Η οικογένεια του Καρλ-Άντονι Τάουνς έχει «χτυπηθεί» από τον κορονοϊό, με τον ίδιο να εξηγεί πως έχασε εφτά στενούς ανθρώπους του τους τελευταίους μήνες.
Ο 25άχρονος σέντερ των Μινεσότα Τίμπεργουλφς περνάει δύσκολες στιγμές. Αφού θρήνησε την απώλεια της μητέρας του, η οποία δεν κατάφερε να βγει νικήτρια στη «μάχη» με τον κορονοϊό, είδε κι άλλους έξι συγγενείς του να νοσούν από τον ιό COVID-19 και να καταλήγουν.
Η πανδημία δεν λέει να αφήσει σε ησυχία την οικογένειά του, με τους γονείς του να νοσούν πρώτοι. Ο πατέρας του Καρλ νοσηλεύτηκε, αλλά κατάφερε να αποθεραπευτεί και να επιστρέψει υγιής σπίτι του, δεν συνέβη το ίδιο όμως και με τη μητέρα του, Τζάκι, η οποία έχασε τη «μάχη» τον περασμένο Απρίλιο, σε ηλικία 58 ετών.
«Έχω περάσει πολλά, προφανώς με χειρότερο ό,τι έγινε με τη μητέρα μου. Δεν βρέθηκα σε καλό μέρος όλο αυτόν τον καιρό. Χθες βράδυ δέχθηκα ένα τηλεφώνημα και με ενημέρωσαν πως έχασα το θείο μου. Νιώθω σαν να με έχει "χτυπήσει" η ζωή. Είδα πολλά φέρετρα τους τελευταίους επτά μήνες. Είχα πολλούς ανθρώπους, συγγενείς της οικογένειάς μου ή της μητέρας μου, που νόσησαν από τον κορονοϊό», παραδέχθηκε σε συνέντευξή του στο ESPN.
Οι «λύκοι» επέστρεψαν στις προπονήσεις, για να προετοιμαστούν για την έναρξη της νέας αγωνιστικής περιόδου, στις 22 Δεκεμβρίου. Ο Καρλ-Άντονι Τάουνς καλείται να επανέλθει στην καθημερινότητά του με την ομάδα του, ενώ τα ερωτήματα που τον προβληματίζουν επιμένουν. «Είμαι αυτός που ψάχνω ακόμα για απαντήσεις. Απαντήσεις για το πώς μπορώ να βρω έναν τρόπο να τους κρατήσω υγιείς. Είναι μεγάλη η ευθύνη να κρατήσω την οικογένειά μου καλά, ενημερωμένη και να κάνω τις κινήσεις που χρειάζονται για να μείνουν ζωντανοί».
Το μπάσκετ δεν αποτελεί «γιατρειά» για τον 25άχρονο, ο οποίος γνωρίζει πως η επιστροφή του στη δράση δεν θα είναι εύκολη για εκείνον. Ωστόσο, ελπίζει να του θυμίσει καλές στιγμές από το παρελθόν. Όπως πρόσθεσε: «Πάντα χαμογελούσα βλέποντας τη μαμά μου στη θέση της, να χαίρεται να με βλέπει να παίζω. Θα είναι δύσκολο για εμένα να αγωνιστώ, να πω πως θα αποτελέσει θεραπεία για εμένα. Δεν πιστεύω πως το μπάσκετ θα είναι ξανά για εμένα θεραπεία. Θα μου δώσει την ευκαιρία, όμως, να φέρω στη μνήμη μου τις καλές στιγμές που είχα».
