Σαν σήμερα (23/6) «σφραγίστηκε» στο Ευρωμπάσκετ του 1999 για την Εθνική Ανδρών ο ταπεινωτικός αποκλεισμός του Ντιζόν από τους Λιθουανούς και το Basketa.gr θυμάται εκείνη τη μεγάλη αποτυχία, όπως όλοι την είχαν ομολογήσει, εξιστορώντας το χρονικό του «εφιάλτη».
Στον αθλητισμό θα ζήσεις χαρές, αλλά και λύπες. Θα υπάρξουν ημέρες απόλυτης υπερηφάνειας από ένα επίτευγμα, αλλά και παταγώδεις αποτυχίες. Είναι ο κύκλος της ζωής τέτοιος, άλλωστε, που σε ωθεί σε μια ακμή και μια παρακμή, σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν μπαίνεις. Η Εθνική μας ομάδα έχει καταγράψει επίσης μεγάλα «κάζο» και ένα εξ αυτών «σφραγίστηκε» μια μέρα σαν σήμερα (23/6) πριν από 21 χρόνια.
Η ομάδα προερχόταν, μάλιστα, από το χάσιμο μιας ανεπανάληπτης ευκαιρίας να γίνει παγκόσμια πρωταθλήτρια στη διοργάνωση, που πραγματοποίησε το 1998 στην έδρα της. Με τον Παναγιώτη Γιαννάκη στην πρώτη του θητεία, τότε, η «επίσημη αγαπημένη» χάνει στην παράταση από τους Γιουγκοσλάβους στον ημιτελικό και μέχρι σήμερα πρέπει να… χτυπάμε τα κεφάλια μας στον τοίχο, αφού στον τελικό θα βρίσκαμε τους Ρώσους και, μόνο από την αύρα του ΟΑΚΑ, θα είχαμε πολύ περισσότερες πιθανότητες για την κούπα, σε σύγκριση με τον τελικό της Σαϊτάμα με τους Ισπανούς.
https://www.youtube.com/watch?v=b8QCAzdB7Q4&t=5s
Η αλλαγή εποχής «έκατσε βαριά»
Μέσα σε έναν χρόνο, όμως, ήρθαν σημαντικές ανακατατάξεις και ειδικά στον πάγκο. Η ΕΟΚ εμπιστεύτηκε το δίδυμο του Κώστα Πετρόπουλου και του Γιάννη Ιωαννίδη, με τον πρώτο σε βγαίνει μπροστά επί της ουσίας, αλλά φάνηκε πως δεν έμελλε αυτή η ιδέα να μετουσιωθεί σε μια επιτυχημένη «συνταγή».
Οι δυο τους είχαν, βέβαια, να διαχειριστούν και τις απώλειες των Παναγιώτη Φασούλα, Ευθύμη Ρεντζιά και Νίκου Οικονόμου, που δε θα ήταν παρόντες το 1999, με το τελευταίο Ευρωμπάσκετ της χιλιετίας αυτής να διεξάγεται στη Γαλλία.
Στην υπόλοιπη δωδεκάδα, βέβαια, τα πρόσωπα είναι επί της ουσίας τα ίδια και ο όμιλος δεν είναι σε καμία περίπτωση απαγορευτικός, για να περάσουμε στην επόμενη φάση. Η Λιθουανία του Σαμπόνις, η Γερμανία του νεαρού τότε Νοβίτσκι και η Τσεχία βρίσκονται μπροστά μας και, αν για την πρώτη η διαφορά μεταξύ μας υπήρξε σημαντική, οι άλλοι δύο ήταν του χεριού μας. Κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε, όμως, στο παρκέ…
Η… κακή ημέρα φάνηκε από το πρωί
Η Εθνική μας ξεκινά τις υποχρεώσεις της σε αυτό το τουρνουά με αντίπαλο τη Γερμανία. Ο Ντιρκ Νοβίτσκι δεν έχει γίνει ακόμη ο σούπερ σταρ, που θαυμάζουμε μέχρι σήμερα, που έχει τελειώσει η καριέρα του, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν από τότε ένας πολλά υποσχόμενος παίκτης του ΝΒΑ.
Μετά από ένα «μουδιασμένο» πρώτο ημίχρονο, η Εθνική ανατρέπει το «ισχνό» 26-23, βάζει… μπροστά τις μηχανές με τον Σιγάλα και τον Τσακαλίδη σε φοβερή μέρα και φτάνει να προηγηθεί λίγο πριν από το τέλος με διαφορά 9 πόντων (49-40), αλλά σε εκείνο το ματς τα λάθη μας είναι… παιδαριώδη και κάθε φορά άφηναν τη δυνατότητα στους Γερμανούς να το πιστέψουν.
