Βγήκαν τα μαχαίρια σήμερα στον ΕΣΑΚΕ με αφορμή τη διαιτησία και ακούστηκαν πολλά. Τα περισσότερα για λαϊκή κατανάλωση και για λόγους επικοινωνιακούς, κατατέθηκαν όμως στο τραπέζι και κάποιες προτάσεις, που είχαν έναν κοινό παρονομαστή: να φύγει η διαιτησία από την ΕΟΚ.
Και να πάει στον ΕΣΑΚΕ. Στις ίδιες τις ομάδες δηλαδή. Και άντε και πήγε. Από ποιους διαιτητές θα επιλέγει η ειδική επιτροπή της λίγκας αυτούς που θα διευθύνουν τους αγώνες της; Από αυτούς που εκπαιδεύει η ΕΟΚ προφανώς. Και ποιος θα λέει ποιος είναι καλός διαιτητής για να διαιτητεύσει στη λίγκα; Αυτός που τον εκπαίδευσε στην ΕΟΚ προφανώς. Άρα, πώς θα φύγει η διαιτησία από την ΕΟΚ;
Και, τέλος πάντων, υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι έτσι θα λυθεί το πρόβλημα; Ότι με αυτόν τον τρόπο θα σταματήσουν οι φωνές, θα πάψουν να υπάρχουν ευνοούμενοι και αδικημένοι; Θα πρέπει να είναι αφελής όποιος το πιστεύει.
Η διαιτησία οφείλει να είναι αμερόληπτη. Αυτοί που εκπαιδεύουν, ορίζουν και ελέγχουν τους διαιτητές πρέπει να έχουν σχέση με το μπάσκετ και την ίδια στιγμή να μην έχουν σχέση με τα κλαμπ, διότι μόνον έτσι υπάρχει εγγύηση ουδετερότητας και αμεροληψίας. Κι ο μόνος φορέας που μπορεί να προσφέρει αυτή την εγγύηση είναι η ομοσπονδία.
Το σύστημα δεν είναι λάθος. Τα λάθη που προκύπτουν από τη διαχείρισή του (και είναι πολλά και πρέπει να διορθωθούν), σημαίνουν ότι πρέπει να αλλάξουν οι άνθρωποι που τα κάνουν, όχι το σύστημα. Άλλαξε την ΚΕΔ δηλαδή, μην την καταργείς. Άλλωστε το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής διαιτησίας διαχρονικά είναι ο έλεγχός της, τον οποίον όλες οι ομάδες διεκδικούν για λογαριασμό τους και στο μέτρο των δυνατοτήτων τους η καθεμιά.
Όλοι λένε ότι θέλουν το 50-50, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν το αντέχει. Όλοι έχουν ως πρώτη προτεραιότητα του διοικητικού τους έργου την καλλιέργεια δημοσίων σχέσεων με τους παράγοντες της διαιτησίας. Αλλά για ποιο λόγο; Για το 50-50;
Από εκεί ξεκινούν όλα τα δεινά. Κι όσο υπάρχει στα μυαλά των παραγόντων των ομάδων ριζωμένη αυτή η νοοτροπία, δεν πρόκειται ποτέ να φτιάξει η ελληνική διαιτησία. Είτε πάει στον ΕΣΑΚΕ είτε και σε αυτόν ακόμα τον ΟΗΕ. Μην έχετε καμία αμφιβολία γι' αυτό.
Υ.Γ. Ο σημερινός καυγάς στον ΕΣΑΚΕ δεν είναι δεδομένο ότι έγινε μόνο για τη διαιτησία. Ή τουλάχιστον αυτή (η διαιτησία) αποτελεί απλώς την αφορμή. Μετά και την πρόσφατη δήλωση Μπερτομέου ότι μπορεί πολύ εύκολα να αλλάξει ο κανονισμός και ομάδες που δεν παίζουν σε εθνικά πρωταθλήματα, θα αποκτούν τη δυνατότητα να αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα, επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι έχει αρχίσει να μπαίνει σε εφαρμογή η πρώτη φάση ενός οργανωμένου σχεδίου για την διάλυση των εθνικών πρωταθλημάτων με σκοπό να πάρει όλη την πίτα η κλειστή πια Ευρωλίγκα. Απαξιώνοντας πλήρως το ελληνικό πρωτάθλημα και τη συμμετοχή τους σε αυτό, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός κινούνται ήδη προς αυτή τη κατεύθυνση...
