Τα Προολυμπιακά τουρνουά έχουν μόνο ιδιαιτερότητες από την ημέρα που οι ομάδες αρχίζουν την προετοιμασία για αυτά. Ελλιπέστατη χρονικά και με παίκτες να προλαβαίνουν ελάχιστο μέρος τους, λόγω υποχρεώσεων με τις ομάδες τους. Οι μεγαλύτερες ιδιαιτερότητες όμως, είναι στα επίσημα. Διότι είναι σπάνιο να μπαίνουν ομάδες σε ένα τουρνουά χωρίς περιθώριο λάθους. Να παίζουν ουσιαστικά μόνο τελικούς.
Ας το δούμε και αναλύσουμε για την Εθνική μας, που αρχίζει σε λίγες ώρες, περασμένη μεσάνυχτα την προσπάθειά της. Για την Εθνική μπορούμε να θεωρήσουμε καλό το ότι αρχίζει το τουρνουά με τον Καναδά. Μακράν πιο δυνατός από την άλλη αντίπαλο του ταμπλό, την Κίνα, γηπεδούχος και αυτός έχει μεγάλη σημασία παρότι μιλάμε για αγώνες χωρίς κόσμο.
Η διαφορά των δέκα ωρών στη Βικτώρια σε σχέση με την Ελλάδα, είναι τρομακτική. Οι επιστήμονες λένε ότι για κάθε ώρα διαφοράς ένας οργανισμός θέλει και μια μέρα για να συντονιστεί στην εντέλεια. Αρα... καλή επιστροφή. Εντάξει, υπάρχει η επιστημονική υπερβολή. Ηδη οι αθλητές έχουν μπει σε κάποιο ρυθμό, ύπνου, ζωής, προπόνησης. Αλλά όπως και να έχει, το χάντικαπ παραμένει.
Από το να μπεις λοιπόν σε ένα τουρνουά με... τελικό, μοιάζει καλύτερο να μπεις με το θεωρητικά πιο δύσκολο ματς που σε περιμένει. Να πάρεις την κρυάδα με το θεωρητικό φαβορί, στο μοναδικό ματς που λογικά έχει και δικαίωμα διόρθωσης.
Να το υποτιμήσεις όμως δε μπορείς στο ελάχιστο. Διότι αν με το καλό πας μέχρι το τελευταίο βήμα του δρόμου, τότε λογικά τον Καναδά θα βρεις απέναντι και πάλι. Και τότε οι εντυπώσεις και οι αναμνήσεις ενός πολύ πρόσφατου αγώνα θα μετρήσουν στην ψυχολογία.
Για τα επόμενα ματς, δεν έχει και πολλά να συζητήσουμε. Με την Κίνα θα παίζεις στη χειρότερη την πρόκριση, στην καλύτερη και την πρωτιά του ομίλου. Αν και μεταξύ μας, ελάχιστοι ποντάρουν αν υπάρχει προτίμηση μεταξύ Τουρκίας και Τσεχίας για το χιαστί.
Εκεί, στο χιαστί, το δεύτερο «πρέπει». Πάλι πρόκριση θα παίζεις, για τον μεγάλο τελικό. Και εκεί πια, καλά να πάνε τα πράγματα και να φτάσει η Εθνική, το Ολυμπιακό εισιτήριο που θα... αιωρείται πάνω από το ταμπλό, δεν κάνει απλά «πρέπει» το ματς, αλλά και όνειρο αθλητικής ζωής για όλους.
Η Εθνική λοιπόν μπαίνει σε λίγες ώρες σε ένα τουρνουά χωρίς δικαίωμα να... γυρίσεις πίσω το κεφάλι. Μπαίνει με στόχο να πάρει για πρώτη φορά στην ιστορία της μια πρόκριση μέσα από Προολυμπιακό τουρνουά που γίνεται εκτός συνόρων. Ελπίζοντας ότι η δεύτερη επίσκεψή της στην αμερικανική ήπειρο στον αιώνα αυτό, μετά το Καράκας το 2012 θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το οποίο δεν ήρθε ούτε το 2016 στο Τορίνο.
