Το Ευρωμπάσκετ του 2005 βρήκε την Ελλάδα θριαμβεύτρια για δεύτερη φορά στην ιστορία της, καθώς κατέκτησε το τρόπαιο μέσα στη Σερβία. Το Basketa.gr θυμάται...
Δεν είχε έρθει απλά η σειρά της... Η «επίσημη αγαπημένη» φαινόταν από καιρό ότι πλησίαζε σε μία μεγάλη επιτυχία. Το καλοκαίρι του 2004 άλλωστε είχε χάσει στις λεπτομέρειες την πρόκριση στην τετράδα των Ολυμπιακών Αγώνων από την Αργεντινή. Το τουρνουά της Σερβίας μόνο εύκολο δεν ήταν, αλλά η μαγκιά και η ψυχή, σε συνδυασμό με το ασίγαστο πάθος και τον οίστρο ορισμένων αθλητών που έγραψαν τη δική τους ιστορία στα ευρωπαϊκά παρκέ αποδείχτηκαν αρκετά στοιχεία προκειμένου να ανέβει η «γαλανόλευκη» στην κορυφή του βάθρου και να αποθεωθεί για το κατόρθωμά της από εχθρούς και φίλους, αναγκάζοντας την ίδια στιγμή πλήθος κόσμου να βγει στον δρόμο για να πανηγυρίσει το κατόρθωμα των διεθνών. Ας ξετυλιχτεί όμως το κουβάρι από την αρχή...
Η Εθνική μετά την κλήρωση βρέθηκε στο τρίτο γκρουπ που διεξαγόταν στο Βελιγράδι. Στην πρεμιέρα αντιμετώπισε τη Γαλλία του Τόνι Πάρκερ. Με άμυνα για σεμινάριο το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επέτρεψε στους «μπλε» να σημειώσουν όλους κι όλους πενήντα πόντους κι επικράτησε άνετα με 64-50, ξεκινώντας πολύ καλά τη διοργάνωση, με τον Δημήτρη Διαμαντίδη να ηγείται σε σκοράρισμα (13 π.), ριμπάουντ (9) κι ασίστ (6) δείχνοντας ότι του... πάει ο συγκεκριμένος αντίπαλος. Την επομένη όμως ήρθε η... ανώμαλη προσγείωση. Η Σλοβενία παίζοντας επί της ουσίας εντός έδρας νίκησε 68-56, με τον Σάνι Μπετσίροβιτς να κάνει μεγάλη ζημιά με 18 πόντους. Ο αγώνας με τη Βοσνία ήταν... βοηθητικός, καθώς η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη νίκησε 67-50 και βρήκε ρυθμό ενόψει της συνέχειας, που περιλάμβανε τον αγώνα για τη φάση των «12», καθώς η Ελλάδα τερμάτισε δεύτερη.
Αντίπαλος σε αυτόν τον κρισιμότατο αγώνα ήταν το Ισραήλ που είχε δείξει τα «δόντια» του στον πρώτο γύρο νικώντας την Ισπανία... Η «επίσημη αγαπημένη» με τον Νίκο Ζήση να βρίσκει το «χέρι» του και να σταματάει στους 23 πόντους έπαιξε όσο χρειαζόταν κι επικράτησε 67-61 παίρνοντας το εισιτήριο για τα προημιτελικά όπου περίμενε ο κακός δαίμονας, η Ρωσία.
Στα προημιτελικά απέναντι στην «Αρκούδα» ήταν η σειρά του Θοδωρή Παπαλουκά να βγει μπροστά... Ο «τσάρος» της ΤΣΣΚΑ Μόσχας έκανε ό,τι ήθελε τους... φίλους του και τελείωσε το ματς με 23 πόντους, υπογράφοντας επί της ουσίας την πρόκριση της Εθνικής Ελλάδας στα ημιτελικά, για πρώτη φορά μετά το Ευρωμπάσκετ του 1997.