Με αυτό τον τρόπο, φτάσαμε στο ισόπαλο 56-56, με τον Σιγάλα να βρίσκει το δρόμο για τον καλάθι, αλλά απέναντι στο τρίποντο του Μπογκόροβιτς δεν υπήρχε απάντηση, με αποτέλεσμα να έρθει το «σοκ».
https://www.youtube.com/watch?v=AxZd4ZaTkH0
Κι αν μια ελληνική ομάδα ξεκινήσει άσχημα τη διοργάνωση, το πιο πιθανό είναι… να την πάρει η κάτω βόλτα. Κάπως έτσι συνέβη στα επόμενα δύο ματς, με τον Μπάρτον να μας «καθαρίζει» στο παιχνίδι με την Τσεχία για το 83-72 εις βάρος μας, ενώ την «ταφόπλακα» έβαλαν οι Λιθουανοί στο πιο δύσκολο θεωρητικά ματς, που και στην πράξη αποτύπωσε ένα «βαρύ» 82-64, με τον Καρνισόβας σε εκπληκτική κατάσταση να φτάνει τους 20 πόντους και τον μυθικό «Σάμπας» να ακολουθεί με 18.
https://www.youtube.com/watch?v=2Yqt945D9RQ
https://www.youtube.com/watch?v=ZmQFCDUO3Tc
Αρνητικό ρεκόρ μέχρι σήμερα
Με αυτό τον τρόπο, η Εθνική κατάφερε τότε ένα αρνητικό ρεκόρ, το οποίο και κρατά μέχρι σήμερα. Κι αυτό, γιατί ποτέ ξανά από το 1999 δεν έχουμε αποκλειστεί σε τελική φάση Ευρωμπάσκετ από την πρώτη φάση των ομίλων. Κάπως έτσι, το Ντιζόν έχει γίνει από τότε μια «στοιχειωμένη» πόλη για τα «γαλανόλευκα» χρώματα.
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος τότε, βέβαια, δήλωνε ικανοποιημένος από τη δουλειά του διδύμου Πετρόπουλου-Ιωαννίδη. Ο ίδιος είπε πως το πείραμα είχε πετύχει θα συνεχίζοταν. Και πράγματι, το 2001 και το 2003, οι δυο τους καθοδήγησαν εναλλάξ την Εθνική, με την εμπιστοσύνη αυτή να αποδίδει θέση στην πρώτη πεντάδα στη δεύτερη κατά χρονική σειρά διοργάνωση.
Το Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας, βέβαια, παραμένει ένα «κάζο» που κανείς Έλληνας δε θα ήθελε να θυμάται…
Ο «εφιάλτης» του Ντιρκ επανήλθε δύο χρόνια μετά
Ο Ντιρκ Νοβίτσκι έδειχνε κάθε χρόνο πόσο σπουδαίος παίκτης επρόκειτο να γίνει, μέχρι που έφτασε να οδηγήσει τους Μάβερικς σε τίτλο το 2011, έναντι μιας αρμάδας των Χιτ, που είχε μαζί τους Τζέιμς, Ουέιντ και Μπος. Δέκα χρόνια νωρίτερα, πάντως, είχε «εκτελέσει» τη δική μας Εθνική στην Τουρκία, σε ένα remake όσων έγιναν στο Ντιζόν.
Εκεί σημειώθηκε και η μεγάλη… αυτοκτονία. Μπορεί να φτάσαμε ακόμη και στο +20 σε εκείνο το ματς, το οποίο αποτελούσε «εισιτήριο» για τα προημιτελικά, με βάση το τότε σύστημα διεξαγωγής, που έφερνε σε ματς «ζωής και θανάτου» για τους «8» το δεύτερο και τον τρίτο κάθε ομίλου, αλλά ο Ντιρκ είχε διαφορετική γνώμη.
Έφτασε, λοιπόν, τους 25 πόντους με 15 ριμπάουντ και… μας «καθάρισε», επαναλαμβάνοντας τον «εφιάλτη» που είχαμε ζήσει στο Ντιζόν. Τέσσερα χρόνια αργότερα, βέβαια, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να αποτρέψει από την ομαδάρα του Παναγιώτη Γιαννάκη να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Βελιγράδι.
https://www.youtube.com/watch?v=foZ-B77lR5U
https://www.youtube.com/watch?v=goChjkwlSuc
