Είναι φορές που εύχεται κανείς κάποια παιχνίδια να μην τελειώσουν ποτέ. Το Νίκη Λευκάδας – Δάφνη Αγίου Δημητρίου κόντεψε να… μην τελειώσει ποτέ και πέρασε στην ιστορία.
Μετά από έξι παρατάσεις αναδείχθηκε ο νικητής με τις αθλήτριες και των δύο ομάδων να έχουν κάνει υπερπροσπάθεια. Η Νίκη Λευκάδας ύστερα από 70 αγωνιστικά λεπτά ήταν αυτή που πήρε το ροζ φύλλο αγώνα, με τη Δημήτρα Τελίδου να μην έχει συνειδητοποιήσει ακόμα τι έχει συμβεί. Η έμπειρη γκαρντ μίλησε στο Basketa.gr για τον ιστορικό αυτόν αγώνα τονίζοντας ότι είναι τυχερή που αγωνίστηκε στο συγκεκριμένο το παιχνίδι και αφηγείται όλα όσα έγιναν.
Εχεις αγωνιστεί ποτέ στη ζωή σου σε αντίστοιχο παιχνίδι;
«Οι πιο πολλές παρατάσεις που έχω παίξει σε έναν αγώνα είναι δύο, ποτέ περισσότερες. Ηταν πραγματικά ένα συγκλονιστικό παιχνίδι. Μετά την πρώτη παράταση κοιτούσαμε τον πίνακα και βλέπαμε και άλλη παράταση και λέγαμε ‘αυτή ας είναι η τελευταία’. Αλλά πηγαίναμε σε μια ακόμη... Προσπαθούσαμε να δώσουμε η μία παίκτρια κουράγιο στην άλλη. ‘Αυτή τώρα και τέλος, πάμε να κερδίσουμε’, όμως συνεχίζονταν οι παρατάσεις. Κάποια στιγμή χάσαμε και το μέτρημα, καθώς δεν θυμόμαστε πόσες είχαμε παίξει.. Πάντα στα τελευταία δευτερόλεπτα κάτι συνέβαινε και πηγαίναμε σε ένα ακόμη έξτρα πεντάλεπτο. Ξεκινήσαμε να παίζουμε στη μία το μεσημέρι και σταματήσαμε στις 4.30… Περιμέναμε να τελειώσει και δεν τελείωνε. Δεν το βάζαμε, όμως κάτω και συνεχίζαμε την προσπάθεια. Ήταν πολύ συναρπαστικό το παιχνίδι».
Με τις αντίπαλες τι λέγατε κατά τη διάρκεια των παρατάσεων;
«Βίωναν και αυτές το ίδιο πράγμα με εμάς. Ούτε αυτές πίστευαν τι συνέβαινε. Λέγαμε μεταξύ μας ‘δεν γίνεται αυτό’, αλλά συνεχίζαμε να παίζουμε παρατάσεις. Ήταν πολύ τυχεροί όσοι το είδαν από κοντά και εμείς που αγωνιστήκαμε».
Όταν άκουσες την κόρνα της λήξης και είχατε πια κερδίσει το πίστευες;
«Είδαμε ότι επιτέλους τελείωσε και αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε. Το χαρήκαμε πάρα πολύ. Ήταν συγκλονιστικό. Δεν περιγράφεται αυτό που ζήσαμε. Δικαιολογημένα το πανηγυρίσαμε με ένταση. Ήταν ένα μοναδικό παιχνίδι και εμείς οι τυχερές που το κερδίσαμε».
Τι πρέπει να διαθέτει μια παίκτρια για να καταφέρει να αντέξει ένα τέτοιο μαραθώνιο αγώνα;
«Χρειάζεται καρδιά, πάθος, δύναμη και θέληση. Ψυχή και καρδιά με λίγα λόγια. Παίξαμε με την ψυχή μας και το θέλαμε πολύ. Δεν μπορώ να περπατήσω από την υπερπροσπάθεια και υπάρχει μεγάλη κούραση. Ολες έλεγαν ότι πονάνε μετά το τέλος του αγώνα».
Τι είναι αυτό που θα θυμάσαι μετά από χρόνια από το παιχνίδι;
«Δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο, αλλά σίγουρα θα θυμάμαι όλο το παιχνίδι. Θα λέω ότι έχω αγωνιστεί σε αναμέτρηση που κρίθηκε μετά από έξι παρατάσεις. Και φυσικά ότι ήμουν τυχερή που συμμετείχα σε αυτό τον αγώνα».
Η επιτυχία πάντως όπως και να ήρθε ήταν σημαντική για τη Νίκη Λευκάδας. Εχει ακόμα ελπίδες για την τετράδα;
«Η Δάφνη Αγίου Δημητρίου είναι τέταρτη και έχει και την ισοβαθμία. Είναι δύσκολο για μας, αλλά όχι απίθανο. Στο τέλος θα κάνουμε το ταμείο μας. Έχει ακόμα πολλά παιχνίδια το πρωτάθλημα».
Πως είναι να αγωνίζεσαι σε μια επαρχιακή ομάδα όπως είναι η Νίκη Λευκάδας;
«Δεν διαφέρουμε σε κάτι από τις υπόλοιπες ομάδες. Οι άνθρωποι της διοίκησης, δίχως υπερβολή, κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια. Στην ομάδα υπάρχουν οκτώ παίκτριες εκτός Λευκάδας και δεν μας λείπει τίποτα. Μας παρέχουν τα πάντα και είναι κοντά μας, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό. Βοηθάει πάρα πολύ και ο κόσμος που είναι δίπλα μας σε κάθε αγώνα. Γενικά υπάρχει μια εξαιρετική οργάνωση σε όλα τα επίπεδα στην ομάδα μας».