Έχοντας πάρει το μάθημά της στην πρεμιέρα, η εντυπωσιακή Γαλλία έριξε στα σχοινιά την Εθνική για 39 λεπτά. Τα πάντα έμοιαζαν να έχουν τελειώσει. Ωστόσο η μαχητική ελληνική ψυχή δεν θα έφευγε με σκυμμένο το κεφάλι από το παρκέ, παρά μόνο αν ακουγόταν η κόρνα της λήξης. Ο Παπαλουκάς το πήρε επί προσωπικού, τα φάουλ στους Γάλλους διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι παίκτες του Κλοντ Μπερζό μόνο σίγουροι δεν έμοιαζαν για τις επισκέψεις τους στη «γραμμή της φιλανθρωπίας». Μοιραίος για τους «μπλε» αποδείχτηκε τελικά ο πιο έμπειρος παίκτης τους, ο Αντουάν Ριγκοντό. Ο αρχηγός των Γάλλων έχασε την κρίσιμη βολή και το σκορ ήταν 66-64. Η επίθεση που ακολούθησε έμεινε για πάντα χαραγμένη στο μυαλό όλων των Ελλήνων. Ο Ζήσης έκανε το ντράιβ και βλέποντας ότι είναι κλεισμένος έβγαλε την μπάλα στον Διαμαντίδη. Ο Μήτσος σηκώθηκε από τα επτά μέτρα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η έκφραση «Βάλ’το αγόρι μου» από τον Βασίλη Σκουντή ξυπνάει μνήμες σε νέους, γέρους, γυναίκες και παιδιά. Όλα τα μέλη της αποστολής πανηγύριζαν σαν μικρά παιδιά μέσα στο παρκέ, ενώ και οι Σέρβοι στις εξέδρες το γιόρταζαν με την ψυχή τους, καθώς η δική τους ομάδα είχε ταπεινωθεί από τους... Γάλλους στη δεύτερη φάση. Απέμενε όμως ένας τελικός.
Το «δώρο» των Γερμανών ήταν σημαντικό, καθώς απέκλεισαν κόντρα στα προγνωστικά την Ισπανία στα ημιτελικά με 74-73, χάρη στους 27 πόντους του Ντιρκ Νοβίτσκι ο οποίος επί της ουσίας οδήγησε μόνος του τα «πάντσερ» μέχρι το τέλος του δρόμου. Πλέον τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την Εθνική.
Οι Γερμανοί ήταν καλοί αλλά όχι τόσο όσο θα έπρεπε για να βάλουν δύσκολα στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Στην πρώτη περίοδο η Ελλάδα πήρε προβάδισμα 19-12 και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω. Ο Νοβίτσκι πάλευε μόνος του να κρατήσει ξανά την ομάδα του, αλλά οι 23 πόντοι του δεν θα μπορούσαν να ήταν αρκετοί. Τελικά έμεινε με την αποθέωση όταν αποσύρθηκε στον πάγκο λίγο πριν το φινάλε, ενώ πήρε και το βραβείο του πολυτιμότερου της διοργάνωσης.
Ο χρόνος κυλούσε με ευχάριστο για τα «γαλανόλευκα» τρόπο. Η διαφορά ήταν διψήφια και τίποτα δεν θα μπορούσε να αλλάξει. Η κόρνα της γραμματείας για το τελικό 78-62 αποτέλεσε το έναυσμα για τους πανηγυρισμούς ολόκληρου του ελληνικού Έθνους. Εκτός από την Ελλάδα, ομογενείς βγήκαν στους δρόμους στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες. Το ελληνικό μπάσκετ γιόρταζε με την ψυχή του τη δικαιότατη κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης και μάλιστα για δεύτερη φορά στην ιστορία του...
Θυμηθείτε τις σημαντικότερες στιγμές μέσα από τα παρακάτω βίντεο:
Photocredits: Eurokinissi
