΚ: "Ήμουν χαρούμενος που επέστρεψα. Ήξερα το staff, ήξερα τους προπονητές, ήξερα τους περισσότερους από τους παίκτες. Δεν ήταν τόσο δύσκολη η επιστροφή μου, άλλωστε έλειψα μόνο για έξι μήνες. Δεν είχαν αλλάξει πολλά. Ήμουν ενθουσιασμένος που ξαναμπήκα στην ομάδα".
Για το πρώτο παιχνίδι του απέναντι στον Κολοσσό: "Προσπάθησα να αντιμετωπίσω αυτό το παιχνίδι όπως όλα τα άλλα. Έτυχε και βρέθηκα σε καλή βραδιά. Έπαιξα καλά και δεν αισθάνθηκα ότι έπρεπε να αποδείξω κάτι σε κάποιον. Αντιμετωπίζω όλα τα παιχνίδια με το ίδιο σκεπτικό. Κι αυτό έκανα εκείνο το βράδυ".
Για την κατάκτηση του Διηπειρωτικού: "Η Βραζιλία ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Δεν έχεις την ευκαιρία να παίξεις στο Διηπειρωτικό Κύπελλο κάθε χρόνο. Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί μια φορά στη ζωή σου. Είμαστε χαρούμενοι που καταφέραμε να κερδίσουμε τον τίτλο".
Για το ενδεχόμενο να παίξει και φέτος η ΑΕΚ στο φάιναλ φορ: "Θα σήμαινε πολλά για μένα να παίξω στο φάιναλ φορ. Θα ήταν μεγάλη υπόθεση για την ομάδα να τα καταφέρει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και θα ήταν και το πρώτο για μένα. Και γιατί να μην είναι κι αυτό πετυχημένο";
