Σαν σήμερα (1/9) οι Έλληνες πέρασαν ένα ονειρεμένο μεσημέρι το 2006 κόντρα στην Team USA και το Basketa.gr θυμάται στιγμή προς στιγμή το θρίαμβο, στεκούμενο στη στιγμή όπου όλα γύρισαν.
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει όσα συνέβησαν στην αρένα της Σαϊτάμα. Λεπτό προς λεπτό, στιγμή προς στιγμή, όλοι θυμόμαστε τα γεγονότα, πώς έγινε εκείνος ο απόλυτος θρίαμβος, που σάστισε τους Αμερικανούς και τους προκάλεσε μια ανεπανάληπτη εθνική τραγωδία. Για εμάς, αντίστοιχα, βέβαια ήταν μια ιστορική επικράτηση, που όμοιά της πιθανότατα δε θα ξαναδεί το ελληνικό μπάσκετ.
Για να το σκεφτεί κάποιος καλύτερα, είναι τέτοια η διάσταση εκείνης της νίκης, που κανείς δε δίνει σημασία για το τι έγινε στον τελικό με τους Ισπανούς, μόλις δύο μέρες αργότερα. Εκείνοι μας «διέλυσαν» με 70-47 κι εμείς συνεχίσαμε να πανηγυρίζουμε και να αποθεώνουμε τους ήρωές μας. Και δικαιολογημένα. Είχαμε μόλις πραγματοποιήσει κάτι μοναδικό, κάτι που όσοι έζησαν, θα έχουν τη δυνατότητα να το διηγούνται σε επόμενες γενιές. Ίσως και να επαναληφθεί μια μέρα και υπό κάποιες προϋποθέσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση έχουμε ξεπεράσει την προηγούμενη γενιά, που μας… αφηγείτο τα του Ευρωμπάσκετ του 1987, οπότε μια υπερηφάνεια μπορούμε να την νιώσουμε.
Αξίζει, όμως, να θυμηθούμε και πώς ήρθε εκείνος ο θρίαμβος. Πώς ήρθε, δηλαδή, εκείνο το ιστορικό 101-95 επί της Team USA του ΛεΜπρόν, του Ουέιντ, του Χάουαρντ, του Πολ, του Μπος και πολλών ακόμη που στη συνέχεια έκαναν λαμπρή καριέρα, κέρδισαν τίτλους και οπρώτος εξ αυτών μπήκε στη συζήτηση για το αν είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών, δίπλα στον Μάικλ Τζόρνταν και τον Κόμπι Μπράιαντ. Και ο θρίαμβος αυτός ήρθε μέσα σε μόλις ένα δίλεπτο.
https://www.youtube.com/watch?v=J9zcTa4zcwo
https://www.youtube.com/watch?v=tm0zd95681M
Το διάστημα που έγραψε την ιστορία
Βρισκόμαστε στη δεύτερη περίοδο του ημιτελικού του Μουντομπάσκετ. Η Εθνική δεν τα έχει πάει άσχημα στο πρώτο δεκάλεπτο και βρισκόταν, σε εκείνο το σημείο, πίσω στο σκορ με διαφορά μόλις έξι πόντων (20-14). Οι Αμερικανοί, όμως, βρίσκουν τρόπους να διεισδύσουν στο ελληνικό καλάθι και με ορισμένα μακρινά σουτ «σπάνε» τη «ζώνη», που έχουμε διαλέξει.
Το αποτέλεσμα είναι στα 6:25 πριν από το ημίχρονο να προηγούνται με 33-21, χάρη σε σουτ τριών πόντων του Τζο Τζόνσον. Εκεί έρχεται το δίλεπτο, όπου το μομέντουμ αλλάζει για πάντα και μέχρι το τέλος της αναμέτρησης, καθώς οι αντίπαλοί μας… τα χάνουν και δε βρίσκουν τρόπο να αντιδράσουν, παρά μόνο στο φινάλε, όταν είναι πάρα πολύ αργά πια.
Ο Παπαλουκάς κάνει ένα πολύ καλό pick and roll με τον Παπαδόπουλο και με ένα hook το σκορ μειώνεται σε 33-23. Εκεί ξεκινά η δημιουργία του μομέντουμ, που λέγαμε. Ο Τζο Τζόνσον χάνει την ευκαιρία να σκοράρει σε ένα τρίποντο, που θα έδινε ακόμη περισσότερο επιθετικό ρυθμό στην ομάδα του. Η Ελλάδα κάνει μια κακή επίθεση με τον Σπανούλη να σουτάρει «σκοτωμένο» τρίποντο, αλλά μετά ο Χάϊνριχ σε νέο ελεύθερο τρίποντο κάνει «άκυρο πήδημα», όπως το λέγαμε.
Εμείς για ακόμη μια φορά χάνουμε ευκαιρία να σκοράρουμε με τον Σοφοκλή να επιχειρεί να καρφώσει και να βρίσκει… σίδερο, αλλά ο Διαμαντίδης σταματά με μεγαλοπρεπή τρόπο τον ΛεΜπρόν και αμέσως μετά ο Σπανούλης κερδίζει φάουλ για τρεις βολές. Ο Χάϊνριχ ξαναχάνει σουτ τριών πόντων και στον αιφνιδιασμό ο Διαμαντίδης φτάνει στο λέι απ για το 33-28.
Το ρολόι δείχνει 4:25 για το τέλος του ημιχρόνου και το μομέντουμ, οριστικά, αλλάζει εκεί. Ο Σοφοκλής εκείνη την ώρα κάνει «σμπαράλια» τη ρακέτα των Αμερικανών και δίνει την απαραίτητη ψυχολογία στην ελληνική ομάδα, η οποία πηγαίνει στα αποδυτήρια, προηγούμενη με 45-41 στο ημίχρονο.
Σκορ από παντού… και Figure 8
Το δεύτερο ημίχρονο, κάπως έτσι, πήγε… πρίμα στο μεγαλύτερο μέρος του. Η Εθνική είχε βρει το ρυθμό της και άρχισε να σκοράρει μαζικά από μακριά, ενώ έβρισκε λύσεις και κοντά στο καλάθι, με τον Σοφοκλή ειδικά να κάνει πάρτι κοντά του και τον Σπανούλη να «τρυπά» με κάθε τρόπο την αμερικανική άμυνα, κάνοντας ένα από τα ματς της ζωής του, με 22 πόντους στον απολογισμό του.
Την ίδια, σκοράραμε 8/18 τρίποντα και 27/38 δίποντα, σε ποσοστά μαγικά, με 27 ριμπάουντ, 19 ασίστ και 11 λάθη, σε έναν πολύ καλό συσχετισμό. Και αυτό επετεύχθη με την εξαιρετική ιδέα του τεχνικού επιτελείου του Γιαννάκη για το «Figure 8». Έναν απλούστατο τρόπο παιχνιδιού, με τον οποίο κατάφερε να «διαλύσει» την άμυνα της Team USA και την φόρτωσε με μια αξέχαστη «κατοστάρα», έχοντας δοκιμάσει με επιτυχία από το Ευρωμπάσκετ του 2005.
Με αυτό τον τρόπο, ήρθε ένα σκορ που δε θα ξεχάσουμε ποτέ. 101-95 και ο Παπαλουκάς έδωσε… την κλωτσιά στην μπάλα για το θρίαμβο της «γαλανόλευκης». Αυτόν που έκαναν 12 παίκτες, που θα μείνουν στις μνήμες αθάνατοι…
https://www.youtube.com/watch?v=KD_mkYiprSM
